از آفریقای شمالی تا نیویورک؛ 2011 سال تظاهرات خشم

به گزارش خبرگزاری شبستان، فساد های مالی و اخلاقی، خیانت به ملت ها، بحران های اقتصادی اهم موضوعاتی بود که مردم را از آفریقای شمالی تا قاره آمریکا در سال 2011 به خیابان ها کشاند و تحت عنوانی به نام تظاهرات خشم گرد هم آورد.
در حالیکه کشورها به ترتیب آنکه دستخوش انقلاب ها شدند در حال بازسازی زیر ساخت های سیاسی خود هستند و با رسیدن به قاره آمریکا و اروپا می بینیم که مردم هنوز در سطح تظاهرات و اعتراض باقی مانده اند.
صبر ملت های بیکار در برابر ثروت گروه خاص و منخبی به پایان رسیده است تا جایی که برخی ملت ها به تغییرات اقتصادی و اصلاحات به جای سرنگونی دولت ها اکتفا کرده اند.
گرچه این تظاهرات بیش از این در کشورهایی چون یونان آغاز شده بود اما همه گیر شدن آن در کشورهای اروپا آن را پررنگ تر کرد و به جایی رسانده است که آبروی مبحثی به نام یورو کاملا به زیر سئوال رفته است و به اذعان تحلیلگران در حال نابودی است.
سال 2011 در هر یک از ماههای خود آبستن خیزش ملتی از هر یک از کشورها بوده است و مشکلاتی که بیشتر گریبان جوانان را گرفته است به زنده بودن و انتقال این خیزش ها کمک به سزایی کرده است.
به گزارش میدل ایست، کمتر از یک ماه به پایان سال 2011 نمانده است و بی سرانجام ماندن برخی تظاهرات های خشم این روند را به 2012 می کشاند، سالی که انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و فرانسه بزرگترین حادثه تاریخ معاصر را همزمان با خیزش های مردمی در خود ثبت می کند.
بالا رفتن احزاب مردمی، دانشگاهی و جوان به جای دیکتاتوری های چند صد ساله آغاز جدیدی محسوب می شود که باید از گزند آسیب ها به دور بماند.احزابی که در طول این سالها مهجور بوده اند و همین مهجوریت آنها را بیش از پیش متحد و قدرتمند ساخته است.
باید خاطر نشان کرد که جنبش وال استریت که در تاریخ 17 سپتامبر متولد شد نقطه عطف تظاهرات های خشم مردمی در سراسر جهان است.وال استریت رو در رو در برابر امپریالیسم آمریکا ایستاده است و زنده نگه داشتن آن بر همه ملت های بیداره شده وظیفه ای خطیر و مهم است.
شعار وال استریت در این جمله خلاصه شده است: بهار عرب، پاییز اروپا و زمستان آمریکا.
تفاوت عمده انقلاب های عربی با تظاهرات خشم آمیز مردمی در غرب در این امر خلاصه می شود که این انقلاب ها بر پایه قاطعیت و سرنگونی دولت ها بوده است و از همین رو ظرف مدت کوتاهی به نتیجه رسید اما در مقابل تظاهرات مردمی غرب و آمریکا عمدتا به خیزش هایی منقطع تبدیل شده است و روبرویی با انتخابات 2012 کمی کار را دشوار کرده است.
از سوی دیگر فاصله مردم عادی از نهادهای سیاسی و مالی می تواند عامل موثر تر دیگری در کند شدن سرعت خیزش های مردمی در غرب می شود.
ابراز نگرانی دولت های غربی و در راس آن انگلیس نشان می دهد که این تظاهرات قبلا موثر بوده است و تا جایی خواسته های خود را پیش برده است.
همانگونه که تظاهرات های مردمی وال استریت و دیگر در امریکا توجه عمده رسانه ها را به خود جلب کرد و حداقل صدای مردم را به گوش سیاستمداران رساند.
از سویی خیزش های مردمی در تل آویو با حضور 400 هزار یهودی در برابر دولت صهیونیستی پیغام بزرگ دیگری برای سیاستمداران دارد.
و در مقابل استفاده از سلاح های کشتار جمعی و ضد شورش در برابر مردم خبر از اصرار آنها بر سر خودکامگی هایشان می دهد.
بنابر این گزارش، عدم تبیین خواسته ها بزرگترین ایرادی است که در این زمان به وال استریت وارد شده است و آینده این جنبش را نامعلوم می کند.
اما از سویی 99 درصدی بودن این جنبش خود مفهوم بزرگی را در بر دارد و آمار ها نشان می دهد که حمایت از این جنبش روزافزون است.
براساس آخرین گزارش از سازمان همکاری و توسعه اقتصادی اختلاف طبقاتی میان غنی و فقیر در وطل سی سال گذشته در جهان بسیار عمیق تر شده است.