خبرگزاری شبستان: سایت‌های همسرگزینی و دوست‌یابی چندی است که در کشورمان فعالیت دارند و طرفداران آنها هم کم نیست. حتی با استقبال بسیاری ازسوی جوانان مواجه است، سایت‌هایی که افراد با وارد کردن اطلاعات شخصی، فیزیکی، تحصیلات و شغل در آن عضو می‌شوند و هیچ استنادی بر راست و دروغ بودن آنها وجود ندارد. چه بسا روابطی که بر مبنای دروغ شروع می‌شود و پایان خوشی هم ندارند و بماند که کلاهبرداری‌‌های اقتصادی هم در این سایت‌ها بیداد می‌کند.
روزهای گذشته وزارت ورزش و جوانان اعلام کرد که قصد صدور مجوز برای مراکز مشاوره و تخصصی ازدواج دارد و این یعنی قانونی کردن مراکز همسریابی و به رسمیت شناختن چنین مراکزی در کشور.
به گفته مسئولان وزارت ورزش و جوانان، صدور مجوز برای مراکز مشاوره ازدواج، نیازمند مصوبه هیئت وزیران است که گویا در سطوح بالای وزارتخانه نیز مورد موافقت قرار گرفته و برای تصویب نهایی به هیئت دولت ارسال شده است.
این مراکز هم به صورت حضوری و هم غیرحضوری به جوانانی که در سن ازدواج هستند و هم افرادی که به هر دلیل قبلا ازدواج کرده و همسر خود را از دست داده‌اند، از طریق ارائه اطلاعات داوطلبان همیاری می‌کند.
چهارچوب‌ها و روش‌ها برای این مؤسسات مشخص شده و برای نظارت بیشتر و قانونمندتر شدن این مراکز، پروانه‌ها به صورت یکساله و با مشخص شدن سطح ارائه می‌شود که با کسب سطح یک برای 2سال متوالی ازسوی هر کدام از مؤسسات به آنها پروانه دایم صادر می‌شود که پایبند بودن به استانداردها لازمه ادامه فعالیت مؤسسات همسرگزینی است.
مسئولان وزارت ورزش و جوانان امیدوارند با هدایت مسیر افرادی که قصد ازدواج دارند، از روابط مبتنی بر احساسات به سمت عقلانی بودن در کاهش آمار طلاق تأثیرگذار باشند.
تسهیل ازدواج با مراکز رسمی همسرگزینی
جعفر بای، پژوهشگر آسیب‌های اجتماعی در گفت‌وگو با خبرنگار شبستان گفت: امروزه به دلیل پیچیدگی روابط، تنوع سلیقه‌ها و کثرت تیپ‌های شخصیتی و به مدد تولید دانش و افزایش رسانه‌ها و تحرک مکانی افراد جامعه، دیگر والدین و خانواده در انتخاب همسر کارآمدی لازم را ندارند و قادر به مداخله در این خصوص نیستند. طبیعتا در چنین شرایطی نهادهایی به عنوان جایگزین برای تحقق هدف در جامعه شکل می‌گیرد.
وی افزود: مؤسسات همسرگزینی یکی از نهادهایی است که می‌خواهد درخصوص فراهم آوردن تسهیلات لازم به منظور انتخاب همسر، جایگزین خانواده شود. طبیعتا با تشکیل بانک‌های اطلاعاتی از علاقه‌مندان و داوطلبان و ارائه آن به یکدیگر در شناخت طرفین و آشنایی کمک کنند.
بای به ویژگی‌های لازم این مراکز اشاره کرد و گفت: گرچه نمی‌توان از این مراکز انتظاری مشابه نهاد خانواده را داشت اما در این مقطع اگر با هدف خیرخواهانه، دلسوزانه و غیرانتفاعی، رعایت جوانب شرعی و اخلاقی و البته حفظ اسرار و رازداری از اطلاعات شخصی داوطلبان انجام شود، می‌تواند جایگزین مناسبی برای خانواده در امر ازدواج باشد.
وی اظهارداشت: در این مراکز اگر آموزش‌های کلیدی مهارت‌های زندگی، آمادگی پیش از ازدواج و مسئولیت‌پذیری نیز به مراجعه‌کنندگان ارایه شود، می‌تواند در بازده کاری بسیار مثمرثمر بوده و کلاس‌های مشاوره و روانشناسی و درمان ویژه افرادی که در گذشته تجربه‌هایی همراه با شکست داشته‌اند، لحاظ شود.
وی درخصوص پیش‌بینی امکان موفقیت و یا عدم موفقیت مراکز همسرگزینی گفت: با توجه به اینکه این مراکز هنوز شروع به فعالیت نکرده‌اند، قضاوت دقیقی در این مقطع زمانی ممکن نیست اما اگر در مسیر درست و در چهارچوب‌های عرف، اصول اخلاقی، موازین شرعی و امانت‌داری باشد و همچنین تنها به افرادی که واجد شرایط بوده و مورد وثوق هستند، مجوز داده شود، می‌تواند در امر ازدواج تأثیرگذار و مثبت باشد.
دلالی‌ها در اقتصاد کافی نبود ؟
افسر افشار، جامعه‌شناس نیز درخصوص مراکز همسرگزینی به خبرنگار شبستان گفت: بازاریابی اصولا درخصوص کالاست و این موضوع در مورد انسان‌ها صدق نمی‌کند، این درست نیست که در تمام زوایای جامعه اقدام به تفکیک جنسیتی کرد و روابط اجتماعی مردم را در جامعه محدود کنیم و بعد با برپایی مؤسسات ازدواج به شعور افراد توهین کنیم.
وی افزود: ازدواج امری نیست که بتوان آن را به عهده مراکز و مؤسسات گذاشت، با نگاهی به اقتصاد و اثرات مخرب دلالی‌ها بر آن، چرا باید این تجربه تلخ وارد روابط انسانی شود؟
افشار اظهارداشت: چرا باید روابط اجتماعی آن‌قدر محدود باشد که نقاط مشترک در بین افراد توسط سوم شخص پیدا شود و پای یک نفر سوم در شروع رابطه دو نفر در میان باشد.
الهام 27 ساله در مورد مراکز همسرگزینی گفت: من اعتقادی به چنین روابط ندارم، در امر ازدواج شناخت باید از سوی طرفین و به صورت مستقیم ایجاد شود نه از طرف یک مرکز همسرگزینی!
پریسا 28 ساله نیز اظهارکرد: به هیچ‌وجه در این مراکز ثبت‌نام نخواهم کرد. چرا که برای امر مهمی چون ازدواج نمی‌شود به اطلاعاتی که خود فرد ارائه می‌کند، اعتماد کرد چون احتمال دروغ بودن این اطلاعات بسیار بالاست و در مسیر زندگی مشکلات فراوانی به وجود خواهد آمد. فکر می‌کنم درصد شکست این‌گونه آشنایی‌ها بالاست.
مهرداد 30 ساله گفت: برای پیدا کردن همسر مناسب در جامعه باید از مسیر آزمون و خطا وارد شد، برقراری ارتباط در جامعه با جنس مخالف کمی برایم دشوار است. با ثبت‌نام در این مراکز می‌توانم ابتدا با ارزیابی ویژگی های طرف مقابل با او آشنا شوم و این کار در مدت زمان کمتری قابل انجام است.
حال باید دید طرح وزارت ورزش و جوانان درمورد اعطای مجوز به موسسات همسریابی با موافقت دولت همراه خواهد بود و یا هیات وزیران چنین پیشنهادی را رد می کنند.
پایان پیام/
نظر شما