کرونا از نگاهی دیگر

خبرگزاری شبستان، گروه اجتماعی، معصومه بدخشان: با آمدن ماه اسفند نم نمک بوی بهار هم به مشام مردم می رسد هر چه به اواخر این ماه نزدیک تر می شویم هوا بهاری تر می شود و مژده پایان زمستان و آمدن شکوفه های بهاری را می دهد.

اما اسفندماه سال1398 برای مردم ایران ماهی متفاوت است که نوروز را هم تحت شعاع قرار داده است. این ماه مردم درد و رنج بیشتری را لمس کردند اما به امید روزهای بهتر زندگی را پیش می برند و آمدن بهار و سال جدید هم روزنه های امید را بیشت

ر می کند.

مردم از اسفند ماه درگیر شیوع ویروس کرونا هستند که که در حال حاضر دنیا هم با آن دست و پنجه نرم می کند، شیوع بالای این ویروس  جریان زندگی روزمره را مختل کرده است.

هفته هاست به دلیل شیوع سریع این ویروس و بیمار شدن مردم، مدارس و دانشگاه ها تعطیل شده اند، بسیاری از مردم خود را در خانه قرنطینه کرده اند و در نگرانی به سر می برند.

 از آن روزهای شلوغ و خیابان های پرترافیک دم عیدی هم خبری نیست. خیلی از خانواده ها هفته هاست یکدیگر را ندیده اند تا نکند ناقل ویروس باشند و به عزیزانشان انتقال دهند. دید و بازدید ها تلفنی و مجازی شده است. بیشتر از هر روز دیگر از کلمه «مراقب خودتان باشید» و «بیرون نروید»، «دوستت دارم»، دلتنگت هستم» استفاده می شود. همه نگران هم هستند و دعاها و آرزو های مردم برای تمام شدن این برهه از زمان است که جشن خداحافظی با ویروس کرونا گرفته شود.

این ویروس با تمام سختی و تلخی هایی که دارد درس هایی هم به مردم کشور و دنیا می دهد، درس های اخلاقی زیادی دارد که باید قدر یکدیگر را بدانیم، قدر روز هایی که  قدر آن ها را نمی دانستیم و شکرگزار هم نبودیم، حالا باید در این روز ها بیشتر بیندیشیم  تا انسان های بهتر و شاکری باشیم. باید به درس هایی که این ویروس به ما داد بیشتر اندیشید و به کار گرفت.

 کورنا با نهایت کوچکی اش درس های بزرگی به انسان داد

در همین ارتباط، « جعفر بای» محقق و پژوهشگر اجتماعی نیز معتقد است مهمترین درسی که کرونا به بشریت آموخت، اثبات معنا و مفهوم شعر «بنی آدم اعضای یک پیکرند / که در آفرینش ز یک گوهرند»است.

او بیان می کند: روزی که کرونا برود بهار می آید، خدا کند که کسی از ما کم نشده باشد. ویروس منحوس کرونا با همه کوچکی اش، تخریب های بزرگی را شکل داد و برنامه های مهمی را به هم زد. آرمان ها و آرزوهای بزرگی را به خاک سیاه کشانید و انسان های ارزشمندی را به دیار باقی برد و خانواده های عاشقی را پرپر کرد.

بای بیان می کند:این فاجعه جهانی نامهربانانه می تازد و ناجوانمردانه ویران می کند. اگر بهداشت فردی و محیطی را رعایت نکنیم به کسی رحم نمی کند. اگر دست ها را نشوییم و دستکش به دست نکنیم و از ماسک استفاده نکنیم، از دست کرونا ایمن نخواهیم بود.

این جامعه شناس تصریح می کند:کورنا قصد دارد همه مسافرت ها و برنامه های دید و بازدیدهای نوروزی را لغو کند. ما را در کنار خانواده خانه نشین کند. اگر به خواسته هایش بی اعتنا باشیم قطعا ضربه اش را خواهد زد. با کسی تعارف ندارد. فقیر و غنی نمی شناسد. رفتارش با رئیس و مرئوس یکسان است. این روزها گاهی اولین اشتباه، آخرین اشتباه محسوب می شود. گاهی کوچکترین خطا بزرگترین مصائب و مشکلات را به دنبال دارد. پس باید مراقب خود و خانواده باشیم.

اشتباه، قصور و کوتاهی هر یک از ما می تواند زنجیره سرایت کرونا به دیگران را فراهم کند و زمینه استمرار حیاط کرونا را فراهم کند.

او تاکید می کند: مهمترین درسی که کورنا به بشریت آموخت، اثبات معنا و مفهوم شعر «بنی آدم اعضای یک پیکرند / که در آفرینش ز یک گوهرند» است. کورنا با نهایت کوچکی اش درس های بزرگی به انسان داد که با همه پیشرفت و ترقی، انسان بسیار آسیب پذیر است؛ پس غرور تکبر و خودخواهی را باید کنار گذاشت.

او ادامه می دهد: انسان هر کسی که باشد و در هر موقعیتی که گام بردارد، در معرض تهدید است. کرونا هشدار شدیدی به دولت ها هم می دهد که با همه توان و امکانات در مقابل یک ویروس، آرامش و آسایش را پریشان کرده و طرح ها و برنامه ها را به نیستی و نابودی می تواند بکشد. آری کورنا با حضورش نشان داد که به زورت نناز و به مقام و پُستت نبال و پولت را به رخ نکش.

این محقق تصریح می کند: کرونا به ما آموخت که مرگ چقدر به ما نزدیک است و هرگز نباید به دنبال آرمان ها و آرزوهای بلند و بالا باشیم. چون هر لحظه با حمله یک ویروس می توانیم غزل خداحافظی را سر دهیم. کرونا زندگی بشریت را به حقارت گرفت و کوچکی حیات را مسخره کرد. آری کورنا ثابت کرد که می تواند بزرگترین قدرت ها را به زانو درآورد و زندگی را بر آنان پریشان کند و آرامش شان را بر هم بزند.

بای ادامه می دهد: آری کرونا با زبان بی زبانی درس های بسیاری را در مدرسه جهانی و مطالب تاریخی از خود به یادگار گذاشت که نکات بسیار مهمی دارد که باید به واژه واژه آن توجه کرد و آنها را سرلوحه زندگی قرار داد. نکاتی که هیچ ویروسی تا کنون در این وسعت نداشته و نیاموخته بود. درس های آموزنده ای که هرگز نباید از یاد بشریت فراموش شوند.آری؛ کرونا ضعف مدعیان بزرگی را به رخ کشید و دروسی را آموزش داد که تا کنون هیچ گاه نزد هیچ معلمی نیاموخته بودیم.

به هر روی؛ این روزها همه مردم ایران و جهان دعاهایشان تمام شدن این معضل است. مردم امیدوارند هر چه زودتر این بیماری ریشه کن شود و آن ها به راحتی بتوانند با یکدیگر گفتگو داشته باشند. دست بدهند، رو بوسی کنند، به سینما، رستوران و کافی شاپ بروند. به خانه اقوام سر بزنند. در خیابان های شلوغ راه بروند. ساعت ها پشت ترافیک بمانند. بدون استرس خرید کنند. مردم امید دارند و دعا می کنند هر چه زوتر به روزهایی که خیلی از ما انسان ها قدر آن رانداستیم  بازگردیم. این درس هایی است که کرونا به ما داد تا بیشتر قدر یکدیگر و روزهایمان را بدانیم.