به گزارش خبرگزاری شبستان از مشهد و به نقل از روابط عمومی بسیج رسانه خراسان رضوی، «عباس محمدیان» یادداشتی را در مورد اهمیت نقش رسانه در روزهای همه گیری ویروس کرونا به شرح ذیل منتشر کرده است.
محیط زیست، نه به معنای یک سازمان و یا حتی طبیعت بلکه به معنای جامعه که محیط زیستن است همواره با چالش ها و بحران های متعدد مواجه است، در این میان شاید برخی از بحران ها هم در بازه یا متاثر از محیط زیست به معنای طبیعت باشد مثل آنچه برای جنگل و منابع طبیعی اتفاق می افتد اما بسیاری از بحران ها هم هستند که ارتباط ارگانیک و مستقیم با این ماجرا ندارند اما شاید غیر مستقیم این ارتباط برقرار باشد که در این مختصر بدان نمی پردازیم.
ولی از "محیط زیست" مقصود مان جامعه است؛ محل و مکانی برای زندگی، محیطی که امروزه با ویروس کویید ۱۹ با بحرانی بزرگ مواجه شده است خیلی بزرگ تر از این که فقط سلامت جسمی افراد را با خط مواجه کند بلکه سیاهه مخاطرات کرونا را باید بسیار گسترده دید که از جسم تا جان، تا جهان و حتی تا باور ها و ایمان را در بر می گیرد.
خطری چنین وسیع، اقتضا می کند تا جهان همه ظرفیت های خود را برای گذر با هزینه کمتر از این کمین زمانی و زمینی فعال کند از جمله رسانه باید با تمامِ ظرفیت خود در این میدان نقش آفرین باشند، همان گونه که در علوم ارتباطات هم خوانده ایم بحران سازی و بحران زدایی یکی از کارکردهای رسانه ها با کمک گرفتن از ابزارها و اهرم های نوین می باشد.
این درست که امروزه زمان "بحران سازی" و حتی بحران نمایی نیست بلکه فصل "بحران زدایی است" باید همه توان مان را بگذاریم و حتی اولویت بندی هم بکنیم برای مقابله با بحران هایی که در پی کرونا صف کشیده اند در مقابل ما.
رسانه می تواند این زمین تهدید را به بستری برای فرصت تبدیل و با استفاده از آن، هم جامعه را به آرامش برساند و هم برای خود مشروعیت مضاعف به دست آورد. به هر حال رسانه ها با استفاده از راهبردها و فراراهبردها در ایجاد شرایط بحرانی می توانند در عرصه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، خانوادگی، اخلاقی، در گستره وسیعی نقش آفرینی کنند و موجب شکل دهی افکار عمومی گردند، افکاری که هنوز شکل نظام یافته نگرفته است هرچند قدم های بلندی هم در این زمینه برداشته شده است.
مردم با هم دست نمی دهند اما فاصله گذاری اجتماعی در حدی که باید رعایت نمی شود. سخن از قرنطینه و ضرورت در خانه ماندن بر سر زبان هاست اما در خانه برای بیرون رفتن فراوان باز می شود. از ضرورت مدیریت سفر های درون شهری سخن می رود اما باز هم شاهد خیابان گردی های غیر ضروری هستیم.
از آموزش مجازی می گوئیم اما چندان که باید کاربردی پیش نمی رود، این یعنی ریل گذاری درست انجام شده اما قطار آنگونه که باید و با شتابی که شاید حرکت نمی کند لذا زنجیره ویروس قطع نمی شود بلکه امید قطع شدن آن در کوتاه مدت هم نمی رود.
این جاست که رسانه ها با همه ظرفیت کاغذی و دیداری و شنیداری و سایبری باید برای بحران زدایی از جامعه به میدان آیند و متولیان امر هم راه را برای سربازان آگاهی و روشنگری باز کنند تا بتوانیم از این بحران با هزینه کمتر عبور کنیم و به فضای سلامت برسیم، برای این هم البته نیازمند بازمهندسی حوزه عمل رسانه و نوع کنشگری آن هستیم.
این رویکرد باید شامل واکنش سریع در حوزه آگاهی بخشی و اطلاع رسانی مهندسی شده و به قاعده و با در نظر داشت شرایط جامعه باشد تا عملیات رسانه ای به ضد خود تبدیل و موجب توسعه و تعمیق بحران ها نشود بلکه بتواند در مدیریت و کاهش بحران موثر باشد.
به هر روی، کرونا به سرعت دارد تغییرات اجتماعی را بدون این که اعلام کند، اعمال می کند و این یک هوشیاری صد در صدی و مواجهه عالمانه تمام ساحتی را می طلبد تا هم جان به سلامت بریم و هم ایمان مان از گزند حوادث مصون بماند. چنین باد انشاالله.
نظر شما