به گزارش خبرگزاری شبستان، نشست سرنوشت ساز روز پنجشنبه سران اتحادیه اروپا بر سر ایجاد تغییرات در پیمان لیسبون جهت نجات اقتصاد اروپا، تا ساعت چهار صبح جمعه(9 نوامبر) به درازا کشید؛ نشستی که به یافتن راه حلی برای برونرفت از بحران بدهی حوزه یورو و سامان بخشیدن به اقتصاد اروپا چشم امید بسته بود.
در پایان این نشست سوالی که پرسیده می‌شود این است که آیا این نشست به اهداف خود دست یافت یا نه و از میان قدرتهای برتر اروپا؛ فرانسه، آلمان، بریتانیا، کدام یک پیروز و کدام یک بازندۀ آن تلقی می‌شوند؟
بی‌شک با توافق 26 عضو اتحادیه اروپا بر سر ایجاد تغییرات در پیمان لیسبون و جدیت بیشتر اعضا در کنترل و نظارت بر سیاستهای مالی خود، نیکولا سارکوزی فرانسه به آنچه که می‌خواست رسید. چرا که آنچه ناپلئون بناپارت رویایش را در سر داشت و نتوانست و آنچه ژنرال دوگل برایش جنگید و نکرد، ناخواسته آقای سارکوزی به سرانجام رساند که همانا قرار دادن فرانسه در رأس اروپا و به حاشیه راندن بریتانیا بود.
آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، دومین برنده نشست سران اروپا است. وی که خواهان انضباط بیشتر اعضای اتحادیه اروپا در هزینه‌های دولت‌هایشان، مسئولیت پذیری و نظارت مرکزی اتحادیه اروپا بر کشورهای عضو بود نیز کم و بیش به خواست خود دست یافت.
ماریو دراگی، رئیس ایتالیایی بانک مرکزی اروپا هم که یکماه از ریاستش بر این بانک سپری نشده با توافق جدید اعضای اتحادیه به نفوذش افزوده شد.
اما دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا، بزرگ‌ترین بازنده این نشست تلقی می‌گردد چرا که با جواب رد به سینه اتحادیه اروپا زدن، 26 کشور دیگر اتحادیه اروپا را علیه دولتش متحد کرد.
هرچند عدم همراهی لندن با بروکسل به سود اتحادیه اروپا نیست ولی شاید به سود بریتانیا نیز نباشد. اگرچه این تصمیم لندن اقتصاد بریتانیا را از گره خوردن بیشتر به اقتصادهای بحران زده حوزه یورو محافظت می کند اما از سویی دیگر به انزوای بریتانیا می انجامد چرا که به جز بریتانیا، به عبارتی 26 کشور از 27 عضو اتحادیه اروپا، یا موافق یا آمادۀ قبول راهکارهای آلمان و فرانسه هستند.
به گزارش یورونیوز، با همۀ این اوصاف، موسسه اعتبار سنجی «استاندر‌اند‌پور» اعلام کرده است ممکن است در روزهای آتی تصمیم به کاهش رتبه اعتباری 15 کشور حوزه یورو، از جمله آلمان و فرانسه بگیرد.
نظر شما