خبرگزاری شبستان، از بیش از نیم قرن گذشته سیاست خارجی آمریکا در قبال هاوانا،پایتخت کوبا سیاست تغییر دولت بوده است.سیاستی که پیرو نابودی کشورهای آمریکای لاتین و بنا کردن دولت هایی مطیع در آنها در کاخ سفید دنبال می شود.
تمرکز اخیر آمریکا بر کشورهای آمریکای لاتین و آمریکای جنوبی و شمالی از زمانی جدی تر دنبال شد که این کشورها حمایت خود را به طور علنی از دشمنان آمریکا و رژیم صهیونیستی اعلام کردند که این همان اعلم حمایت از دولت فلسطین بود.
حالا کاخ سفید به هر دست آویزی چنگ می زند تا با کوباندن این کشورها قدرت استقلال آنها را ضعیف جلوه دهد و ابراز سیاست های خارجی آنها را که عمدتا مخالف با سیاست های آمریکا است را تنها در مرحله کلام بنمایانند.
کشور کوبا در کنار سایر کشورها از اهداف دیرینه آمریکاست و اسناد این ادعا به دهه 1960 بر می گردد، زمانی که لستر دی مالوری، وزیر امور میان قاره ای آمریکا،فلج کردن اقتصاد کوبا را به این شرح توضیح داد:
« بخش عظمی از مردم کوبا پیرو کاسترو هستند و مخالف سیاسی موثری علیه او وجود ندارد...تنها راه دلسرد کردن مردم از کاسترو فلج اقتصادی و ناامید کردن آنها از توانایی دولت در تامین نیازهای اقتصادی کشور است... همه ابزار لازم برای این امر باید در کوتاهترین زمان ممکن به راه افتد...یکی از انها رد همه درخواست های مالی کوبا چه از آمریکا چه از سایر کشورهاست... عاملی که به سرنگونی دولت کمک شایانی می کند.»
در بین سالهای 1959 تا 1990، طرح فلج اقتصادی داخلی کوبا به طور پنهانی دنبال می شد و آرشیو طبقه بندی شده آمریکا پرونده های فشرده ای را در خود جای داده که مستنداتی از برنامه های عملی شده خلق مخالفانی علیه کاسترو و سقوط دولت وی را که آروزی آمریکاست را نشان می دهد.
تقویت مالی مخالفان داخلی با تشکیل جلسه شورای امنیت ملی در 14 ژانویه 1960 آغاز شد و مرشانت معاون وزیر اذعان کرد: هدف ما باید در جریان تقویت مخالفان کاسترو قرار گیرد.
روی روبوتون، وزیر امور میان قاره ای آمریکا در این جلسه خاطر نشان کرد: باید کاری کنیم تا سقوط کوبا نه به خاطر حمایت های آمریکا بلکه به خاطر اشتباهات خود کاسترو شکا خواهد گرفت.
از سال 1991زمانی که آمریکا متقعد شد انقلاب کوبا در حال تحقق است به طور علنی حمایت خود را از مخالفان اعلام کردو نگرشی که آمریکا همواره در قبال کشورهای مخالف خود در پیش می گیرد و به محض بروز تنش های داخلی حمایت بی چون و چرا از مخالفان دولت را در بوق و کرنا می کند و 36 میلیون دلار مبلغی بود که کاخ سفید در این راه صرف کرد.
و در سال 2005 دولت بوش 14 میلیون و چهار هزار دلار به این هزینه افزود و اسامی برخی سیاستمداران آمریکایی که تمام تمرکز خود را بر ای سرکوبی کشورهای آمریکای لاتین و جنوبی متوجه کرده بودند افشا شد.
آژانس توسعه بین المللی آمریکا به طور مستقل تامین مالی مخافان دولت کوبا را برعهده گرفته است و در سال 2009 این هزینه مبلغی برابر با 15 میلیون و 62 هزار دلار اعلام شد.
به گزارش روزنامه کانادایی موندالیزاسیون، آژانس های خبری معتبری چون فرانسه و اسپانیا به نقل از خانواده های زندانیان سیاسی کوبا اخباری را منتشر می کنند که بر اساس آن بیشتر هزینه ها صرف همین زندانیان و خانواده هایشان شده است.
سازمان عفو بین الملل پذیرفت که تمام زندانیان سیاسی کوبا به طور منظم از دولت آمریکا پول دریافت می کردند تا در بلواهای ضد دولتی و در برنامه های از پیش تعیین شده شرکت مستمر داشته باشند و پیرو آن اسامی هزاران تن از این افراد را منتشر کرد.
بنابر این گزارش،تشکیل و حمایت از مخالفان درونی دولت کوبا سیاست دیرینه آمریکاست که از منظر حقوق بین المللی غیر قانونی و غیر انسانی محسوب می شود همچنان که تغذیه مالی مخالفان درونی کوبا از سوی آمریکا در سال به بیش از میلیونها دلار در سال می رسد.
کوبا در میان کشورهای مخالف آمریکا مصداق کوچکی است که به واسطه رام نشدن به نفع برنامه های کاخ سفید قربانی شورش ها و مخالفت های داخلی است.
گفتنی است، ایجاد تنش های داخلی و صرف هزینه های گزاف زمانی به ذهن کاخ سفید می رسد که به پا کردن جنگ های علنی علیه کشورهای مخالف راه کار مناسبی به نظر نمی رسد و این گزینه در کنار جنگ های روانی را می توان از جمله جنگ های کمابیش مشابه به جنگ های سرد برشمرد.
نظر شما