خبرگزاری شبستان، از قرن های گذشته جنبش ها و حرکتهای آزادی طلبانه در اقصی نقاط جهان ظهور و افول کردند که برخی از آنها به واسطه رهبران بانفوذشان در جهان مشهور شدند و برخی دیگر به خاطر مبارزاتشان؛ پس از آغاز موج بیداری اسلامی در منطقه خاورمیانه، حرکتهایی نیز با تاسی به این تحولات در آمریکا و اروپا ایجاد شد و امروز بیش از سه ماه ازآغاز جنبش" اشغال وال استریت" در آمریکا می گذرد.
برهمین اساس، مروری اجمالی بر برجسته ترین حرکتهای اعتراض آمیز اجتماعی و سیاسی در تاریخ ایالت متحده آمریکا داریم.
جنبش اعتراضی اصلی
حزب چای در ایالت بوستون پیش از این به عنوان یک حزب نبود، ولی این نام آن برگرفته از حرکت اعتراضی مستعمرهنشینان آمریکایی در دسامبر سال 1773 دریک شب سرد بود. تظاهرکنندگان آمریکایی در بندر بوستون برای نپذیرفتن ورود کامیون چای از کمپانی هند شرقی تجمع کردند. این تظاهرکنندگان با قانون چای که به یک شرکت هندی اجازه فروش چای به قیمت پایین را می داد و دولت بریتانیا بر واردات چای انحصار داشتند، مخالفت کردند.
ساکنان بوستون به بندر این شهر یورش بردند و نزدیک به 46 هزار تن چای را در دریا ریختند. در آن شب فریاد دور نزدیک معترضان پاسخ داده شد و این مسئله به این حرکت برای کسب استقلال از بریتانیا در طی آن سالها کمک کرد و یکی از اولین جرقههای انقلاب آمریکا و استقلال این کشور بود.
حقوق مدنی
در روز 28 آگوست 1963، بیش از 200 هزار نفر که به واشنگتن پایتخت آمریکا ریخته بودند، اعلام کردند که این اعتراض ها نیازی به خشونت ندارد تا قوی باشد. رهبران این اعتراض راهیپمایی در برابر بنای یادبود آبراهام لینکلن در واشنگتن دی سی برگزار کردند. درحالی جمعیت زیادی به طور مسالمت آمیز ساعات های طولانی را در گرمای شدید آگوست ایستاده بودند که موسیقی ها نواخته می شد و سخنرانی هایی درباره تساوی و برابری حقوقی سیاهان و همه اقلیت ها ایراد کردند.
در این روز قهرمان حقوق مدنی سیاه پوستان آمریکا "مارتین لوتر کینگ" در سخنرانی"رویایی دارم" ابراز امیدواری کرد که زمانی آمریکا طبق مرام و آرمان خویش زندگی کند و تحقق مساوات و برابری ذاتی انسانها را به چشم ببیند.
این راهپیمایی تاریخی یکی از حرکت های اعتراض آمیزی بود که منجر به تصویب لایحه حقوق مدنی از سوی کنگره در سال 1964 شد. این نخستین سری از قوانین طراحی شده برای منع تبعیض نژادی و تضمین رعایت حقوق سیاهان بود.
حق رای زنان
در قرن 19 میلادی، چیزی پراهمیت تر و مثبت تر از اصلاح قوانین آمریکا در زمینه قانون اعطای رسمی حق رای به زنان نبود. جنبش زنان خواستار مساوات در حقوق رای دادن در نیمه قرن 19 شدند. در سال 1848 مجمع سنکا فالز درخواست اعطای حق رأی به زنان در ایالات متحدهٔ آمریکا را تنظیم کرد اما دولت آمریکا نسبت به امر سهل انگاری کرد. به همین دلیل مبارزات زنان ادامه پیدا کرد، به طوری در سال 1910، زنان آمریکا راهپیماییها و تظاهرات وسیعی را در نیویورک، ماساچوست و نیوجرسی سازمان دادند. در سال 1920 "ویلسون" رئیس جمهور ایالات متحده، نوزدهمین متمم قانون اساسی آن کشور را به مجلس سنا رساند که بر اساس آن تمام زنان ایالات متحده آمریکا برای اولین بار حق رأی برابر با مردان را پیدا کردند.
مخالفان جنگ
باوجود کثرت تظاهرات های مخالفان جنگ در تاریخ ایالت متحده آمریکا، هیچ اعتراضی بیشتر از اعتراض های مخالفان جنگ آمریکا در ویتنام نبوده است. به طوری که بیش از 500 هزار نفر آمریکایی در سال 1969 در واشنگتن نسبت به جنگ آمریکا در ویتنام اعتراض کردند،به طور یکه بزرگترین تجمع سیاسی در تاریخ این کشور نام گرفت.
جنبش کارگری
آغاز جنبش کارگری، به اعتراض کارگران ریسندگی و بافندگی در ماساچوست برمی گردد، به طوری که نخستین اتحادیه کارگری تشکیل شد. این اعتراض به تحصن کارگران راه آهن کشیده شد؛ پس از آن جنبش کارگری توانست خواسته هایشان را بیان کنند . با این حال این پیروزی حقوق کارگران به حقیقت ترادژدی برمی گردد که در سال 1911 رخ داد. هنگامی که آتش در کارخانه کوچکی شعله ور شد ولی به سرعت به خاطر عدم مهار آتش و عدم توجه صاحبان کارخانه به مسایل آتش سوزی و امنیت خونین ترین حادثه در تاریخ صنایع شهر نیویورک تبدیل شد. پس از آن کمیته تحقیقی برای علت یابی مرگ 146 نفر در آن سالها تشکیل شد و قوانین جدیدی برای اعمال قوانین سختگیرانه تر برای سلامت کارگر در محل کار و ساعت های کار کمتر اعلام کردند.
قدرت سیاه
در ژوئن سال 1964 پایان نژاد پرستی به طور قانونی، مجلس سنای آمریکا قانون مدنی حقوق سیاهان
را تصویب و امضا کرد اما قرنهای آزار و اذیت یک شبه تبخیر نشد به همین دلیل آفریقایی بدون ترس و حاشیه دفاع حقوقشان و تشکیل جنبش فرهنگی را که بیانگر نژادشان بود، آغاز کردند. جنبش قدرت سیاهان مجموعه فرعی برای تحقق مساوات بین سیاهان بود که از فعالیت هایشان ستایش و از انزوایشان به طور مساوی انتقاد می شد و برخی آن را به رسمیت و برخی دیگر آن را انکار کردند. اما نمی توان انکار کرد که این جنبش به تحقق دستیابی آمریکایی آفریقایی به حقوقشان در کار و پیوستن به دانشگاه ها کمک کرده است اما انتقاد های تندی نیز به این جنبش به خاطر کمک به حزب پلنگهای سیاه که خشونت را به عنوان وسیله ای برای کسب مساوات توجیه می کردند، می شد.
ضد جهانی شدن
در روز 30 نوامبر 1999 برخی از تظاهرکنندگان مخالف جهانی شدن در نشست نیم سالانه سیال در برابر سازمان تجارت جهانی به خاطر افزایش یکپارچگی سیستم اقتصاد جهانی اعتراض کردند.
آنها اذعان داشتند که شکاف بین ثروتمندان و فقرا در همه مناطق جهان افزایش یافته است، به طوری که پلیس نتوانست این جمعیت را که بالغ بر بیش از 40 هزار نفر بودند، متفرق کند، به همین دلیل استاندار سیاتل مجبور شد تا ممنوعیت تردد و حالت فوق العاده اعلام کند و پلیس ضد شورش باپرتاب گاز اشک آور به سمت تظاهرکنندگان بیش از 600 نفر از آنها را بازداشت کرد.
حزب چای یا تی پارتی
این حزب در ژانویه 2009 میلادی تعدادی از اعتراض ها را پیش از انتصاب "باراک اوباما" رئیس جمهوری آمریکا با سردادن شعار" نه مالیات بدون نمایندگی" به راه انداخت و از آمریکایی ها خواستند تا در کنگره آنها را انتخاب کنند. در همان زمان پس از ورود حزب چای به کنگره، دولت را به اسراف نکردن در هزینه ها و افزایش مالیات ها به میزان متفاوت دعوت کردند و خواستار کاهش بدهی های ملی و درمان کسری بودجه فدرال شدند.
جنبش حزب چای اعتراض های گسترده ای را به راه انداخت که در آمریکا به مخالفان برنامه نظارت بهداشتی و قانون بیمه درمانی که پیشنهاد اوباما بود، نامیده شدند. این حزب از گروهی از افراد صاحب نفوذ همچون سارا پلین و چارلز کوچ برخوردار است.
این جنبش نفش برجسته ای را در تقویت بازگشت جمهوری خواهان با اکثریت آرا در انتخبات کنگره و سنا 2010 داشته است.
اشغال وال استریت
روز 17 سپتامبر 2011 میلادی، بیش از سه هزار نفر با قصد اشغال وال استریت در این منطقه تجمع کردند و نسبت به طمع، فساد در دولت و سیستم مالی اعتراض کردند. ولی آنها شکست خوردند و نتوانستند به آنجا دست یابند به همین دلیل معترضان به پارک خصوصی "زوکوتی" در نیویورک، که چند خیابان با بورس اوراق بهادار، واقع در ساختمان وال استریت فاصله دارد، کمپی برپا کردند. شعار این معترضان "ما 99 درصد هستیم" است.
این معترضان تظاهرات های کوچکی را در اعتراض به سیستم مالی طی چند ماه در شهرهای مختلف آمریکا برپا کردند. اعتراض های جنبش اشغال وال استریت مدتی از آغازش نگذاشته بود که اروپا را نیز تحت تاثیر قرار داد و مردم برخی از کشورها با عنوان اشغال وال استریت در مراکز تجاری خود تظاهرات هایی را برگزار کرد.
اما پلیس پس از اخراج معترضان از پارک زوکوتی و سایر اماکن دیگر از مناطق مختلف این کشور و حتی اطراف جهان، جنبش اشغال وال استریت روز 17 نوامبر را روز سالروز اعتراض های خود اعلام کرد و این معترضان به مدت زمان این اعتراض ها اهمیت نمی دهد و اعتراض های خود را همچنان ادامه می دهند تا از پایان جنبش و یا پذیرفتن خواسته هایشان مطلبی شنیده شود.
پایان پیام/
نظر شما