خبرگزاری شبستان-خراسان جنوبی، زهرا مهرور؛ پایت را که از خانه بیرون بگذاری دوباره صدای دلنشین مناجات و سوز و گدازهای عارفانه مردم شهر را می‌شنوی، چراغ مساجد و هیئات مذهبی پس از دو ماه تعطیلی به دلیل شیوع ویروس کرونا، شب گذشته برای میزبانی از مردم متدین و ولایتمدار دیار خاوران روشن شد تا دست نیاز به سوی بارگاه الهی گشوده و از خالق یکتا طلب عفو و بخشش کنند.
غم دل با او گفتن و گره عقده‌های فراق را در حضورش گشودن. غبار غفلت از آینه جان زدودن و نور ذکر در آن تابانیدن، همه و همه بر سر سفره رحمان و ضیافت رمضان میسر است. دیشب متفاوت‌تر از هر سال همزمان با شب ضربت خوردن مولای متقیان امام علی (علیه السلام) و در نخستین شب از لیالی پرفیض قدر ندای «العفو العفو و الغوث الغوث» مردم، از مساجد و خلوت‌های منازل به آسمان بلند شد.
آیین معنوی شب قدر با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و با فاصله اجتماعی در فضای معنوی مساجد، تکایا و حسینیه‌های خراسان جنوبی از ساعت 9:30 شب با قرائت دعای جوشن کبیر و مداحی ذاکران اهل بیت عصمت و طهارت (علیه السلام) آغاز شد.
یک جلد قرآن مجید، کتاب دعا و جانماز در دست بسیاری از خانواده‌های است که با دستکش و ماسک بر صورت در مساجد مشغول عبادت و تفکر هستند، مردم خراسان جنوبی در نخستین شب از لیالی قدر آمده بودند تا با توسل به قرآن و عترت و با وسیله قرار دادن آنها بهترین تقدیر را برای خود رقم بزنند و برای دفع کرونا و شفای بیماران گرفتار دعا کنند.
در خلوتگاه راز و نیاز مسجد، مرد جوانی با چشمانی اشک‌بار، دستهایش را به آسمان سبز دعا می رساند و زیر لب می گوید: «العفو، العفو»...... «سُبْحانَکَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ سُبْحانَکَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ یا ذَاالْجَلالِ وَالاْکْرامِ یا اءرْحَمَ الرّاحِمینَ».
در تمام سال، شبی به خوبی و فضیلت شب قدر نمی‌رسد، این شب، شب نزول قرآن، شب فرود آمدن ملائکه و روح نیز نام گرفته است. بر اساس روایات و احادیث یکی از شب‌های ۱۹، ۲۱ و ۲۳ رمضان، شب قدر است و مؤمنان و روزه‌داران در این سه شب به دعا و راز و نیاز با خداوند می‌پردازند و شب زنده‌داری می‌کنند.
درهای توبه در شب های قدر باز است و مسلمانان اعم از پیر و جوان، زن و مرد، مومن و گناهکار همه با این امید و آرزو برای کسب اجر اخروی، بخشش گناهان و ذخیره اخروی در مصلی ها، حسینیه ها، تکایا و مساجد حضور می یابند تا از دریای بیکران معنویت شب قدر بنوشند و از خداوند آرزوی عافیت کرده و تقدیر احسن یک سال آینده شان را تضمین کنند.
اما امسال شرمسار از آنچه که گذشت و قدر ندانستی و خوشحال از فرصت دوباره هستی که «قدر» به تو داده می شود. آری قدر یک فرصت است که باید قدر آن را دانست. چه کسی فکرش را می کرد، روزی یک ویروس که با چشم دیده نمی شود همه عالم را بهم ریزد و بسیاری از نعمت های که سالها داریم اما از آن غافل هستیم، را بر چشم بهم زدنی از ما بگیرد!
دل عاشقان در سینه بی‌قراری می‌کند، فضا دلپذیر است و وقت اندک، گویا مردم هرکدام به زبان حال خود این نغمه را مدام تکرار می‌کنند «یارب نظر تو برنگردد؛ برگشتن روزگار سهل است».
زنی در سکوتی معنادار سرش را بر دیوار مسجد تکیه داده و با چشمانی پر از خواهش می خواند: «یَا خَیْرَ الْغَافِرِینَ یَا خَیْرَ الْفَاتِحِینَ یَا خَیْرَ النَّاصِرِینَ یَا خَیْرَ الْحَاکِمِینَ یَا خَیْرَ الرَّازِقِینَ یَا خَیْرَ الْوَارِثِینَ یَا خَیْرَ الْحَامِدِینَ یَا خَیْرَ الذَّاکِرِینَ یَا خَیْرَ الْمُنْزِلِینَ یَا خَیْرَ الْمُحْسِنِینَ».
پس از قرائت دعای جوشن کبیر و ندای الغوث الغوث، خداجویان با توسل به درگاه الهی، قرآن‌ها را بر سر گرفتند تا عهد بندند که زیر سایه قرآن زندگی کنند. و ملتمسانه از خدا درخواست می کردند که به ظهورش گره از کار فرو بسته عالم بگشای.
و اما بسیاری از مردم مومن دیار کویر هم به دلیل شرایط کرونایی ترجیح دادند با در خانه ماندن از ظرفیت فضای مجازی جهت بهره بردن از اعمال دینی استفاده کنند و یا در عزلت و تنهایی با معبود پرودگار خود به راز و نیاز بپردازنند.
آری این شب ها بهانه ای است برای بغض‌هایی که ماه‌ها در گلو حبس شده، بغض‌هایی که در شب های ملکوتی قدر، شکوه عروج یک شهر را در خلوت شب همراه با طنین عاشقانه قرائت قرآن و دست هایی که مخلصانه رو به آسمان بلند شده به نجوا و راز و نیاز فرا می خواند. همه ما در این شب های پرفیض به باران لطف ازلی پروردگار و عنایت پدر کوفه امید داریم و برای طهارت دل سراز پا نمی شناسیم.
نظر شما