حضرت عباس (ع) ذوب در ولايت ولی خدا

وفاداری و تابعیت محض از ولایت ولی خدا، رازهایی است که حضرت عباس(ع) را به این مقام متعالی و جاودانه رسانده است و ایشان با شهادت خویش در دشت كربلا پیام خود را در ارتباط با ولایت و امامت در تاریخ اسلام ماندگار ساخت.

خبرگزاری شبستان- خراسان جنوبی؛ چهارم شعبان سالروز ولادت حضرت ابوالفضل عباس(ع) است؛ بزرگ آموزگار شجاعت و وفاداری كه در روز امتحان و قیام سرنوشت ساز عاشورا به عنوان پرچمدار سپاه اخلاص و شهادت جانبازی كرد و ردای زیبای شهادت برازنده قامت رعنای او شد.

 

خانه ی نورانی امام علی(ع) نخستین پیشوای شیعیان و ام البنین در چهارم شعبان 26 هجری قمری با قدوم نوزادی از تبار بهشتیان نورباران شد، نامش را عـباس به معنی شیربیشه نهادند. حضرت عباس(ع) از پدر بزرگوار خویش درس ایثار و شجاعت آموخت و در كنار برادرانش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) پرورش یافت و آنان را در راه رسالت سنگین رهبری جامعه همراهی كرد. این بزرگوار آنچه را از محضر آن سه امام معصوم(ع) آموخته بود، در كربلا به كار برد و اینگونه حماسه ساز نام آور عاشورای حسینی لقب گرفت.

 

«ابوالفضل، قمر بنی هاشم، سپه سالار، علمدار، طیار و سقا» از جمله لقب های این بزرگوار به شمار می رود.

 

حضرت عباس(ع) بهترین اسوه ولایت مداری
حضرت عباس(ع) از نوجوانی، در جنگ پدر با منافقان همواره یاور ایشان بود و با وجود سن كم، حریفان نامی عرب را مغلوب خویش می ساخت، با شهادت مظلومانه ی مولای متقیان در محراب نماز، برادرانش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را در انجام رسالت سنگین رهبری همراهی كرد تا آنكه در روز عاشورا سرپرستی قافله ی عشق و شهادت را برعهده گرفت و با قبول نكردن امان نامه امویان درس وفاداری، ایثار و جوانمردی را به همه ی رهپویان راه حقیقت داد. رفتار حضرت عباس(ع) در این مورد گویای دفاع راستین او از حریم ولایت و برائت از دشمنان است.

 

ایشان هرگز وصیت پدر بزرگوارش را كه از او خواست در روز عاشورا برادرش حسین(ع) را تنها نگذارد فراموش نكرد و ولایت مداری را تا لحظه شهادت زنده نگه داشت. سپاه دشمن آب را بر اهل بیت پیامبر(ص) بستند، لبان تشنه ی كودكان تاب و تحمل را از بزرگ سپهدار سپاه اسلام ربود، پس یک تنه به قلب سپاه دشمن زد تا از آب فرات، تشنگی كاروان را رفع كند، او هنگامی كه بر فرات رسید با آنكه خود نیز تشنه بود، اما یاد لبان تشنه ی كودكان، مانع از آن شد تا خویش را سیراب كند، پس با مشک آب به طرف قافله بازگشت. یزیدیان تیرهای كین خود را به سمت وی پرتاب كردند و او پس از جانبازی های فراوان و با لبی تشنه به آرزوی دیرین خویش یعنی شهادت نایل آمد.
 

پیامبر(ص) درباره ی حضرت عباس می فرمایند: «خداوند چشمت را روشن گرداند، تو باب الحوائج هستی، از هر كه خواستی شفاعت كن».
 

 

 ویژگیهای عباس(س) در بیان امام صادق(ع)/ غبطه شهدا به مقام اباالفضل

 یکی از بارزترین شاخصه های حضرت عباس بن علی(ع) «وفا» است. این بزرگوار در وفاداری و ادب نسبت به امام معصوم و حجت خدای متعال نمونه بی مانند هستی است. در تمام هستی، شخصیتی چون حضرت عباس(ع) ظهور و بروز نکرده که بر وفای عهد الهی خویش؛ یعنی حمایت و دفاع بی چشمداشت از امام معصوم(ع) این چنین راسخ باشد.

 

امام سجاد(ع) در ستایش عموی بزرگوار خود می‏ فرماید: «خدا رحمت کند عمویم عباس را، که جان خود را ایثار کرد و خود را فدای برادرش ساخت، تا آنکه دو دست او قطع شد، در عوض، خداوند دو بال به او عنایت کرد که بوسیله آن همراه ملائک در بهشت پرواز می کند، چنانکه برای جعفر بن ابیطالب نیز دو بال قرار داد. برای عباس نزد خدا منزلتی است که همه شهدا در روز قیامت غبطه آن مقام را می خورند».

 

یکی دیگر از خصوصیات حضرت عباس(ع) ایمان، بصیرت و مقام علمی ایشان بود. بصیرت ایشان مورد تأکید ائمه اطهار(ع) بوده است. امام صادق(ع) ایشان را با صفت ایمان و خداباوری توصیف و بر ایمان محض و بصیرت والای ایشان گواهی داده و می فرماید: «گواهی می دهم که تو لحظه ای از خود سستی نشان ندادی و برنگشتی، بلکه مَشی تو بر ایمان و بصیرت در دین رقم خورده بود».

 

ایثارگری ها و جانبازی حضرت ابوالفضل(ع) سبب شد تا رزمندگان اسلام با تأسی از این والامقام در طول هشت سال جنگ تحمیلی به دفاع از آرمان های انقلاب اسلامی بپردازند و در مقابله با دشمن متجاوز بعثی سربلند شوند. از خود گذشتگی های سربازان ایران در جنگ تحمیلی سبب شد تا سالروز ولادت قمر بنی هاشم(ع) روز جانباز نامگذاری شود تا اینگونه اندكی از خودگذشتگی و ایثار آن بزرگواران را ارج نهیم؛ جانبازانی كه در دفاع از آرمان های انقلاب، هنوز با آلام آن روزها جسمشان می لرزد و در آسایشگاه ها به دور از خانواده دوران بسیار سخت و همراه با رنج را سپری می كنند.

 

 

امام خمینی(ره) جانبازان را موجب افتخار و سربلندی ملت ایران دانستند و فرمودند: سلام بر عزیزان ما كه در راه عزّت اسلام و عظمت كشور اسلامی به پاخاستند و در راه دفاع از میهن، معلول و مجروح شدید و برای خودتان، مایه ‏ی افتخار و برای ملت بزرگ‏تان، هم مایه ‏ی تاسف و هم سربلندی شدید. درود بر شما جانبازان و مصدومان كه اعضا و سلامت خود را در راه اعتلای قرآن كریم از دست داده‏اید. ملت شریف و اسلام بزرگ هیچ‏گاه شما عزیزان را از یاد نمی‏برد.

 

جانبازان، این سروقامتان همیشه جاوید که بر بلندترین قله ها با مشعلی فروزان از ایمان و اخلاص ایستاده اند، سندهای پراعتبار حقانیت ملت ایران اسلامی هستند، ایثارشان همیشه در تاریخ ثبت شده و تا ابد خواهد ماند.

 

به مناسبت سالروز میلاد حضرت ابوالفضل(ع) با حجت الاسلام «احمد رضایی» مدیرکل سازمان تبلیغات اسلامی خراسان جنوبی و کارشناس مذهبی به گفت و گو پرداخته ایم.

 

سیمای علم و معرفت در  حضرت ابوالفضل(ع)
حجت الاسلام رضایی با تبریک میلاد باسعادت حضرت ابوالفضل (ع) و اعیاد شعبانیه گفت: ایشان از سرداران سپاه امام حسین(ع) در صحنه کربلا است و اگر چه معصوم نیست اما تالی تلو معصوم است و وجه شفاعت ایشان بسیار وسیع می باشد.

 

وی با اشاره به مقام علمی ابوالفضل(ع) اظهار داشت: حضرت از اکابر و افاضل فقها و علمای امت  می‌باشد و به بالاترين درجه‌‏های ايمان و فضل و معرفت دست یافتند.

 

حضرت ابوالفضل(ع) عالی‌ترین جلوه ولایت‌پذیری

کارشناس مذهبی با تاکید بر اینکه وفاداری و تبعیت از ولایت مهمترین ویژگی های شخصیتی حضرت ابوالفضل(ع) است، تصریح کرد: یکی از بهترین القابی که امام صادق(ع) به آن بزرگوار می دهد، عنوان «عبدصالح المطیع لله» است که در این سخن، امام صادق(ع)عموی خویش را در مقام بندگی و عبودیت و در ردیف صالحان و مطیعان قرار می دهد. در زیارت نامه آن حضرت(ع) نیز آمده است که « السلام علیک ایهاالعبد الصالح المطیع لله».

 

وی با اشاره به اینکه حضرت ابوالفضل (ع) فرمانده ولایتمداری است که در روز عاشورا در حمایت از ولایت جان خود را تقدیم می کند، ادامه داد: امام حسین(ع) شب عاشورا در جمع یاران خویش فرمود: «اینان مرا و همه کسانی را که پیش روی من جهاد می کنند خواهند کشت. پس از غارت، خانواده مرا به اسارت خواهند برد. بیم آن دارم که شما از این مسائل خبر نداشته باشید، یا بدانید ولی (از رفتن) شرم کنید. نیرنگ نزد ما خاندان حرام است، هر کس دوست ندارد با ما باشد، بازگردد» اما حضرت عباس(ع) فرمود: «به خدا سوگند اگر دست راستم را قطع کنید، من هرگز از حمایت دین و از امام صادق و یقینی خودم که فرزند پیامبر پاک و امین است دست برنمی دارم».

 

مدیرکل سازمان تبلیغات اسلامی خراسان جنوبی تاکید کرد: ریشه این جانفشانی و وفاداری تا آخرین لحظات از امام حسین(ع) را باید در حقیقت دینداری و بصیرت حضرت ابوالفضل(ع) جست وجو کنیم.

 

 

علمدار بصیر و رد امان نامه شمر

 به گفته وی از جمله خصایل حضرت ابوالفضل(ع) بصیرت و بینش عمیق بود. امام صادق (ع) درباره عمویش عباس می‌فرماید: «کَانَ عَمّنَا العَبَاس نَافِذ البَصِیرة؛ عموی ما عباس دارای بصیرت ژرف بود».

 

حجت الاسلام رضایی گفت: شمر ملعون دو مرتبه به سراغ حضرت عبّاس آمد و امان‌نامه آورد که حضرت در پاسخ فرمودند: «خدا تو را با این امان ات لعنت کند، آیا تو به ما امان می‌دهی در حالی که فرزند رسول خدا را محاصره کرده و برای کشتن او لحظه‌شماری می‌کنی؟» اینجا بود که شمر ناامید شد. پاسخ منفی حضرت ابوالفضل (ع) به اين امان نامه، گواه بر آن است که ایشان از همان ابتدا بصیر و آگاه به این سرانجام در دشت کربلا بود و با عشق و اطاعت از امام خود، حضرت را همراهی کرد.

 

این کارشناس مذهبی افزود: حضرت عباس(ع) در دامان مادری همچون امّ‏‌البنين يا فاطمه کلابيه که در ايمان، ادب، معرفت و دلاوری سرآمد بود پرورش يافته است که خود را کنیز فرزندان حضرت زهرا(ع) می دانست.

 


امام مهدی(عج) به عموی شان حضرت ابوالفضل العباس(ع) محبت و عُلقه ای خاص دارند و در زیارت ناحیه مقدسه، گویا ترین، بهترین و زیباترین سخن را در ارتباط با حضرت ابوالفضل(ع) بیان داشته اند و در آنجا پس از درود و سلام به پیشگاه سقای كربلا درباره ی شخصیت و ویژگی ایشان می گویند «سلام بر عباس فرزند امیرمومنان که جان خویش را در راه برادرش داد از دیروزش برای فردایش توشه برگرفت، در راه برادر جانبازی کرد و خود را فدایش کرد، از او حفاظت و خود را سپر بلایش کرد، برای او آب آورد، دست هایش قطع شد. خداوند قاتلانش یزیدبن وقاد و حکیم بن طفیل طائی را لعنت کند.»

 

 

کد خبر 910032

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha