به گزارش خبرگزاری شبستان، جمهوری کوزوو کشوری در شبهجزیره بالکان در جنوب خاوری اروپا است. کوزوو در سال ۲۰۰۸ از صربستان اعلام استقلال کرد اما صربستان این استقلال را به رسمیت نشناخته و آن را بخشی از خاک خود میداند. ۱۱۰ کشور دنیا تا ۲۷ فوریه ۲۰۱۷ کوزوو را به رسمیت شناختهاند و این کشور به عضویت نهادهای بینالمللی همچون بانک جهانی و صندوق بینالمللی پول درآمدهاست. اما روسیه و چین دو عضو دائم شورای امنیت استقلال کوزو را به رسمیت نشناختهاند و این کشور به عضویت سازمان ملل درنیامدهاست.
کوزوو پس از اعلام استقلال یکجانبه نام خود را از اقلیم کوزوو به جمهوری کوزوو تغییر داد. این کشور با مساحت ۱۰٬۸۸۷ کیلومتر مربع، صد و شصت و نهمین کشور جهان از نظر مساحت است. همچنین با جمعیتی در حدود ۱٬۸۵۹٬۰۰۰ نفر (برآورد ۲۰۱۴) صد و پنجاهمین کشور جهان از نظر جمعیت است. جمهوری کوزوو از غرب با آلبانی و مونتهنگرو، از شمال و شرق با صربستان و از جنوب با مقدونیه همسایهاست. بزرگترین شهر و پایتخت این جمهوری پریشتینا است. از شهرهای مهم آن میتوان به پریزرن، فریزای، میتروویتسا، گیاکووا و پچ اشاره کرد.
بیشتر قومیت این جمهوری را آلبانیتبارها تشکیل میدهند، اما ۴ درصد صرب و ۴ درصد دیگر اقوام هستند. دین بیشتر مردم اسلام است، اما اقلیتهای ارتدوکس و کاتولیک و دینهای دیگر نیز در آن ساکن هستند. یورو واحد پول جمهوری کوزوو است و سیستم حکومتی جمهوری پارلمانی با یک مجلس قانونگذاری در آن حاکم است.
کوزوو در قرون وسطی بخشی از صربستان محسوب میشد و از قرن پانزدهم تا ابتدای قرن بیستم تحت حکومت امپراتوری عثمانی قرار داشت. در اواخر قرن نوزدهم این منطقه مرکز جنبش استقلالطلبی آلبانیاییها شد. شکست عثمانی در جنگ اول بالکان (۱۳–۱۹۱۲) موجب شد تا کوزوو به قدرتهای فاتح بالکان تعلق گیرد. پادشاهی صربستان بخش بزرگ کوزو را تصاحب کرده و قسمتهای غربی هم ضمیمه خاک مونتهنگرو شد. در پایان جنگ جهانی اول هر دو کشور بخشی از پادشاهی یوگسلاوی شدند و بعد از جنگ جهانی دوم کوزوو به عنوان یک استان خودمختار به عنوان بخشی از جمهوری صربستان در جمهوری فدرال یوگسلاوی قرار گرفت.
«مسجد حمام» کوزوو در سال 1587 در استان «هاژی زکا» این کشور ساخته شد و اکنون در بخش قدیمی این شهر و در کنار بندرگاه هاژی قرار گرفته است.
کنار این مسجد نیز نخستین مدرسه مسلمانان آلبانی تبار در شهر «پجا» قرار دارد. با قرار گرفتن سهر کوچک پجا در فهرست میراث فرهنگی جهانی، مسجد حمام نیز که بخشی از این شهر کوچک به سحبا می آید در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.
این مسجد همچننی به نام مسجد «ملازاده حسن» نیز شناخته می شود. مسجد حمام سه مرتبه در سالهای 1890 و در طول جنگ جهانی اول و همچنین سال 1991 در جنگ معروف کوزوو با صربستان به آتش کشیده شد اما مجددا در دهه شصت میلادی و سال 2001 بازسازی و مرمت شد. در صحن مسجد قبرهایی به چشم می خورند که متعلق به اعصار مختلف بوده و نمی توان آنها را به یک دوره مشخص تاریخی نسبت داد.
مناره های مسجد نیز از سنگ منقش به کنده کاری های دستی زیبا مرکب از 12 فرشته بوده که زیبایی خاصی به آن بخشیده است. مساحت کل زیربنای مسجد حمام به 285 متر مربع می رسد. البته به دلیل انجام دو مرتبه بازسازی عمیق در ساختمان مسجد، نمی توان ادعا کرد که بنای مسجد شکل اولیه خود را حفظ کرده و به طور حتم نقشه اولیه آن در طول زمان به هم خورده است.
نظر شما