این روزها مفهوم آن بیت شیخ اجل، «سعدی شیرازی» که گفت «بنی آدم اعضای یکدیگرند / که درآفرینش ز یک گوهرند» برایم بیشتر معنا پیدا کرده است. اما اوضاع کرونایی روزگار ما با ادامه شعر گره خورده؛ آنجا که شاعر شیرین سخن می گوید: «چو عضوی به درد آورد روزگار / دگر عضوها را نماند قرار». مفهوم این بیت شعر را این روزها به خوبی می شود درک کرد؛ فقط کافی است کمی به اطرافمان به خوبی بنگریم تا بفهمیم صدها سال پیش، سعدی چه ویژگی هایی را برای اشرف مخلوقات برشمرده است.
سری به خیابان زدم؛ تا بعد از چند روز قرنطینه خانگی، مقداری خرید داشته باشم. تا به حال شهر را اینگونه ندیده بودم؛ آرامش در همه جا حاکم بود؛ مغازه ها بسته و رفت و آمدی در خیابان ها و معابر دیده نمی شد. انگار این شهر خالی از سکنه بود و کسی در آن زندگی نمی کرد. بر روی کرکره برخی مغازه ها هم که البته تعدادشان زیاد نبود، بنری نصب شده بود که خبر از پلمب شدن به دلیل عدم رعایت توصیه ها، مبنی بر تعطیل شدن واحدهای صنفی به دلیل شیوع ویروس «کرونا» می داد.
از آنجا که یک ماهی می شود مغازه ها به اجبار تعطیل شده و اکنون نیز مشخص نیست این روند تعطیلی ها تا چه روزی ادامه دارد، آنچه دغدغه این روزهای مغازه داران است بلاتکلیفی آنها در مشخص نبودن زمان بازگشایی و همچنین وضعیت اجاره بها در این گیر و دار بی پولی است.
در مورد وضعیت اقتصادی که قطعا دولت باید چاره اندیشی کند اما در زمینه وضعیت اجاره ها با پویشی که برای بخشیدن آن توسط صاحبان واحدهای صنفی در حال ترویج است، مردم نیز تا حدودی پای کار آمده و امید می رود تا صاحبان املاک، در این وانفسای کرونایی قدمی بردارند تا هماهنگونه که ایرانی ها همواره و در هر شرایط بحرانی پای کار هستند این بار نیز با کمک به یکدیگر، مصداق بارز شعر شاعر شیرین سخن کشورمان باشند.
در شهرستان جهرم نیز مانند بقیه شهرهای کشور، جلوه های زیبای نوع دوستی و انسان دوستی تجلی یافته و عده ای از مالکان نیکوکار اجاره بهای ملک خود را بخشیده اند. «مصطفی دادگر» یکی از این مالکان است که با همت خود دست به کار شده و جلوه ای از زیبایی را به نمایش گذاشته است. این مالک چندین ملک تجاری، اجاره بهای ۶۹ باب مغازه خود را که مستأجران به دلیل ویروس کرونا، مجبور به تعطیل کردن بودند، به آنها بخشید.
«محسن صنعت نیا»، «امرالله ابراهیمی» و «ملازاهدی» نیز که در پاساژ اسکان و خیابان پارکینگ دارای یک باب مغازه هستند، اجاره بهای یک ماه مستأجران خود را بخشیدند. «مدبریان» نیز اجاره‌بهای مغازه خود را در فروردین ماه به مستأجر خود را بخشید.
«ناصر منوچهری» نیز مالک ۹ باب مغازه در جهرم است که او نیز فقط نیمی از اجاره بهای اسفند ماه مستأجران خود را گرفت و مابقی را بخشید. «مهران اقتصادی» صاحب چندین باب مغازه که در خارج از کشور به سر می برد هم اجاره پنج باب مغازه خود را به مستأجرانش بخشیده و در تلاش است تا با تهیه اقلام مورد نیاز دانشگاه علوم پزشکی، کمکی به مردم شهرش کرده باشد.
«حسین مجاهدی» نیز فرد دیگری بود که اجاره بهای ۲ ماه مغازه خود را به مستأجرانش بخشید. «کلوانی» و «لطیفی» نیز دیگر صاحبان املاک تجاری در جهرم هستند که اجاره بهای ملک خود را بخشیدند. «عبدالعلی زارعیان» هم اجاره بهای ملک خود را در پاساژ گل‌ها نیم‌بها از مستأجرش دریافت کرد.
اینها تنها گوشه ای از کارهای زیبای مردم جهرم است که نظیر آن در گوشه گوشه این آب و خاک دیده می شود. کار جهادی تنها به ضدعفونی کردن و تولید ماسک نیست بلکه هر کاری هر چند کوچک که بتواند مشکلی از مشکلات مردم را برطرف کند، بسیار ارزشمند و قابل ستایش است که نمونه آن در این روزهای کرونایی بسیار دیده می شود.
عده ای با تهیه بسته غذایی، برخی با کمک های مالی، برخی با دوختن ماسک های پارچه ای و عده ای هم با بخشیدن اجاره بهای ملک های خود در راه رضای خدا و خشنودی خلق، قدم در راه کار خیر و نیکوکاری نهاده اند.
به امید روزی که با پای کار آمدن مردم به ویژه مسئولان مشکلات یکی پس از دیگری برطرف شود تا شاهد درمانده بودن هم نوعان خود نباشیم.
گزارش: مهدی رحمانیان
نظر شما