خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی- مریم داوری: «محمود پوروهاب» متولد 1340 در شهرستان رودسر و ساکن قم از شاعران و نویسندگان کودک و نوجوان است که تاکنون بیش از 200 اثر به چاپ رسانده است و بیشتر آثارش رنگ و بوی مذهبی دارد. پوروهاب در سال 1367 فعالیت خود را با مجله سلام بچه ها آغاز کرد. وی با بیشتر مجلات کودک و نوجوان همکاری داشته و عهده دار داوری در جشنواره های مختلف بوده است. این نویسنده به تازگی پنج اثر جدید با عناوین «تنها زندگی می کنی»،« آن روی زیبا»،« سالهای بردگی»، « آخرین مهاجر» و «زبان گنجشک ها را بلد است» را به دست انتشارات به نشر سپرده است. به این بهانه گفتگویی با پوروهاب ترتیب دادیم که بدین شرح است:
آثار جدیدی که به ناشر سپردید با چه موضوع و برای چه گروه سنی است؟
کتاب « تنها زندگی می کنی » زندگی داستانی ابوذر غفاری است. « آن روی زیبا » در مورد زندگی مصعب بن عمیر یکی از صحابه پیامبر اکرم(ص) است. زندگی بلال حبشی را در « سالهای بردگی » آوردم و کتاب «آخرین مهاجر» را درباره شخصی با نام عبدالله بن الرقیط نوشتم. «زبان گنجشک ها را بلد است» نیز شامل داستان هایی در مورد معجزات معصومان (ع) است. مخاطب تمام این کتابها که در قالب داستان است، نوجوانان هستند.
به نظر خودتان شاخص ترین اثرتان در بین این پنج کتاب کدام است؟
کتاب « زبان گنجشک ها را بلد است». این کتاب شامل ده داستان در مورد معجزات معصومان (ع) است . این کتاب نثر محور است. با توجه به زحمتی که کشیدم فکر می کنم، « زبان گنجشک ها را بلد است» یکی از شاخص ترین کتابهای من در زمینه نثر خواهد بود. خیلی روی نثر این کتاب کار کردم و آنرا به چندین نفر نشان دادم که پسندیدند و آنرا جذاب دانستند. در این کتاب بیشتر نگاه من به نثر بود و برای همین می توان گفت« زبان گنجشک ها را بلد است» کاری نثر محور است. 10 معجزه از امام معصوم(ع) را با نثری شیوا در این کتاب آوردم.
از این پنج کتاب کدامیک اثری است که کمتر کسی در مورد شخصیت آن نوشته باشد؟
کتاب های آخرین مهاجر و آن روی زیبا. ندیدم که کسی در مورد عبدالله بن الرقیط داستان نوشته باشد. نام این فرد خیلی در تاریخ نیامده است و برای نوجوانان خیلی معروف نیست اما در مورد بلال حبشی و ابوذر کتاب نوشته شده است زیرا از صحابه معروف پیامبر اکرم(ص) بودند. در مورد مصعب بن عمیر که در «آن روز زیبا» زندگیش را نوشتم کتابی برای کودکان و نوجوانان نوشته نشده است. محمود حکیمی و محمد حسن شهسواری در مورد مصعب برای گروه سنی بزرگسال نوشته اند.
از چه منابعی برای نوشتن این پنج اثر استفاده کردید؟
خوشبختانه منابع مذهبی و تاریخی زیاد داریم و در این زمینه مشکلی نداشتم. از کتابهایی همچون بحارالانوار و اصول کافی و کتابهای علامه مجلسی و آقایان پیشوایی و محمدی اشتهاردی استفاده کردم.
برای کدامیک از این پنج اثر وقت بیشتری صرف کردید؟
نوشتن کتاب «تنها زندگی می کنی» خیلی وقتم را گرفت چون موارد ضد و نقیض در مورد این شخصیت زیاد بود. بعضی نویسندگان چند کار را همزمان می نویسند اما شیوه کارم بدین صورت است که یک کار را تمام می کنم و سپس به سراغ کار بعدی می روم. وقتی اثری می نویسم حس و حالی در مورد آن دارم که اگر بخواهم به اثر دیگری بپردازم از آن حس و حال خارج می شوم و نمی توانم اثر اولی را به خوبی کار کنم.برای همین ترجیح می دهم که با حس و تمرکز بر روی یک اثر کار کنم و وقتی تمام شد به سراغ اثر دیگری بروم.
مهم ترین مشکل در زمینه نوشتن کتابهای تاریخی چیست؟
در گام اول نویسنده باید به عنوان محقق بررسی و کار کند. تحقیق هم امری زمان بر است. در بعضی موارد نویسنده با ضد و نقیض هایی مواجه می شود که باید با تحقیق و بررسی بیشتر حقیقت را روشن کند. علاوه بر این نویسنده باید با دلیل و برهان قضیه را بیان کند که برای مخاطب باورپذیر باشد و جای هیچ شک و شبه ای نباشد. در کار تاریخی با واقعیت روبرو هستیم و نمی توانیم داستانی از دل تاریخ بنویسیم که با واقعیت سازگاری نداشته باشد. در مورد فضا سازی و شخصیت های جانبی دست نویسنده باز است اما در مورد موضوع کلی که واقعیت دارد نه. در داستان تاریخی، اصل پیام و شخصیت های اصلی باید به واقعیت نزدیک باشند. تاریخ را به شکل داستان در آوردن کاری سخت و وقت گیر است. برخی از نویسندگان که می خواهند داستان های تاریخی بنویسند به دنبال منابع نمی روند و خودشان تحقیق نمی کنند. به عنوان مثال فرد می خواهد درباره ابوذر غفاری داستانی بنویسد اما به دنبال منابع تاریخی نمی رود از کتابهای امثال بنده استفاده می کند و داستانی درباره ابوذر می نویسد. البته این احتمال برای نوشتن داستان های بلند تاریخی کم است . چون در این نوع باید جوانب مختلف را مدنظر داشت .
نویسندگانی که داستان های تاریخی می نویسند برای جذابیت اثر باید چه نکاتی را مد نظر داشته باشند؟
جذابیت کار بستگی به پرداخت موضوع دارد. نویسنده می تواند شخصیتی در تاریخ پیدا کند که بشود داستان قشنگی درباره وی نوشت. علاوه بر این، داستان باید به درد نسل امروز بخورد. مساله بعدی سبک نوشتن نویسنده است. بستگی دارد که نویسنده ، داستان را از کجا آغاز کند و چگونه اتفاقات را پرداخت کند . کارکرد زبانی نویسنده نیز در جذابیت داستان مهم است.
نظر شما