دوچرخه سواری به عنوان یک رشته ورزشی و حتی روشی برای تردد مسیرهای شهری در سال های اخیر، رشد مطلوبی در کلان شهرهایی همچون شیراز داشته است، اما گاهی به دلیل عدم وجود ایمنی کافی، دوچرخه سواران در معرض مخاطراتی قرار می گیرند که ممکن است جان خود را نیز از دست بدهند.
«مهیار فرانه»، دوچرخه سوار نوجوان یزدی که عضو تیم ملی نوجوانان بود، همین چند روز قبل در حال تمرین در جاده تفت به یزد به علت برخورد خودرویی به وی، ابتدا دچار ضربه مغزی شدید می شود، تلاش کادر درمانی اما برای نجات این ملی پوش به نتیجه نمی رسد و در بیمارستان فوت می کند.
وقوع این حادثه دردناک، مدیر باشگاه «خانه دوچرخه شیراز» را به شدت متاثر می کند و آماری در مورد حوادث و تصادفات برای دوچرخه سواران در اختیار ما می گذارد که نگران کننده و دلخراش است:
مدیر باشگاه «خانه دوچرخه شیراز»، آمار جان باختگان دوچرخه سوار در کشور در پی وقوع تصادف را موجب تاسف می داند و می گوید: بر اساس آمار پزشکی قانونی کشور از سال 89 تا 91، به طور میانگین 188 نفر بر اثر تصادف با دوچرخه، جان خود را از دست داده اند.
«هادی باشفاعت» افزود: بیش از بیست سال است که دوچرخه سواری می کنم، تقریبا هفته ای 2 یا سه جلسه سوار دوچرخه می شوم و دیدن هر نوع دوچرخه ای، توجهم را جلب می کند.
وی اضافه می کند: دوچرخه سواری زن، مرد، کودک، جوان، نوجوان، ورزشکار، مدیر، سیاستمدار و... برایم جذاب است و اگر سوژه خبری یا جذابیتی برای ارتقای فرهنگ دوچرخه سواری باشد با دوربین گوشی آن را ثبت می کنم.
با شفاعت، دوچرخه سواری را یک سبک زندگی سبز می داند و بیان می کند: عشق دوچرخه سواران ما این است که با دوچرخه تردد کنند به خرید، دانشگاه، مسافرت و سر کار بروند اما برای ترویج این فرهنگ سلامتی، وجود ایمنی اهمیت بسزایی دارد.
سختی هایی در مسیر دو چرخ
از این بگذریم که تجهیزات دوچرخه سواری تا چه اندازه گران و دست نیافتنی است اما مهمتر این است که در همین شهر شیراز که فرهنگ استفاده از دوچرخه بیش از پیش در آن جا افتاده است، مسیرهای ایمن دوچرخه سواری نداریم و گاهی به دلیل همین نبود ایمنی کافی، دوچرخه سواران از تمرین در فضای مناسب، محروم می مانند و یا در مسیرهای جاده ای دچار حادثه می شوند.
مربی دوچرخه سواری «خانه دوچرخه» شیراز هم، بزرگترین مشکل حوزه دوچرخه سواری را نبود پیست استاندارد برای تمرین دوچرخه سواران به ویژه دوچرخه سواران جاده‌رو می داند و می گوید: تنها پیست دوچرخه سواری شیراز که بیش از 15 سال است کلنگ آن به زمین زده شده، ورزشگاه پارس است که با گذشت 10 سال فقط 40 درصد پیشرفت فیزکی داشته است.
«مهسا جوانمردی» ادامه می دهد: دوچرخه سواران جاده‌رو نیز، روزانه در جاده های اطراف شیراز تمرین می کنند که در معرض وقوع تصادف با خودرو هستند و با وقوع 12 مورد تصادف دوچرخه با اتوموبیل در سال 96 در شیراز، هیئت دوچرخه سواری از طریق پیگیری و معرفی این دوچرخه سواران حادثه دیده به هیئت پزشکی ورزشی، تنها توانست برای استفاده از پوشش بیمه ای آنها اقدام کند.
وی اضافه می کند: مسیرهای دوچرخه سواری در شیراز نیز استاندارد لازم را ندارند و لبه های مسیر برآمده و تیز است که می تواند برای دوچرخه سواران حادثه ایجاد کند و نمونه این عدم رعایت استاندارد در مسیر 14 کیلومتری دوچرخه سواری کوه «دراک»، پیست دوچرخه سواری نابینایان پارک «آزادی»، مسیر دوچرخه سواری پارک «کوهنورد» و «حسین الهاشمی» به چشم می خورد.
جاهای خالی
دوچرخه سواران جاده‌رو برای تمرین در جاده به اسکورت نیاز دارند و در حوزه آموزش نیز برای مهارت های پایه رشته دوچرخه سواری به آموزش های جدی و مداوم نیاز داریم. در میان رشته های متعدد ورزشی که سرانه ای به خود اختصاص داده اند، رشته دوچرخه سواری اما سرانه کمتری به خود اختصاص داده است و علاقمندان به این رشته نیاز به حمایت های بیشتری دارند تا جانشان به مخاطره نیفتد.
گزارش: مریم شمالیان
نظر شما