خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی- محمد پورعلم : هنر به عنوان فعالیتی انسانی که با احساسات درگیر است، نسبت به سایر رشته ها و فعالیت های انسانی ویژگی های خاص خود را دارد. به همین نسبت آموزش هنر نیز واجد پیچیدگی های خاصی است که یافتن الگوهای ثابت و یگانه برای آن را امری ناممکن می سازد. در میان هنرهای تجسمی، سفال و سرامیک سابقه تاریخی فراوان در کشورمان ایران دارد؛ به گونه ای که می توان نمونه هایی شاخص از این هنر را در دوره های مختلف تاریخی جستجو کرد. روز گذشته بخش نخست گفتگو با «جابر شکاری» هنرمند سفاگر و سرامیست در شبستان منتشر شد. شکاری در این بخش به برگزاری کارگاه آموزشی «گلآب» اشاره کرد و از تلاش برای آگاهی بخشی به هنرجویان تازه وارد به رشته هنری سرامیک سخن گفت. آن چه در پی می آید بخش دوم گفتگو با این هنرمند است:
پیش از این درباره سرامیک و رویکرد صنعتی به آن سخن گفتیم. حال درباره رویکرد هنری به سرامیک بگویید.
کارکرد سرامیک در هنر به گونه ای است که اگر هنرمند با قابلیت های آن آشنایی کافی پیدا کند، می تواند به خوبی با این متریال ارتباط برقرار کند. به عبارت دیگر کار با سرامیک در صورت آگاهی از ویژگی های این متریال بسیار ساده می شود و هنرمند می تواند محصول مورد نظر خود را با دست بسازد. حال تفاوتی نمی کند کار فرم باشد یا لعاب یا تکنیک.
پس رفتار هنری سرامیک نباید آن قدرها مشکل باشد.
بله، اما جنس آگاهی که از آن سخن می گویم، در کشور ما چنان که باید مورد توجه قرار نگرفته است و این ناشی از ضعف آموزش در این حوزه است. البته در این میان هنرمندانی هستند که به صورت خصوصی به آموزش کار با سرامیک مشغولند اما منظور من آموزشی ساختاری و قانونمند در این باره است.
علت این امر چیست؟ با وجود این که هنر سرامیک در کشور ما سابقه دیرینه دارد، چرا هنوز واجد چنین ساختاری نیست؟
این وضعیت بیشتر ناشی از جنس کار هنری و به ویژه هنر سفال و سرامیک است. وقتی هر فرد می تواند با امکانات محدود و داشتن فضایی کوچک، آتلیه ای جمع و جور برای خود در گوشه خانه اش دست و پا کند، نمی توان انتظار داشت همه فعالان این حوزه تحت پوشش سازمان یا تشکلی مشخص قرار گیرند. در حالی که اگر این فعالیت به صورت صنعتی صورت می گرفت، طبیعتا این گونه نبود.
شیوه آموزش شما در کارگاه «گلآب» شامل چه روندی بود. در واقع تفاوت این دوره با دوره های مشابه در چیست؟
ما در این کارگاه برای هنرجویان موضوعی در نظر گرفتیم و آن را به دو بخش تقسیم کردیم. بخش نخست به شناخت هنرجویان از موقعیت جغرافیایی خود مربوط می شد. کشور ایران، سابقه دیرینه آن در کار با سرامیک و ویژگی های هنر سرامیک ایرانی.
در این بخش، کار عملی هم مورد نظر شما بوده است؟
بله، به این منظور ما از هنرجویان خواستیم علاوه بر مطالعه درباره هنر سرامیک در ایران، یکی از أثار باستانی که در قالب ظروف یا مجسمه ساخته شده را به طور ویژه مورد بررسی قرار دهند. سپس از آن ها خواستیم اتود زدن از آن نمونه باستانی را آغاز کنند و آرام آرام آن را تغییر دهند تا به فضای زندگی و هنر معاصر ما نزدیک شود.
نظر شما