علی قربانی شیرکوهی که نمایشگاه عکس های او از زندگی انسان در طبیعت در گالری نامی خانه هنرمندان ایران برپاست در گفت و گو با خبرنگار شبستان با اشاره به عکس های به نمایش درآمده در این گالری گفت: این عکس ها گلچینی از مجموعه عکاسی من در دو سال گذشته است که اغلب آن ها مربوط به استان گیلان، تعدادی مربوط به شیراز و دو عکس از باکوست.
این فارغ التحصیل رشته سینما که تاکنون دو نمایشگاه انفرادی و ده نمایشگاه گروهی برپا کرده است درباره فردیت منحصر به فرد حاکم بر عکس های طبیعت خود - که از کارت پستالی شدن آن ها می کاهد- می گوید: موضوع عکس ها اغلب انسان یا شیء درون طبیعت است اما بر همه آن ها فردیتی خاص حاکم است. در این جا ترکیب بندی عکس ها بسیار به فردیت آن کمک می کند اما فردیت، محور عکس ها نیست.
روحیه شاعرانگی خاص مردم شمال کشور و علاقه اغلب آن ها به ادبیات و مخصوصاً شعر نو موضوع پرسش دیگری از شیرکوهی است که وی در پاسخ تصریح می کند: علاقه اصلی من به ادبیات و نوشتن است. داستان کوتاه می نویسم و گه گاه شعر سپید هم می گویم اما به لحاظ رزومه کاری خود راعکاس می دانم.
وی هم چنین با تآیید تآثیرگذاری بستر طبیعی گیلان روی عکاس می گوید: طبیعت موجود گیلان آنقدر مستعد عکاسی است که هر کسی به صرف داشتن یک دوربین عکاسی می تواند عکس های جذابی بگیرد اما آن چه درباره عکس های من به عنوان یک عکاس حرفه ای مهم است، پرهیز از دستکاری کامپیوتری عکس هاست. من حتی فوتوشاپ یاد نگرفته ام تا به هیج وجه واقعیت عکس را تغییر ندهم.
پایان بخش گفت و گو با علی، پرسش از چرایی سیاه و سفید بودن برخی از عکس ها و رنگی بودن برخی دیگر است. شیرکوهی می گوید: آن جا که عکس ها سیاه و سفید گرفته شده، در واقع رنگ کمکی به عکس نمی کرده. مثلاً تصویر پیرمرد روستایی پس از یک روز سخت، با هدف نمایش روحیه خشن حاکم بر فضا گرفته شده و تصویر رنگی کودک روستایی با هدف ارائه جزئیات زندگی روستایی.
پایان پیام/
نظر شما