دیگر دلتنگ رشت نمی شود

خبرگزاری شبستان_ رشت، مهری شیرمحمدی؛ ۳فروردین ۱۳۰۶ در رشت به دنیا آمد و ۳ فروردین ۱۳۹۹ در پاریس از دنیا رفت. این اواخر دلتنگ رشت می شد و بیشتر به زادگاهش می آمد.

نخستین بار، تیرماه ۱۳۹۳ بود که پروفسور اکبرزاده را دیدم در دفتر ریاست شورای چهارم شهر رشت، در عمارت میرزا خلیل رفیع، به خاطر کهولت سن به سختی از پله های عمارت بالا می آمد. آن روز قرار بود خبر این دیدار را بنویسم. پروفسور حسن اکبرزاده آن روز از خاطراتش گفت از پدرش که عضو انجمن شهر رشت بود و کارها و اقداماتی که در آن زمان برای رشت انجام شده بود.

پروفسور اکبرزاده، آن روز خطاب به دکتر جمشیدی چناری، رییس شورای شهر رشت، از انتظاراتش گفت برای آبادانی رشت و از مریم میرزاخانی، نابغه ریاضی. کسی چه می دانست که سه سال بعد، پروفسور حسن اکبرزاده که سال‌ها مقیم فرانسه بود، با کهولت سنش باز به رشت می آید ولی این بار برای شرکت در مراسم یادبود «مریم میرزاخانی».

پنجم مردادماه ۱۳۹۶، آخرین باری بود که پروفسور اکبرزاده را در سالن پژوهشکده گیلان شناسی دیدم، برای شرکت در مراسم یادبود مریم میرزا خانی. وی که از سال ۱۳۲۹ برای تحصیل به فرانسه رفته بود، حالا در سال‌های پایانی عمر بیش از همیشه دلتنگ رشت می شد. اما تنها ردی که از این نابغه ریاضی در رشت به‌جامانده، تنها حاصل تلاش نخستین دور شورای شهر رشت است که سردیس وی را در زمان حیاتش در سبزه میدان رشت نصب کرد و شوراهای ادوار بعد دیگر هیچ.

شاید دومین رد، نقاشی بر دیوار خانه ای روبروی مسجد صفی در میانه بازار است که پاییز امسال کشیده شده است. خانه ای که اهالی محله مسجد صفی می گویند؛« این خانه ای است که پروفسور اکبرزاده در آن متولد شده است.»

پروفسور حسن اکبرزاده برای همیشه از رشت رفت. وی تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش رشت و متوسطه را در تهران و در دبیرستان البرز به پایان رسانید و سپس به دانشكده علوم دانشگاه تهران رفت. سال ۱۳۲۹ با رتبه اول، لیسانس ریاضی و مدال درجه یك علمی را اخذ كرد و برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت و پس از گذراندن ریاضیات عمومی، مكانیك استدلالی، حساب جامعه و فاصله و هندسه عالی از دانشگاه سوربن مدرك لیسانس دریافت كرد. سال بعد با دریافت گواهینامه ارشد آنالیز عالی، رساله دكترای دومی خود را در علوم ریاضی از سر گرفت و در سال ۱۹۶۱ میلادی موفق به دریافت دكترا از این دانشگاه شد.

پایان نامه دكترای او در ۸۰ صفحه در مجله دانشسرای عالی فرانسه منتشر شد.

اكبر زاده پس از مدرك فوق لیسانس ریاضی در فرانسه، یك سال به مطالعه فیزیك و آثار انیشتین پرداخت و ۴۰ سال بعد توانست مسأله ای كه ذهنش را به خود مشغول كرده بود، حل كند. به نوعی از فضاهای دقیق تر و روشن تر از فضاهای ریمان Riemann دست یافت كه در رشته فیزیك نظری مورد استعمال فراوانی دارد.

در سپتامبر ۱۹۹۲ میلادی، از سوی مركز تحقیقات علمی فرانسه، مدال درجه یك علمی را دریافت كرد.

استاد از ماه اكتبر ۱۹۵۷ تا سال‌ها با سمت های مأمور، استاد و رئیس تحقیقات در استخدام رسمی مركز دولتی تحقیقات علمی فرانسه، لابراتوار كلژ دوفرانس پاریس بود. همچنین مسئولیت هایی افتخاری نیز برعهده داشت از جمله: نظر دهنده رسمی مجله معروف ریاضی آمریكا به نام «ماتماتیكال رویو » و نیز مشاور آكادمی علوم پاریس ( رشته مهندسی دیفرانسیل ) و عضو ریاضی‌دان های پاریس و آمریكا.

دكتر اكبرزاده دعوت‌های بسیاری از سوی دانشگاه های معتبر دنیا داشتند: دعوت از طرف دانشگاه‌های پلی تكنیک اشتچین، كراكف، لوبلین ( لهستان ) سال۱۹۷۸، دانشگاه كاتولیك لوون در بلژیك ماه مه ۱۹۸۰، دعوت به عنوان سخنران از سوی كنگره ریاضی‌دان های بین المللی ورشو در پلی تكنیك اشتچین سال ۱۹۸۲، دعوت به عنوان سخنران از طرف كنگره هندسه دیفرانسیل در دانشگاه دبرسن مجارستان اوت ۱۹۸۴، دعوت به عنوان سخنران در بیستمین كنفرانس ریاضی كشور دانشگاه تهران، فروردین ۱۳۶۹.