به گزارش خبرگزاری شبستان از بوشهر، «چهار محل» منطقه ای در بافت قدیم بوشهر می باشد که متشکل از چهار محله ی (شنبدی، دهدشتی، بهبهانی و کوتی) است که از محلات قدیمی شهر بوشهر به شمار می روند و آیین های سنتی این کهن دیار در این منطقه بیشتر به چشم می خورد.
با توجه به اینکه در قدیم امكاناتی مانند ساعت زنگ دار، تلفن همراه، رادیو و تلویزیون وجود نداشته كه مردم را برای سحر بیدار كند به همین دلیل عده ای با در دست داشتن دمام و با خواندن نواهای آیینی در کوچه و محله اقدام به بیدار كردن مردم می كردند.
واژه دُم دُم سحری در اصل یک واژه ی بومی به معنای دَم سحر یا همان وقت سحر یا نزدیك به سحر است.
تعداد افرادی كه آیین دُم دُم سحری را اجرا می كردند به طور معمول سه تا چهار نفر می باشند كه به صورت گروهی شعرهایی در وصف ماه مبارک رمضان می خواندند.
شعرهایی كه در این آئین خوانده می شود شامل محمد یا رسول الله، علیاً یا ولی الله، السلام السلام یا شهر رمضان یا شهر صیام علیك السلام، هذا شهر المغفره یا شهر مبروك علیك السلام، آمنك الله بالله اَسكنك الله جنه، رحیم الله لدنهُ، جمیعاً النّار و العذاب، عبادالله ذكرالله یرحم كم الله، لا اله الا الله، یاایهاالمومنون، یا ایها المسلمون است.
علاوه براین شعر فارسی آن نیز با این عبارت «خداوندا تو ستاری، همه خوابند تو بیداری، به حق خود كه بیداری، همه عالم نگه داری» در این آئین خوانده می شود.
شعرهای آیین دُم دُم سحری در شب های اول و آخرماه رمضان با هم فرقی نمی کند و تنها در السلام و الوداع گفتن آن فرق دارد به این معنی كه شب های اول خوانده می شود السلام یا شهر رمضان ولی درشب آخر خوانده می شود الوداع یا رمضان.
ریتم «دمام» که یکی از سازهای بومی بوشهر می باشد و در مجالس آیینی و مذهبی از آن استفاده می شود در دُم دُم سحری با ریتمی كه قبل از مراسم سینه زنی سنتی بوشهری نواخته می شود فرق دارد و به صورت سه ضربی است و درهمان قالب، نوازنده دمام باید بداهه كند و بدون این كه از قالب اصلی ریتم خارج شود، ریتم را خُرد كند.
نوازندگان این نوع موسیقی به طور معمول از یك ساعت و نیم قبل از اذان صبح، در كوچه ها شروع به نواختن می كنند و 10 تا 15دقیقه قبل از اذان به كار خود پایان می دهند.
نظر شما