" صحیفه سجادیه"، سومین گنجینه از معارف الهی

خبرگزاری شبستان//گیلان

صحیفه سجادیه به منزله یک دایرة المعارف علوم بشری است و آنچه انسان برای سعادت خود نیاز دارد در آن یافت می‏شود. از جمله، اصول اعتقادات و معارف توحیدی، احکام و فروعات دین، مطالب عرفانی و اخلاقیات و مسائل سیاسی و اجتماعی، در آن ذکر شده است.

اگرچه دعاهای موجود در صحیفه به صورت راز و نیاز و نیایش مطرح گردیده ولی در درون آن شعله‏های سوزان آتش گداخته از سیاست و تدبیر است.
 

حکمت‏هایی که اهل نظر را به فکر واداشته و جرعه‏های عشق معنوی را در کام بینوایان نیازمند معنویت فروبرده و عشاق را به سوی وادی عشق سوزنده می‏کشاند.

امام (ع) ضمن دعا و راز و نیاز، عالی‏ترین معارف بشری و پربارترین فضائل عالی انسانی را ذکر نموده‏اند.

صحیفه سجادیه موجود، با 54 عنوان نیایش جاودان که گستره آن دعاها دوران طفولیت تا کهولت، بیماری، دفع شر ستمکاران جبار و به طور کلی تمام ابعاد زندگی بشر را در امور فردی و اجتماعی فرامی‏گیرد.
 

دعای مکارم الاخلاق و دعای پر بار عرفه امام (ع) گنجینه‏ای بس نفیس و پر قیمت از معارف و آموزش‏های اخلاقی، اجتماعی، سیاسی اسلام را تشکیل می‏دهد که هنوز روانشناسان و کاوشگران روح بشری به آسانی نمی‏توانند به لطافت و ظرافت و عمق آن دعاها پی ببرند.

طرح یک سلسله مسائل علمی و حساس‏ترین مسائل حقوقی، روانی، تربیتی، اجتماعی، سیاسی و... در قالب دعا و نیایش بیانگر محتوای غنی و معارف والای این کتاب ارزشمند است.

هماهنگی و پیوند با قرآن:

از جمله معیارهای شناخت کلمات معصومین (ع) موافقت و هماهنگی با قرآن است. تمام مطالب صحیفه سجادیه نه تنها موافقت ظاهری و هماهنگی با قرآن دارد، بلکه برای هر فقره آن می‏توان شاهدی از قرآن یافت و آیه‏ای از آیات قرآن را ذکر کرد.

همه دانشمندان و شارحان صحیفه بر این اتفاق دارند که از نظر محتوا رابطه‏ای عمیق بین قرآن و صحیفه وجود دارد تا جائیکه صحیفه سجادیه را «اخت القرآن» نامیدند و بزرگان، دعا و نیایش را «قرآن صاعد» خوانده‏اند.

رمز این هماهنگی آن است که علوم ائمه از منبع فیض الهی است و چون قرآن و صحیفه سجادیه سرچشمه‏ای واحد دارند لذا تعالیم آن دو هماهنگ و موافق یکدیگر است.

صلوات‏های صحیفه سجادیه‏:

 از ویژگی‏های صحیفه سجادیه آن است که در آن 180 صلوات «اللهم صل علی محمد و آل محمد» به کار رفته است، در شرایطی که دشنام بر امیرالمؤمنین رواج داشته، همچنین در خطبه‏ها صلوات را حذف کرده بودند و یا صلوات را به صورت ناقص با حذف آل محمد بیان می‏داشتند، گنجاندن صلوات در دعاها موضوعیت داشته و بسیار معنا دارد و این ویژگی‏ها در سایر دعاهای ائمه (ع) دیده نمی‏شود.

پایان پیام/