به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان: با شیوع و گسترش بیماری کووید ۱۹ در ایران و برای مبارزه با این بیماری به ظاهر آسان ولی کشنده، می توان گفت پرستاران جزو خط مقدم مبارزه با این بیماری هستند، شیفتهای طاقت فرسا، نداشتن تجهیزات به روز و تعداد بالای بیماران در روزهایی ابتدایی باعث شده بود فشار زیادی بر بروی کادر درمان در کشور را شاهد باشیم، این فشارها فقط مربوط به کم خوابی و گرمای طاقت فرسای لباسهای مخصوص پرسنل نیست بلکه برخی از کادر درمان شهید راه سلامت شدند مانند «نرجس خانعلی‌زاده» پرستار بیمارستان میلاد لاهیجان که به عنوان اولین پرستار جان خود در راه سلامت هموطنان فدا کند، اما هر چقدر کاراوان شهدای سلامت در مقابله با کووید ۱۹ بیشتر شود، باز هم هستند پرستارانی که شبانه روز با این ویروس می جنگند و کم نمی آورند تا ایران را عاری از این ویروس کنند، یکی از همین پرستارها فاطمه بخشی است، پرستاری که برای کمک به بیماران کووید ۱۹ از بیمارستانی دیگر در تهران به عنوان داوطلب به بیمارستان امیر اعلم اعزام شده است، در همین رابطه با فاطمه بخشی گفتگویی داشته ایم که آن را با هم می خوانیم.
از چه روزی فعالیت خود را به عنوان پرستار داوطلب به بیمارستان امیر اعلم شروع کردید؟
از قبل از عید و از ۲۷ اسفند ماه که اولین شیفت شب را در این بیمارستان بودم شروع کردم و به خاطر شرایط خانواده در بیمارستان مانده ام، و فقط به صورت تلفنی با خانواده در ارتباط هستم، به خاطر شرایط وپژه خانواده که والدینم دارای دیابت هستند نمی توانم مانند سایر همکاران پس از شیفت کاری به منزل بروم و در بیمارستان هستم.
یعنی برای حفاظت از خانوده خود را در بیمارستان قرنطینه کرده اید؟
با توجه به شرایط خانواده دوست نداشتم به این بیمارستان بیایم اما وقتی دیدم می توانم برای هموطنان موثر باشم با مسئولین بیمارستان صحبت کردم و گفتم اگر می توانم در بیمارستان قرنطینه باشم به آنجا می آیم و در بیمارستان یک اتاق داخل یکی از بخش ها به من داده اند و هم اکنون مواقعی که در بخش و شیفت نیستم در این اتاق استراحت می کنم، و ان شاالله تا ۲۷ فروردین یعنی یک ماه را در خدمت این بیمارستان و در کنار بیماران کرونایی خواهم بود و پس از آن هم قرار شده تا در صورتیکه تست کرونا و عکس ریه ما مشکلی نداشت به زندگی و بیمارستان محل خدمت خودم برگردم.
ارتباط بیماران کرونا مثبت با شما چگونه است؟
گاهی بیماران با دیدن ماسک و سایر تجهیزات حفاظتی که کادر درمان استفاده می کنند از بیماری خود دچار وحشت می شوند و به همین دلیل با بیماران بیشتر صحبت می کنیم تا بتوانیم آرامش را به آنها برگردانیم و همین ایجاد آرامش در آنها باعث می شد خود ما نیز حس بهتری نیز داشته باشیم.
شما به صورت مستقیم با بیماران کووید ۱۹ در ارتباط هستید؟
محل خدمت من در بیمارستان ICU کرونا است و بیماران وقتی حالشان بهتر می شود به بخش طبی داخلی منتقل می شوند و یک شب که به بخش داخلی رفتم یکی از بیمارانی که در ICU از او پرستاری می کردم و برای آرامش دادن به او هم صحبتش بودم وقتی آنجا مرا دید خیلی خوشحال شد چرا که همین همزبانی ها می تواند در بهتر شدن حال بیماران کرونایی تاثیر گذار باشد.
مداوای کدام دسته از بیماران کرونایی سخت تر است؟
فوت بیماران کرونایی و از دست رفتن آنها از بدترین خاطرات ماست و طبق تجربه ای که در این مدت داشتم افرادی که دچار اضافه وزن هستند سخت تر مداوا می شوند.
توصیه شما به افرادی که این بیماری را چندان جدی تلقی نمی کنند چیست؟
توصیه من رعایت ملاحظات بهداشتی است چرا که فقط خودمان می توانیم زنجیره انتقال بیماری را قطع کنیم و باید به این باور برسیم برخی از بیماران ما در روزهای اول دارای وضعیت خوبی هستند ولی کم کم حال آنها بد می شود و حتی به لوله گذاری منجر می شود و من شاهد این هستم که بسیاری پشت شیشه های ICU برای بهبودی بیمار خود دعا می کنند در حالیکه اگر رعایت می کردند هم اکنون اینجا نبودند.
الان بیماران کرونایی بیشتر شده است یا خیر و وضعیت رسیدگی به آنها را چگونه ارزیابی می کنید؟
خدا رو شکر الان با کاهش بیماران کووید ۱۹ روبرو هستیم و این جا داروهایی که به بیماران داده می شود تقریبا با سایر بیمارستانهای کشور یکسان است و رسیدگی به بیماران نیز از کیفیت خوبی برخوردار می باشد، و برخی مواقع خیرین و مردم خوب کشورمان برخی مواقع آبمیوه و سایر مواد غذایی به بیمارستان می فرستند که برای بیماران و کادر درمان روحیه بخش می باشد و یکی از بهترین چیزهایی که در اینجا به ما دادند دعا و عطر گلاب متبرک از آستان مقدس رضوی بود.
نظر شما