دکتر مجید شاه حسینی، مدرس، پژوهشگر و فعال حوزه سینما، در گفت و گوی اختصاصی با شبستان، در پاسخ به پرسشی درباره تفاوت ماهوی بین اسلامیزه کردن سینما به عنوان سینمای دینی، و یا ژانری تحت عنوان دین در حوزه سینما، اظهار داشت: به نظر من سینما می تواند ماهیت دینی داشته باشد، اما کسانی که بعد از انقلاب برای کسب درآمد آمده بودند، برای اینکه به سینما راهشان بدهند، بحث اسلامیزه کردن سینما را به راه انداختند اما وقتی که بعدها سر این سفره نشستند از بسیاری از این شعارها تبری جستند.
مولف کتاب "سینما و صهیونیسم" در همین باره افزود: بعضی از کسانی که این کار را کردند، به نظر من اصلا دین را قبول نداشتند و کسانی بودند که سالها سر سفره سینمای بعد انقلاب نشستد و شعار سینمای دینی دادند و خودشان فیلم ضد دینی ساخته اند. این به معنای نداشتن سینمای دینی نیست.
وی با انتقاد با بررسی ها و داوری ها در حوزه سینمای دینی، گفت: در سال های دفاع مقدس متناسب با آن سال ها، فیلم های خوبی داریم. آری، الان بعد از بیست سال تجربه و در صلح و آرامش می گوییم که فیلمها شعاری هستند. اما وقتی موشک های دوازده متری در تهران میخوردند، تعریف ما از شعار و غیر شعار فرق می کند. شما هر پدیده ای را در بستر اجتماعی خاص خودش باید مورد نقد و بررسی قرار دهید.
دبیر دوره های 26 و 27 جشنواره فیلم فجر، درباره ژانر سینمای دینی در حوزه جهانی اش، اظهار داشت: سینمای دینی مفهومی است که پیش از وقوع انقلاب اسلامی ایران هم در سینمای دنیا وجود داشت و مطرح ترین سینماگران دنیا و فیلمسازان بزرگی همچون هیچکاک در "مردعوضی"،رژیو، برگمانو افراددیگری تجربه های بزرگی دراین حوزه دارند. امابعد از وقوع انقلاب اسلامی، روح بازگشت به دین در ساحت اجتماعی باعث شد که موج جدیدی از فیلم دینی در دنیا اتفاق بیفتد.
وی با انتقاد از کسانی که از آموزه دین در حوزه سینما استفاده ابزاری کرده اند، گفت: سینما ضد دین نبود که عده ای بخواهند آن را به زور اسلامیزه کنند. کسانی می خواستند به حوزه سینما ورود پیدا کنند و از این منظر برای سینمایی شدن تلاش کردند، و بعد از دین تبری جستند. یعنی به این بهانه که ما میخواهیم سینما را دینی کنیم، تشریف بردند و در مدیریت دهه اول سینمای کشور جای پا گرفتند. بعد که این جای پا را گرفتند، از اصل دین تبری جستند.
مدیرعامل سابق بنیاد سینمایی فارابی، با یادآوری از شخصیت بزرگانی چون شهید مرتضی آوینی در حوزه سینمای دینی، افزود: در این میان چرا تئوریسین بزرگی مثل شهید بزرگوار مرتضی آوینی را نمی بینید، که در همان دهه داعیه سینمای اصیل دینی را داشت. خودش وجهی از سینمای مستند را با ناب ترین گرایش، در آن دهه عرضه کرد.
وی در بخشی دیگر از سخنان خود، درباره وضعیت سینمای دینی امروز کشور گفت: مدل سینمای ملک سلیمان، بحث جدیدی در سینمای جهان است و این فیلم در سطح جهانی حتما جریان سازی خواهد کرد. سینما همه اش هنر نیست، بلکه امروزه بخش رسانه اش بیشتر مورد توجه و التفات است. بنابراین نمی توان صبر کرد تا استانداردهایمان به فلان سطح برسد تا بتوانیم کاری فاخر بسازیم. دراین صورت هیچ وقت نمی توان شروع کرد و هیچ حرکتی نخواهیم داشت. در حقیقت تا شروع نکنیم، پیشرفتی هم نخواهیم داشت.
نویسنده کتاب "مدیریت میلیتاریستی هالیوود" ، همچین درباره این ژانر در حوزه جهانی اش گفت: مرض بین خدا و شیطان در آیین مسیحی خیلی باریک شده است. چون شیطان را رقیب خدا می دانند با این تفاوت که فقط قدرت شیطان کمتر است. هر دو پیروانی دارند، کلیسا دارنند، زبان هر دو لاتین است، فرزند او Anti Christ است و فرزند خدا Christ، هر دو موسیقی دارند و ... . مصادیق هنر ضد دینی زیاد است و باید دقت کرد و این مرزها را تفکیک نمود.
پایان پیام/
نظر شما