به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، علت اصلی اینکه به امام حسن مجتبی(ع)، کریم اهل بیت می گویند طبق روایات و احادیث به دلیل این بوده است که امام حسن مجتبی (ع) نسبت به دردمندان و تیره بختان جامعه بسیار دلسوز بودند و با خرابه نشینان دردمند و اقشار مستضعف و کم‌درآمد همراه و همنشین می‌شدند و دردِ دلِ آنها را با جان و دل می‌شنیدند و به آن ترتیب اثر می‌دادند، و در این حرکت انسان‌دوستانه جز خداوند را مدنظر نداشتند. هیچ فقیر و مسکینی از در خانه حضرت ناامید برنگشت و حتی خود ایشان به سراغ فقرا می رفتند و آنها را به منزل دعوت می کردند و به آنها غذا و لباس می‌دادند، در این خصوص با حجت الاسلام سید «جواد بهشتی» کارشناس مذهبی گفت و گویی انجام داده ایم که در ادامه می خوانیم.
اصولا راز پذیرش صلح امام حسن (ع) چه بوده، علل و عواملی که وی را وادار به پذیرش صلح نمودند، چه بوده است؟
جنگ های جمل، صفین و نهروان کشته های زیادی بر جای گذاشته بود. شرایط نامناسب اقتصادی از یک سو و تحت فشار قرار دادن مردم توسط رسانه های دشمن از سوی دیگر فضای اجتماعی و فرهنگی سنگینی را بر جامعه حاکم کرده بود؛ بر همین اساس بعد از شهادت حضرت علی (ع) تشخیص امام حسن مجتبی (ع) این بود که جامعه آمادگی پذیرش جنگ دوباره ای را ندارد. اسناد تاریخی و تحقیقات صورت گرفته نیز گواه بر این امر است؛ ضمن اینکه پیامبر اکرم (ص) صلح امام حسن (ع) را پیش بینی کرده بودند.
آیا صلح با دشمن و چشم پوشی از حق خود و حقوق مومنان و مسلمانان با مبانی شیعه و مکتب اهل بیت منافاتی ندارند؟
پیامبر اکرم (ص) فرمودند که حسن و حسین (ع) هر دو امام و از طرف خداوند هستند، چه قیام کنند و چه قیام نکنند؛ بنابراین گاهی شرایط جامعه اقتضا می کند که صلح صورت بگیرد و گاهی هم جنگ انجام شود؛ پس نمی تواند منافاتی با حقوق مسلمانان داشته باشد.
مقام معظم رهبری در بحران کرونا رزمایش مساوات و خدمت مومنانه را عنوان کردند که این مسئله جلوه ای از سبک زندگی حسنی می باشد. ما چگونه می توانیم این سبک زندگی را در جامعه نهادینه کنیم؟
لازم است سیره امام حسن (ع) بازگو و در جامعه ترویج شود. این امام بزرگوار بارها نصف دارایی خود را انفاق کرده بودند، هر فردی یک دارایی دارد ولی امروز حتی افراد راضی به پرداخت خمس مال خود نیز نیستند. امام حسن (ع) خاطرات فراوانی با فقرا، ضعفا و نیازمندان دارند. ایشان به کریم اهل بیت معروف هستند، چون به شخصیت انسان های فقیر و بینوا بسیار توجه می کردند. نقل شده است، نیازمندی نزد امام حسن(ع) می آید. امام برای اینکه فرد فقیر اظهار نیازمندی نکند و خجالت نکشد، می فرمایند: نیاز خود را بنویسید و برای من ارسال کنید. همچنین روایت شده که روزی امام حسن (ع) بر جمعی از مساکین گذشت که پاره‌ای چند از نان خشک ها را بر روی زمین گذاشته اند و می خورند، چون نظر ایشان به آن حضرت افتاد از امام دعوت کردند و حضرت از اسب پیاده شدند و فرمودند:« خدا متکبّران را دوست نمی‌دارد»و با ایشان نشستند و از طعام ایشان تناول کردند و سپس از همه ی مساکین خواستند که برای صرف غذا به خانه ی حضرت بروند و حضرت با غذاهای خوب از ایشان پذیرایی نموده به همه ی آنها لباسهای مناسب هدیه دادند.اصحاب سوال کردند، آنها فقط نان خالی به شما دادند، چرا شما با این همه غذا باز هم از آنها عذرخواهی می کنید. امام فرمودند آنها همچنان از من جلوتر هستند، چون هرچه داشتند در طبق اخلاص گذاشتند. در واقع امامان ما در نهایت سادگی می زیستند ولی از اینکه خلق در رفاه باشند، لذت می بردند. در جای دیگری نقل شده است امام حسن عسگری سوار بر مرکبی بودند که فردی با حسرت به آن مرکب نگاه می کرد، وی بلافاصله پیاده شده و مرکب را به آن مرد دادند؛ بنابراین نیاز است که این صفات و ویژگی های امام حسن (ع) در جامعه نقل و نهادینه شود. خوشبختانه ما از این نمونه ها در جامعه کم نداریم. صحنه هایی که در هیچ جای دنیا دیده نمی شود. همه اینها از برکات اسلام و اهل بیت (ع) است اما امروزه علیرغم همه کمک ها و انفاق هایی که در جامعه ما صورت می گیرد ولی باز هم میزان نیازمندان، ضعفا، مریض داران و گرفتاران فوق العاده زیاد است.
ما تا چه اندازه توانسته ایم فرهنگ انفاق را در جامعه نهادینه کنیم؟
مردم ایران در بحران کرونا امتحان خوبی پس دادند؛ با توجه به اینکه در بحران کرونا در کشورهای اروپایی و آمریکایی فروشگاه ها همه خالی و به سرقت رفتند اما در کشور ما همه مردم، پرستاران، پزشکان، گروه های جهادی و دانشجویان با فعالیت های خداپسندانه خود به میدان آمدند و جلوه خوبی از ایثار و فداکاری را به نمایش گذاشتند.
انفاق چه آثار و برکاتی برای افراد به دنبال دارد؟
خداوند در سوره بقره می فرماید، کسانی که در راه خدا انفاق می کنند، پاداش شان نزد خداوند است؛ بر همین اساس افرادی که انفاق می کنند نه ترس دارند و نه استرس، چون منشأ همه ناآرامی ها و اضطراب های انسان، ترس و غصه است؛ بنابراین وقتی انفاق در جامعه نهادینه شود به همان نسبت هم آرامش افزایش می یابد. خداوند به کسانی که انفاق می کنند، آرامش عطا کرده و ترس و غم و غصه را از سرزمین شان محو می کند؛ این مسئله مهمترین اثر معنوی انفاق می باشد.
نظر شما