به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، سفالگری یا کوزه‌گری ایرانی سابقه طولانی در تاریخ فرهنگ و هنرایران دارد، ساخت سفال در ایران دارای سابقه‌ای طولانی و درخشان است؛ سفالگری يكي از قديمي ترين صنايع بشري است كه به اعتقاد بيشتر محققان و نيز به پشتوانه اشياي به دست آمده از كاوش هاي باستان شناسي، زادگاه آن ايران بوده و از كشورمان به ديگر نقاط جهان راه يافته است؛ این هنر با گذر زمان شكل ها و تكنيك هاي متنوعي به خود گرفته و بيش از گذشته در زندگي مردم ديده مي شود. نقوش انساني، حيواني، گياهي، پرندگان، آبزيان، نقوش نوشته دار در توليدات انواع سفالينه ها کاربرد دارد؛ استفاده ازسفال و سرامیک از گذشته های دور به عنوان یک مدیا در تاریخ و فرهنگ ایران کاربردهای فراوانی دارد و امروز نیز همان نقش را بر عهده دارد، سفال با توجه به پیشینه تاریخی خود گویی برای سازگاری با زندگی مدرن نیازمند تحولاتی است، این موضوع و موضوعاتی از این دست را با «کیانوش معتقدی»، هنرمند، نویسنده و پژوهشگر هنر اسلامی به گفتو نشسته ایم که در زیر می آید:
سرامیک به عنوان یک مدیا چه کاربردهایی می تواند در زندگی مدرن داشته باشد؟
سفال از آن نوع مواد مهم در تاریخ و فرهنگ ایران است که از دوران باستان همیشه وجود داشته است؛ سفالینه ها به دلیل تولید انبوهشان و کاربردی بودنشان در زندگی ایرانی ها همیشه نقش موثری داشتند از یک جایی به بعد در طول تاریخ این سفالینه ها علاوه بر بحث کاربرد بخشی از تزئینات هنر ایران را به دوش می کشند.
در دوره اسلامی در ساخت و طراحی بسیاری از کاشی ها و سفالینه ها از خطوط کوفی و نقش مایه های تزئینی استفاده شده است؟
با ورود به دوران اسلامی کاشی ها، سرامیک ها و سفالینه ها بخشی زیادی از تزئینات شان خطوط کوفی و نقش مایه های تزئینی ها مثل اسلیمی ها بوده است؛ در واقع یک بخش زیادی روایت تصویر و فرهنگ تصویری ایران را می شود در این سفال ها دید.
پس می شود گفت سفال همیشه در زندگی ایرانیان کاربردی بوده است؟
سفال همیشه به دلیل کاربردش در زندگی ایرانیان وجود داشته است، نمونه این کاربردها را می توان در ظروف و کاشی ها دید، در واقع سفال در تزیئنات بناهای سلطنتی یا مذهبی نیز همواره دیده می شود و این نشان می دهد که سفال در زندگی ایرانیان جریان داشته است.
خیلی از هنرمندانی که سفال کار می کنند از نقش مایه های سنتی و اسلیمی در آثارشان استفاده می کنند و به نوعی آن را امروزی می کنند؟
اینکه امروز بیشتر هنرمندان به خصوص در زمینه سفال و سرامیک یک جور به هنر قدیم و تکنیک های سنتی بازگشت می کنند بسیار جالب است؛ اما خیلی وقت ها این برداشت کاملا سطحی است و در سطح باقی می ماند؛ یعنی هیچ وقت آن دانش فنی لازم برای شناخت ویژگی های تکنیکی و بخصوص مبانی طراحی را ندارد.
چقدر پرداختن به سنت ها ما را به گذشته مان در زندگی مدرن پیوند می زند؟
اگر بازگشت به گذشته با مطالعه و شناخت دقیق باشد می تواند نتیجه موثری داشته باشد؛ چون برای ارائه هر اثر مدرن و معاصر لازم است که هنرمند اگر می خواهد از نقش مایه های قدیم استفاده کند باید شناخت داشته باشد؛ برداشت های سطحی کار را در سطح بازار نگه می دارد و تاثیر آنچنانی بر زندگی و اندیشه انسان معاصر نمی گذارد.
نظر شما