اتحادیه عرب یا اتحادیه غرب؛ نیروی جدید علیه مقاومت

به گزارش خبرگزاری شبستان، تفاسیر متفاوت میانجی گرانه مدعی است که بسیج اتحادیه عرب علیه سوریه در حقیقت گواه مسئولیت جمعی آنها در برابر خطرات احتمالی است اما چنین تفسیری دروغ محض است.در مجموع افکار عمومی تصور می کند که رفتارهای اتحادیه عرب متاسی از بهار عرب است.

درست است که انقلابهای عربی تونس، مصر و یمن موقعیت های جدیدی را برای مردم به وجود آورده اند که خط های جدیدی بری آینده کشورهای عربی و خاورمیانه مشخص کرده است اما این تفکر کاملاً اشتباه است که قدرت اتحادیه عرب و سیاست آن به واسطه جنبش های جمعی منطقه تغییر کرده باشد.

بسیج اخیر اتحادیه عرب بی شک برخاسته از تاکید بر نقش راهبری منطقه بوده و از سویی تمایلی برای پاسخ به قضاوت تفکر عمومی عربی به شمار می رود.

رابرت دنین، عضو شورای روابط خارجی توضیح داد که عصری که رهبران عرب بتوانند به دور از نظر ملتهایشان تصمیم بگیرند به پایان رسیده است.

اتحادیه عرب برخلاف ناکارآمدی همیشگی اش باید مطالبات مردم از دولت ها را شناسایی و آن را محقق کند.

اما چرا عکس العمل ها و بسیج های اتحادیه عرب در طول بیداری اسلامی تنها به دو کشور لیبی و سوریه که دشمن اصلی غرب و آمریکا است محدود می شود؟

توجه به مساله قذافی و مبارزه با آن برای حفظ هویت و نقش اتحادیه عرب بسیار حیاتی بود کمتر ملتی در منطقه علاقه مند سیاست های این دیکتاتور بود و اینکه اتحادیه عرب نیز در برابر آن بایستد برابر بود شعار مردم گرایی این ارگان اما در مورد مساله سوریه علاقه مندی اتحادیه عرب به آن نشست های متفاوت و تولید بیانیه های متعدد و جمعی وضع دیگری را برای آن رقم می زند.

حمایت حزب الله، ایران از سوریه و دشمنی این مثلث علیه اسراییل از سویی اصرار غرب در سرکوب سوریه اتحادیه عرب را بر آن داشت تا با مداخله ای نه چندان مشخص دوستان غربی خود را نگه داشته و از سویی به مردم ثابت کند که این اتحادیه کارآمد است.

به گزارش اینفو-فلسطین، اتحادیه عرب از زمان تاسیساش در سال 1945 با 6 کشور عضو به تمام قدرتهای عربی نفوذی منطقه رخنه کرد.

در سابقه اتحادیه عرب می بینیم وقتی جمال عبدالناصر، رییس جمهور مصر است ملی گرایی عرب را در منطقه تاخت اتحادیه به سرعت به نهادی ضداستعمار تبدیل شد و در برابر کشورهای غربی و قدرتهای استعمارگر برای دفاع از ملتهای عرب که برای استقلالشان فعالیت می کردند،  ایستاد.

فلسطین فریاد کشورهای عرب عضو اتحادیه شد و اتحادیه عرب در استفاده از قدرت اقتصادی و نظامی برای کمک به فلسطین برای آزادی تردید نداشتند.

وقتی انور سادات، رییس جمهور مصر، نامحبوبترین سیاستمدار منطقه توافقنامه کمپ دیوید را با اسراییل امضا کرد اعضای اتحادیه عرب یکباره سادات را محکوم کردند.

اما در طول سالهای اخیر، اتحادیه عرب بسیاری از ارزشهای اصلی خود را به عنوان یک مسند سیاسی از دست داد اهداف سیاسی آن خذف و اتحاد و مداخله اقتصادی به دست فراموشی سپرده شد.

بی شک پاسخ اتحادیه عرب در قبال لیبی و سوریه و دامن زدن به ناامنی برخاسته از بهار عرب نیست.

تقسیم کشورهای عربی در 29 مارس 2009 در نشست دمشق کلید خورد از این زمان به بعد برخی کشورها به نشست ها اتحادیه نماینده سطح دو یا سه می فرستادند و گاهی آن را تحریم می کردند.

بشار اسد که متوجه شد نقش سمبولیک و ابزاری در اتحادیه عرب دارد سیاست های جدیدی را از همان آغاز نشان داد.

جالب است بدانیم در زمان حمله آمریکا و انگلیس به عراق اتحادیه عرب کوچکترین عکس العملی نشان نداد.اتحادیه عرب حمله ناتو به لیبی را حمایت کرد و جنگ علیه سوریه را پی ریزی می کند.

مواضع اتحادیه عرب حتی در دفاع از فلسطین و سرکوب اسراییل به قرائت از روی مقاله ای نه چندان محکم محدود می شود.

از همین رو است که برگزاری نشست های فوری اتحادیه عرب رنسانس موقتی است که برای رسیدن به اهداف سیاسی منطقه صورت می گیرد.

عمده ترین ضعف بیداری اسلامی عدم تاثیرگذاری بر این اتحادیه است که همچنان سر تعظیم و اطاعت در مقابل دخالت های غربی فرود آورده است.

پایان پیام/