به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از حوزه هنری، داود ضامنی معاون فرهنگی هنری امور استان‌ها و مجلس حوزه هنری در سی‌وهشتمین نشست سراسری رؤسای مراکز استانی حوزه هنری که از 7 تا 9 تیرماه به میزبانی حوزه هنری مرکز برگزار شد، در ابتدای مباحث خود به تفاوت سه واژه «نقد»، «ارزیابی» و «تحلیل» که گاهی در مباحث سازمانی به جای هم به کار می‌روند اشاره کرد و گفت: نقد عموماً درباره یک اثر هنری صورت می‌گیرد. هر کس در جامعه با هر سطح سواد و اطلاعاتی و متعلق به هر طبقه اجتماعی، مجاز است یک اثر هنری را نقد کند. برخی افراد، منتقدین حرفه‌ای آثار هنری و ادبی هستند که نقدهای آنان از طریق خبرگزاری‌ها، وب‌سایت‌ها، شبکه‌های اجتماعی، نشریات و جراید منتشر و علاقه‌مندان از آن بهره‌مند می‌شوند. برخی هم ممکن است منتقد حرفه‌ای نباشند. رویکرد نقد می‌تواند فرمالیستی، روانکاوانه، جامعه‌شناختی، ساختارگرایانه، نشانه‌شناختی و ... باشد. مخاطب اصلی نقد، عامه مردم و علاقه‌مندان به آثار ادبی و هنری هستند.
ضامنی ادامه داد: ارزیابی، متفاوت از نقد است. ارزیابی هم درباره افراد و هم درباره تولیدات و هم درباره فرآیندها صورت می‌گیرد. ارزیابی معمولاً توسط یک سازمان رسمی یا یک بخش تخصصی در یک سازمان انجام می‌شود. ارزیابی حتماً شاخص می‌خواهد. بدون داشتن شاخص، ارزیابی و ارزشیابی امکان‌پذیر نیست. نتایج ارزیابی‌ها عموماً در اختیار مقامات و مدیران دولتی قرار می‌گیرد نه عامه مردم. نتایج ارزیابی‌ها در سرنوشت حرفه‌ای افراد و آثار هنری تأثیرگذار است.
معاون فرهنگی هنری امور استان‌ها و مجلس حوزه هنری افزود: تحلیل یک مواجهه پسینی با یک اثر هنری است. تحلیل، کارِ متخصصان و صاحب‌نظران است. حتی مدیران ارشد فرهنگی در صورت نداشتن تخصص در موضوعی خاص، مثلاً جامعه‌شناسی، قادر به ارائه تحلیل نخواهند بود. تحلیل یک امر بیرونی(ethic) است. یعنی محدود به مرزهای یک هنر خاص نمی‌شود. تحلیل به تأثیرات یک اثر هنری در جامعه دلالت دارد. می‌توان تحلیل‌هایی از جنبه اقتصادی، اجتماعی، سیاسی یا ... نسبت به یک فیلم، داستان، رمان یا یک اثر نقاشی یا حتی یک دوره مدیریتی در جایی مثل حوزه هنری داشت. نتایج تحلیل معمولاً در قالب مقالات علمی، همایش‌ها و سمینارهای علمی ارائه می‌شود.
وی سپس به شاخص‌هایی اشاره کرد که در بررسی برنامه‌های مراکز استانی در کارگروه‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد و گفت: در علوم انسانی هیچ کس نمی‌تواند یک متر و معیار و خط‌کش ثابت ارائه کند که با آن بشود تمام تولیدات هنری و برنامه‌های همه استان‌ها را در همه زمان‌ها با آن سنجید و ارزیابی کرد. اساساً ارزیابی فرهنگی یک مقوله بین‌الاذهانی و بین‌رشته‌ای است. کارگروه‌های معاونت فرهنگی اداره‌کل، در چند سال گذشته برنامه‌های پیشنهادی مراکز استانی که در سامانه ثبت می‌شوند و هنوز اجرا نشده‌اند را از یازده منظر بررسی می‌کنند. البته می‌توان به این شاخص‌ها موارد دیگری را هم اضافه کرد، اما فعلاً ما ملاک‌های عنوان برنامه، اهداف برنامه، ضرورت و منشأ برنامه، میزان انطباق برنامه با سیاست‌ها و اهداف کلان حوزه هنری، میزان انطباق برنامه با اولویت‌های برنامه‌ای سال 99، روش اجراء برنامه؛، مخاطب برنامه (کمّی و کیفی)، دستآوردها و خروجی‌های برنامه (کمّی و کیفی)، برآورد مالی برنامه، پیش‌بینی بُرد خبری و رسانه‌ای برنامه، استعداد درآمدزایی و اشتغال برنامه را برای خودمان اعتبار کردیم.
ضامنی افزود: بنابراین اینکه گفته می‌شود کارگروه‌ها بر اساس نظر شخصی برنامه‌های استان‌ها را بررسی و ارزیابی می‌کنند حرف درستی نیست.
ضامنی در پایان به بررسی چند نمونه از آثار و تولیدات مراکز استانی که برای اخذ مجوز از سوی استان‌ها ارسال شده بود پرداخت و در مورد سختی‌ها و پیچیدگی‌های کار ارزیابی هنری اشاره کرد.
گفتنی است، سی‌وهشتمین نشست سالانه رؤسای مراکز استان‌های حوزه هنری ۷ تا ۹ تیرماه به میزبانی حوزه هنری مرکز برگزار شد.
نظر شما