خبرگزاری شبستان _ اهواز، معصومه صالحی: نامش «سارا» است و دانشآموزانش او را به‌نام «خانم کوراوند» می‌شناسند، معلم مهربانی که هر روز درس جدیدی برای دانشآموزانش دارد، او شب‌ها در حالی‌که فرزند خردسالش را خوابانده، فارغ از خستگی‌های روزانه زمان استراحت خود را فدای یادگیری دانش‌آموزانی می‌کند که بنا به جبر شرایط از فضای مدرسه دور افتاده‌اند.
چند ماهی است درهای مدرسه به حضور کودکان چشم به راهند، حیاط‌های مدرسه به هیاهوی کودکان تشنه و کلاس‌ها به زمزمه معلمان در انتظارند و روزها یکی پس از دیگری به سر می‌آید، در حالی‌که از باز شدن مدرسه‌ها خبری نیست.
و آغاز فصلی نو
از آن زمان که کرونا میهمان ناخوانده کشورمان شد، دانش‌آموزان هم خانه‌نشین شدند، اما این خانه‌نشینی به دوری از کلاس درس و خواندن و نوشتن نینجامید بلکه به مدد و لطف معلمانی که الفبای محبت و مهر را هجی می‌کنند، دانش‌آموزان هر روز سر کلاس درس می‌نشینند.
معلمان متعهدانه و با قراری از جنس مهربانی فصلی نو در آموزش گشودند، بار آموزش را به دوش کشیدند و گوشی هر معلم کلاس درس او شد تا این‌بار دانش‌آموزان در خانه به فضای جدید مدرسه بیایند و بار دیگر ایثار و از خودگذشتگی معلمان بر تارک تاریخ حک شود.
این روزها معلمانی داریم که با ایثاری از جنس عشق سختی‌های تدریس مجازی را به‌جان می‌خرند، یکی یخچال خانه‌اش را تخته‌ای برای تدریس می‌کند، دیگری از روی تخت بیمارستان تدریس را ادامه می‌دهد و دیگری با تهیه تجهیزات شیوه جدیدی از آموزش مجازی را تجربه می‌کند.
خانه‌ای که مدرسه می‌شود
«خانم کوراوند» هر شب در فضای کوچک منزل خود، تخته را به دیوار آویزان می‌کند، پروژکتور را روشن می‌کند و در حالی‌که فرم مدرسه به تن کرده با تمام دشواری‌های ضبط تصویر و صدا این‌بار تمام تجربه 10 سال سابقه آموزشی خود در فضای مجازی را به کام دانش‌آموزان می‌ریزد.
وی که در مقطع دوم ابتدایی تدریس می‌کند، درباره شیوه جدید آموزشی خود می‌گوید: بعد از تعطیل شدن مدارس آموزش مجازی برای دانش‌آموزان را شروع کردم اما با توجه به نبود تجهیزات و امکانات لازم احساس کردم این نوع آموزش نمی‌تواند بازدهی کامل را داشته باشد.
وی با بیان اینکه برای تدریس مجازی و تاثیرگذاری بیشتر حضور خودم و تصاویرکتاب ضروری بود ادامه می‌دهد: بر این اساس از یکی از دوستانم که آموزشگاه زبان دارد تجهیزات مورد نیاز از جمله تخته و پروژکتور را تهیه کردم و به این ترتیب با این تجهیزات تهیه محتوای آموزشی، فیلم و ویس، آموزش به دانش‌آموزان شروع شد.
«کوراوند» می‌گوید: با این روش آموزش نتیجه خیلی خوبی گرفتم، هر شب درس روز بعد را به‌صورت ویدئو ضبط می‌کردم، فیلم ضبط شده را پس از ادیت و تغییر حجم صبح روز بعد برای دانش‌آموزان ارسال می‌کردم و در واقع دانش‌آموزان در فضای آموزشی مناسبی قرار می‌گرفتند.
وی می‌افزاید: به این ترتیب دانش‌آموزان هر روز من را در قالب تصاویر ویدیوئی می‌دیدند و با من ارتباط برقرار می‌کردند و از سویی بازخورد بسیار خوبی از آنان دریافت می‌کردم.
این معلم دبستان با بیان اینکه در تدریس مجازی نگرانی من دانش‌آموزان ضعیف بود می‌گوید: خوشبختانه این دانش‌آموزان نیز پابه‌پای دیگر بچه‌ها در مدت تدریس مجازی پیشرفت و بازدهی خوبی داشتند.
وی از خوشحالی و رضایت دانشآموزانش از این شیوه تدریس خبر می‌دهد و می‌گوید: دانش‌آموزانم می‌گویند مثل این است که هر روز در کلاس درس هستند و با دقت به درس گوش می‌دهند.
تدریس عاشقانه این معلم مهربان به اینجا ختم نمی شود، کوراوند می‌گوید: برای ارتباط بیشتر با دانش‌آموزانم گاهی تماس‌های تصویری برقرار می‌کنم و مثل کلاس درس اما در خانه به ارزیابی آنها می‌پردازم و اگر کاستی هم باشد با این تماس و ارتباط‌ها برطرف می‌شود.
وی که به‌صورت داوطلبانه و به‌دلیل تعهد و مسئولیتی که در خود احساس می‌کند اقدام به این شیوه تدریس و ضبط روزانه ویدئوهای تدریس برای دانشآموزانش می‌کند می‌گوید: در این راستا مدیر مدرسه سعیده محمد حسنی حمایت‌های بسیاری از من و سایر معلمان داشت و در واقع این حمایت‌ها بیشتر به ما آرامش می‌داد تا بتوانیم در تدریس مجازی موفق باشیم.
معلمي شغل نيست عشق مي‌خواهد و ايثار، علاقه مي‌خواهد و انگيزه، پويايي می‌خواهد و بالندگي تا بتوان بهترين راه و روش زندگي را بشر بياموزد و می‌بینیم امروز، معلمانی داریم که با تمام سختی‌ها، کلاس درس را تعطیل نکردند و خانه هر معلم کلاس درس او شد.
عهدی که پابرجاست
«الهام» دیگر معلم خوزستانی است که، پای عهد خود با شاگردانشان ایستاد؛ آنگونه که از زمان تعطیلی مدارس در خانه خود لحظات حضور در کنار همسر و فرزندان را وقف آماده‌سازی برنامه و ضبط تصویر و صدا برای دانشآموزانش می‌کند.
او که 18 سال با تدریس انس دارد و با هر گچی مویی سفید کرده اکنون به مدد گوشی اندروید و به کمک دختر و همسرش تدریس مجازی را در پیش گرفته تا دانشآموزانش از درس عقب نمانند.
«مرداسی» می‌گوید: از زمانی که معلم‌ها اراده کردند خانه‌ها مدرسه شد و خواندن و نوشتن دوباره جان گرفت تا آموزش‌وپرورش تحت هیچ شرایطی تعطیل نشود و فرزندان ما از درس و مدرسه عقب نمانند.
وی می‌گوید در واقع کار معلمان در این 2 ماه، بیشتر شد؛ آنها در فضای مجازی به هر شکل ممکن با تهیه محتوای آموزشی مطالب را برای دانش‌آموزان ارسال کردند و در همه ساعات روز در فضای مجازی پاسخگوی سوالات و اشکالات درسی دانش‌آموزان بودند که هنوز هم این روش ادامه دارد.
تدریس در فضای مجازی به بسترسازی نیاز دارد؛ مشکلات زیادی بر سر راه دانش‌آموزان و معلمان هست اما با وجود کمبودها و کاستی‌هایی که وجود دارد هیچ معلمی بیکار نیست و همه با تلاشی مضاعف مشغول انجام وظیفه هستند تا هیچ دانش‌آموزی از آموزش جا نماند.
رسم الفبای عاشقی
«عنصری» معلم مناطق حاشیه‌ای شهر حمیدیه است که در نبود امکانات یخچال خانه‌اش را تخته وایت‌بردی برای رسم الفبای عاشقی می‌کند روزانه به دانشآموزانش درس می‌دهد و پیگیر رفع ضعف‌های دانشآموزانش است.
وی می‌گوید: با توجه به ضرورت تداوم آموزش و کمبود امکانات مجبور شدم از یخچال خانه‌ام به عنوان تخته استفاده کنم، روزانه ویدئوها و تصاویری از تدریس ضبط می‌کنم و برای دانش‌آموزانم ارسال می‌کنم.
«عنصری» با اشاره به مشکلات این شیوه تدریس می‌افزاید: متاسفانه دانش‌آموزان مناطق محروم اکثرا گوشی هوشمند ندارند به‌طوری‌که برخی از دانش‌آموزانم به این دلیل از درس آنلاین جا مانده‌اند و من مجبور هستم با تماس تلفنی در حد توان برخی دروس ضروری را به آنان آموزش دهم.
او ادامه می‌دهد: همچنین جزوه‌هایی را برای دانش‌آموزانم که از کلاس درس مجازی جامانده‌اند تهیه کرده و آنها را به در خانه دانش‌آموزان می‌برم تا از درس عقب نمانند.
جلوه‌های زیبای معلمی
سال‌هاست الفبای زندگی و درس عاشقی را به شاگردانشان می‌آموزند اما این روزها جلوه‌های زیبای معلمی، تعلیم و تربیت در فضاهایی متفاوت جاری شده و این‌ها تنها صحنه‌های کوچکی از زیبایی عشق معلمان است.
این روزها با کمترین امکانات چراغ آموزش در خانه‌ها روشن مانده و دانش‌آموزان ایران زمین، این روزها بیشتر از همیشه به داشتن معلمانی از جنس مهربانی و عشق می‌بالند.
نظر شما