جسارت کاهانی بازیگر را مشتاق تر می کند

به گزارش خبرنگار شبستان، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی اسب حیوان نجیبی است با حضور عوامل این فیلم در هشتمین اتاق رسانه سینمای ایران برگزار شد.

در ابتدای این نشست، حبیب رضایی با اشاره به سبک کاری عبدالرضا کاهانی اظهار داشت: در کارهای این کارگردان جسارت لذت‌بخشی مشاهده می‌شود که بازیگر مشتاق است در فیلم‌های او بازی کند، او تنها برای بازیگری وسواس به خرج می‌دهد. نگاه غیر کلیشه‌ای کارگردان سبب می‌شود که رویکرد مثبتی در فیلم جاری شود.

وی ادامه داد: بعد از همکاری‌ام با کاهانی در فیلم بیست ارتباط خوبی با هم داشتیم و در جریان نوشتن فیلم‌های بعدی او بودم. تلاش کردم که در فیلم اخیرش من نقطه ضعف آن نباشم که البته تصمیم‌گیری آن با مخاطب است. قهرمان قصه با قهرمان فیلم در فیلم اسب حیوان نجیبی است تفاوت داشته که قهرمان فیلم نقش رضا عطاران و قهرمان قصه من بودم. تنها کاری که با راهنمایی‌های فراوان کاهانی می‌توانستیم انجام دهیم بازی خوب بود. او همواره تأکید می‌کرد که رفتارهای شخصیت‌ها از کلیشه خارج شود.

باران کوثری از دیگر بازیگران فیلم سینمایی اسب حیوان نجیبی است که اندکی دیرتر در نشست حاضر شد کار با کاهانی را لذت‌بخش دانست و اظهار داشت: جدا از پشت صحنه درخشان این کارگردان روابط دوستانه خوبی میان عوامل شکل گرفت. کاهانی کارگردان باهویتی است چرا که با دیدن یک سکانس از هر فیلم او می‌توان به کارگردانی کاهانی پی برد، او جنس دکوپاژ و طنز خاص خود را دارد.

وی در ادامه در مورد نقش خود گفت: من تنها زن فعال حاضر در فیلم بودم که شاید عاطفه جمع را باید برقرار کردم و می‌توانستم تأثیر خودم را تنها از این طریق در فیلم بگذارم.

حبیب رضایی در ادامه در مورد سختی کار و لوکیشن خیابانی فیلم اظهار داشت: همه بازیگران می‌دانستند که فیلم در فضای سرد و خیابان اجرا می‌شود که این شرایط تنها بهانه‌هایی برای شوخی کردن و لحظات خاص‌تر برای عوامل فیلم ایجاد کرد، بیشتر شب‌ها مجبور بودیم تا پنج و نیم صبح بازی کنیم که این امر شرایط فیزیکی خاصی برای بازیگران می‌طلبید.

در ادامه این مراسم، باران کوثری در مورد فیلم سینمایی من مادر هستم به کارگردانی فریدون جیرانی که هنوز رنگ پرده سینما را به خود ندیده است، گفت: ترجیح می‌دهم در مورد فیلمی که کارگردانش دلسوز آن نیست برای آن دلسوزی نکنم.

این بازیگر سینما در مورد مقوله سانسور در سینمای ایران اظهار داشت: قانونی برای سانسور در سینمای ما وجود ندارد و هیچ آیین‌نامه‌ای کارگردان را موظف به اجرای آن نمی‌کند. ممکن است بسیاری از تصاویر در مورد یک فیلم با یک کارگردان خاص نشان داده شود اما کارگردانان دیگر از به تصویر کشیدن آن معذور باشند.

حبیب رضایی در پایان دیالوگ‌های موجود در فیلم را برخاسته از صحبت‌های رایج مردم دانست و گفت: کلماتی را که در فیلم به کار می‌رود رکیک نبوده بلکه متأسفانه جملات محاوره‌ای ماست. اگر طور دیگری در فیلم حرف می‌زدیم ریاکاری بوده و با قالب و ساختار فیلم جور درنمی‌آمد.

پایان پیام/