خبرگزاری شبستان؛ گروه قرآن و معارف؛ از اعمال توصیه شده در ماه مبارک رمضان، دعا و مناجات به درگاه خدای متعال است لذا برای این ماه ادعیه متعددی سفارش شده که با تمسک به آنها می توان از برکات رمضان بیش از پیش بهره برد.
ازجمله ادعیه این ماه دعاهای روزانه برای هر یک از روزهای ماه مهمانی خدا است که در عین کوتاهی دریایی از معارف را در خود جای داده اند؛ از این رو، سلسله گفت وگوها با حجت الاسلام والمسلمین «ابراهیم بهاری»، استاد اخلاق و کارشناس مذهبی را که به شرح معارف و آموزه های این ادعیه می پردازد بازخوانی کرده ایم، اینک شرح دعای روز دوازدهم از رمضان المبارک:
حجت الاسلام والمسلمین «ابراهیم بهاری» در شرح این دعا، اظهار کرد: پیامبر(ص) در این دعا عرضه می دارند: «بسم الله الرحمن الرحیم؛ اللّهمّ زَینّی فیهِ بالسّتْرِ والعَفافِ واسْتُرنی فیهِ بِلباسِ القُنوعِ والکَفافِ واحْمِلنی فیهِ علی العَدْلِ والإنْصافِ وامِنّی فیهِ من کلِّ ما أخافُ بِعِصْمَتِکَ یا عِصْمَةَ الخائِفین؛ خدایا زینت ده مرا در آن با پوشش و پاکدامنی و بپوشانم در آن جامه قناعت و خودداری و وادارم نما در آن بر عدل و انصاف و آسوده‌ام دار در آن از هر چیز که می‌ترسم به نگاهداری خودت ای نگه‌دار ترسناکان.»
این استاد اخلاق با بیان اینکه رسول خدا(ص) در این دعا دو زینت را طلب می کنند، گفت: ایشان عرضه می دارند: «زَینّی فیهِ بالسّتْرِ والعَفافِ»؛ در روایات مربوط به بهشت هم آمده که خدا بهشتیان را مشاطه کرده و چهره و ظاهرشان را می آراید، در اوایل سوره مبارکه اعراف هم خدا به این آراستگی چهره انسان هنگام خلقت و زینت آسمان ها اشاره می کند.
وی ادامه داد: اما اینجا پیامبر(ص) آراستگی به پوشش و پاکدامنی را طلب می کنند؛ پوشش تعابیر مختلف دارد، می تواند قدرت پوشاندن عیوب مردم باشد، اینکه عیب مردم را فریاد نزنیم و عیب پوشی کرده و عیب جو نباشیم. چراکه خدا در قرآن به افراد عیب جو هشدار می دهد: «وَیل‌ٌ لِکُل‌ِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ»(همزه، 1).
حجت الاسلام بهاری تاکید کرد: بنابر آموزه های نورانی قرآن باید از کسی که مقابل خیر مردم را می گیرد، گریخت این یعنی خدای عالم عیب جویی را بسیار مذموم می داند. اما دومین برداشت از ستر آن است که بگوییم به پوشش هم اشاره دارد؛ لذا پیامبر(ص) پوشش باعث سربلندی را طلب می کنند این یعنی هر پوششی سبب زینت انسان نمی شود و عفت را برای او به ارمغان نمی آورد. به تعبیر قرآن، بهترین پوشش برای انسان تقوا است.
این استاد حوزه علمیه با اشاره به فراز بعدی دعای روز دوازدهم از ماه مبارک رمضان، بیان کرد: در ادامه پیامبر(ص) بیان می کنند: «واسْتُرنی فیهِ بِلباسِ القُنوعِ والکَفافِ»، این جا هم تقوا بیشتر مد نظر است وقتی قناعت و کفاف از خدا طلب می شود.
وی ادامه داد: «خَبّاب پسر اَرَتّ نجدی تمیمی»، از صحابی پیامبر(ص) از دنیا رفت و امیرالمومنین(ع) بر مزار او حاضر شده و سخنرانی کردند و فرمودند: خدا خبّاب را رحمت کند. همه از اینکه حضرت(ع) به جای مغفرت برای او عُلُو درجات را خواستند، تعجب کردند. سپس امام علی(ع) ادامه دادند: وی برای اسلام‌ش مشتاق بود هجرت کرد و بر پیامبر(ص) منت نگذاشت و قانع بود به آنچه خدا به او عنایت می کرد (از خدا راضی بود) و در راه معیشت زندگی، اهل تلاش بود.
حجت الاسلام بهاری تاکید کرد: این سخنان حضرت امیر(ع) نشان می دهد که عبد اجازه عرض اندام در مقابل خالق را ندارد. درخواست نبوی(ص) از خدا درباره قناعت و اکتفا به داده های الهی، حرف های بسیار در خود نهفته دارد تا انسان بداند باید همیشه از خدا راضی و شاکر باشد نه اینکه هر چه به او داد، غره‌تر شود.
حجت الاسلام بهاری با اشاره به فراز «واحْمِلنی فیهِ علی العَدْلِ والإنْصافِ» در ادامه این دعا، گفت: مرحوم احمد خوانساری، امام جماعت مسجد امام بازار بود، زمانی یکی از بازاریان به ایشان مراجعه کرد و گفت: من کفاش هستم کفش می دوزم که جفتی 50 تومان است و 100 می فروشم و مردم هم اقبال دارند آیا حرام است؟، ایشان پاسخ داد: حرام نیست، بی انصافی است، اتفاقاً شمر هم از سر بی انصافی سر اباعبدالله(ع) را برید!
این کارشناس مذهبی تاکید کرد: بی عدالتی و بی انصافی از حرام هم بدتر است وقتی عدالت و انصاف از جامعه رفت باید منتظر نزول بلا باشیم. کارمند، کشاورز و کارگری که دلسوزی و انصاف نداشت اجازه رشد شرارت را در درون خود می دهد. اگر کسی از انصاف و عدل عبور کرد، به مرحله ظلم و خیانت می رسد و این روحیه جامعه را به نابودی می کشاند، لذا در این روز قدم برداشتن در جاده عدل و انصاف را از خدا می خواهیم.
وی با اشاره به عبارت «وامِنّی فیهِ من کلِّ ما أخافُ» در ادامه دعا، بیان کرد: درد عمومی جهان امروز یعنی ناآرامی ها و ترس ها، عدم امنیت اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و ... است. در حالی که اگر کسی به دیوار خدا تکیه کرد همه این امنیت ها برای اش ایجاد می شود.
حجت الاسلام بهاری با بیان اینکه دعا مانند روزهای پیش با توسل به خدا از طریق یکی از صفات بارز الهی به اتمام می رسد، خاطرنشان کرد: خدا را با صفت «یا عِصْمَةَ الخائِفین» یعنی نگاهدارنده همه وحشت زده ها می خوانیم؛ طفل شیرخواره وقتی می ترسد فقط در آغوش مادر آرام می گیرد این فقط به لحاظ بعد بصری نیست بلکه قلب طفل حضور مادر را درک می کند. مشام انسان هم اگر به عطر الهی نواخته شد، هر وقت به او متوسل شود آرام می گیرد.
نظر شما