به گزارش خبرگزاری شبستان، کمال‌الدین حسین‌بن‌علی کاشفی‌سبزواری‌بیهقی از دانشمندان و نویسندگان پر آوازه و پر اثر سده نهم و دهم هجری است که افزون بر برخورداری از دانش‌های عصر خویش و صوت خوش و روانی کلام، بر منبر وعظ هم می‌نشست و با بانگی خوش که سرشار از اطلاعات دینی و مواعظ حکمی بود بر جاذبه سخن خویش می‌افزود.
وی در جستجوی خواجه سعدالدین کاشغری، از بزرگان مشایخ نقشبندی به هرات رفت و پس از ملاقات با مولانا نورالدین جامی به طریقت نقشبندیان پیوست و در همان شهر ماندگار شد و در ضمن کار موعظه، به کار تصنیف و تألیف ادامه داد و در خدمت امیرعلیشیر نوایی به مرتبتی بلند رسید و تاریخ وفات وی را سال 910 هجری در هرات گفته‌اند.
آثار وی متعدد و متنوع است و در موضوعات گوناگون ادبی، دینی و علمی صاحب تألیفاتی است، از جمله این تالیفات می‌توان به جواهرالتفسیر، مختصر تفسیر جواهر، مخزن الانشاء، در اختیارات نجوم، الاربعین در احادیث موعظه، شرح مثنوی، در علم حروف اشاره کرد. وی آثار دیگری هم دارد که در کتابهای مراجع مثل ریحانة‌الادب و تاریخ ادبیات در ایران از آنها یاد شده است.
روضة الشهداء دارای ده باب است. واعظ کاشفی در باب اول از ابتلای بعضی از انبیاء(ع) سخن گفته و باب دوم را به جفای قریش با حضرت رسالت(ص) و شهادت حمزه و جعفر طیار اختصاص داده است. باب سوم و چهارم نیز به ترتیب به وفات حضرت سیّدالمرسلین(ص) و شرح احوال حضرت فاطمه‌زهرا(س) از وقت ولادت تا زمان وفات ایشان می‌پردازد.
باب پنجم روضه‌الشهداء در اخبار امام علی(ع) از زمان ولادت تا هنگام شهادت ایشان است و باب‌های ششم و هفتم به فضایل امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و بعضی از احوال این دو امام اختصاص دارد. باب هشتم و نهم نیز درباره رسیدن امام حسین(ع) به کربلا و محاربه کردن ایشان با اعدا و شهادت آن حضرت همراه اولاد و اقربا و سایر یاران است.
واعظ کاشفی در باب دهم از وقایعی که بعد از حرب کربلا بر اهل بیت(ع) واقع شده و عقوبات مخالفان سخن گفته و در خاتمه‌ای که به اثر خود افزوده، به ذکر اولاد سبطین و سلسله نسب بعضی از ایشان پرداخته است.
بنا برگزارش پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز پژوهشی میراث مکتوب، این کتاب، مهم‌ترین و تأثیرگذارترین متن تاریخی در بیان واقعه جانسوز کربلا است که به همین دلیل صدها نسخه از این اثر در کتابخانه‌های مختلف موجود است.
گفتنی است،محمد روشن به عنوان مصحح این چاپ از روضه‌الشهداء، دو نسخه با شماره‌های کتابشناسی ملی 2200 ف و 2533 ف، را به عنوان نسخه پایه در نظر گرفته است و البته به نسخه کتابخانه مجلس هم نظر داشته و تصویری از صفحات نسخه مذکور را به انضمام صفحات اول و آخر به اثر خویش افزوده است.
پایان پیام/
نظر شما