به گزارش خبرنگار شبستان، برنامه سینمایی هفت شب گذشته با حضور فریدون جیرانی، مسعود فراستی، مهدی نادری و تورج اصلانی با موضوع نقد و بررسی فیلم سینمایی «بدرود بغداد» به روی آتن شبکه سه سیما رفت.
در ابتدای این نشست، تورج اصلانی عنوان داشت: ما در این فیلم به سراغ سینمای دیجیتال و ابزار آن رفتیم. سینمای دیجیتال استقبال تهیه‌کنندگان مستقل را زیاد می‌کند چرا که این تهیه‌کننده منابع مالی بالایی دارد. تهیه‌کننده مستقل به معنای تهیه‌کننده بی‌پول نیست، او اندیشه‌ای دارد که نمی‌خواهد توسط ارگان‌های خاصی تحت تأثیر قرار بگیرد.
وی ادامه داد: من توسط دوربین دیجیتال توانستم با نورهای موجود بافت‌های مختلفی به فیلم بدهم. من باید بتوانم زیر سایه منطق نوری خودم حرکت کنم.
مسعود فراستی در مورد فیلم‌برداری تورج اصلانی گفت: تورج جزء فیلم‌بردارانی است که یک خود را اسیر مد روز نمی‌کند و اگر طرفدار دوربین دیجیتال است با استدلال و سبک کاری خود به سراغ آن نمی‌رود.
فراستی نقطه ضعف فیلم را تعدد کلوزآپ‌ها دانست و گفت: کلوزآپ‌های فیلم به شدت مخاطب را پرت می‌کند به جز چند تای آن، که با دقت کار شده است؛ بقیه تصاویر بسته الفبای درستی ندارد. میزان کلوزآپ‌ها به فیلم آسیب رسانده است. وقتی می‌خواهیم زندگی عادی فردی را بشناسیم همیشه او را از کلوزآپ نمی‌بینیم. این فیلم اگر بخواهد مستندنمایی کند باید از قالب کلوزآپ درآمده چرا که این نوع تصویر روانکاوی می‌کند نه مستندنمایی.
مهدی نادری، کارگردان فیلم سینمایی بدرود بغداد با انتقاد از نظر فراستی بیان کرد: فرم در خدمت معنا و داستان قرار می‌گیرد. ما به دنبال یک سینمای کلاسیک نبودیم، کلوزآپ در این فیلم به کمک ما آمد و توانستیم از طریق آن شخصیت‌پردازی کنیم. اگر مسعود فراستی محدودیت‌های ما در لوکیشن را می‌دانست این حرف را نمی‌زد. کلوزآپ در این فیلم تجربه‌ای بود تا یگانگی شخصیت‌ها را برای تماشاچی برقرار کرده و میدان‌های خالی بی‌دیالوگ را توسط آن پر کنیم.
تورج اصلانی، فیلم‌بردار این فیلم سینمایی اکران شده در سینمای مخاطب خاص انتقاد فراستی را تا حدی بجا دانست و اظهار داشت: در قسمت‌هایی از فیلم مخاطب نیاز به نفس داشته و این نفس از طریق یک لانگ شات به دست می‌آید که ما به خاطر نداشتن پروداکشن تسلیم شدیم. این فیلم، فیلم ضعیفی به لحاظ پروداکشن بوده که تنها بازیگوشی‌های دیجیتال ما به پوشاندن آن کمک کرد.
در ابتدا، مسعود فراستی با انتقاد از شخصیت‌پردازی فیلم خاطرنشان کرد: کاراکتر فیلم باید برای من باورپذیر باشد که این اتفاق نمی‌افتد، خصوصا شخصیت‌پردازی کاراکتر آمریکایی اصلا درنمی‌آید.
وی ادامه داد: من از سبک کارهای آدم‌هایی مثل نادری و تورج اصلانی دفاع می‌کنم که دانشی می‌اندوزند و با حداقل امکانات کار می‌کنند. هدف من تخریب این فیلم نیست.
نادری با اشاره به انتقادهای مسعود فراستی در زمینه شخصیت‌پردازی گفت: فراستی به کلیاتی اشاره کرده است که با سلیقه شخصی به آن نگاه شده است، در صورتی که باید برای آن استدلال بیاورد. این فیلم در مورد وارد کردن سوء تفاهم‌ها است، هر چه فکر می‌کنم نمی‌توانم به سلیقه شخصی فراستی در این زمان کم جواب قاطعی بدهم.
وی افزود: بدرود بغداد اثر فیلمسازی است که هشت سال زندگی خود را صرف آن کرده و سرانجام هیچ چیز برای او باقی نمانده است. تنها درخواست من اجازه ساخت کار بعدی من است. خوشحالم که با نگاهی منتقدانه به فیلم من نگاه شده و انتظاری از تعریف آن نداشتم. امروز در شرایطی زندگی می‌کنیم که فیلم فیلم‌ساز به دلیل سیاه‌نمایی نه می‌تواند مجوز ساخت بگیرد و نه مجوز اکران، پس باید از فیلم‌سازان جوان‌مان دفاع کنیم.
تورج اصلانی در پایان صحبت‌های خود گفت: سینمای ایران به لحاظ تکنیکی عقب نبوده و جایزه محمود کلاری این امر را ثابت کرد ولی باید یک اندیشه فرهنگی و تهیه‌کننده فرهنگی پشت فیلم‌های ما باشد. امیدوارم روزی تهیه‌کنندگان ما در گالری‌های نقاشی و تئاترها مشاهده می‌شوند.
مسعود فراستی، منتقد این برنامه در پایان صحبت‌های خود نیز دست از انتقاد از فیلم بدرود بغداد برنداشت و عنوان کرد: مهم‌ترین مشکل سینمای ایران که مشکل فیلم‌نامه باشد در بدرود بغداد نیز بارز است. کارگردان می‌خواهد مفهوم‌سازی کرده اما این مسئله در شخصیت‌پردازی و قصه فیلم دیده نمی‌شود، فیلم روی هواست و ضد جنگ بودن آن نیز به همین صورت است. من هیچ ستاره‌ای به این فیلم نمی‌دهم در حالی که تورج اصلانی را بهترین فیلم‌بردار سینمای ایران می‌دانم.
پایان پیام/
نظر شما