به گزارش خبرگزاری شبستان، در یازدهمین نشست تئاتر امروز، اجرای"هدیه مرموز" و تئاتر فیزیکال و زبان نو در اجرا، روز گذشته با حضور یاسر خاسب نویسنده، بازیگر، طراح و کارگردان این اجرا، محمودرضا رحیمی استاد دانشگاه و امین عظیمی منتقد، در فرهنگسرای رسانه مورد بررسی قرار گرفت.
در ابتدای این نشست، محمودرضا رحیمی، استاد دانشگاه، یکی از مهمترین مسائلی که باید در تئاتر فیزیکال مورد توجه قرار گیرد را "طبیعت" دانست و افزود: هنرمند برای رسیدن به " فن بدن" باید در طبیعت قرار بگیرد واز آن بهره مند شود.
در ادامه یاسر خاسب کارگردان و بازیگر اجرای "هدیه مرموز" به شرح فعالیت های گذشته خود و چگونگی ورود به عرصه تئاتر فیزیکال پرداخت و گفت: من در محیطی روستایی و در خانواده ای که به نمایش های آیینی می پرداختند، متولد شدم و از همین جهت در تمامی کارهای نمایشی خانواده حضور داشتم. در کنار آن به ورزش علاقه مند شدم و ژیمناستیک رابه صورت حرفه ای دنبال کردم.
وی ادامه داد: پس از کسب مهارت بدنی که در هنر بدن بسیار موثر است، به دنبال هنرهای رزمی رفتم. در کنار این فعالیت ها، وجود دوستان "کر و لال" بر کارم تاثیر فراوانی داشت. همچنین یک چوپان "ناشنوا" که علیرغم داشتن شرایط خاص با حیوانات به خوبی اتباط برقرار می کرد، توجه من را به خود جلب کرد.
خاسب در کنار شرایط طبیعی و وجود فن بدن در ذات، تعلیم آکادمیک و دانشگاهی این رشته را نیز بسیار ضروری دانست.
کارگردان اجرای "گل" یکی از انگیزه های خود برای پیگیری این هنر را زندگی در کنار کارگران دانست و تصریح کرد: استقامتی که در کار کارگران بود نظر من را به خود جلب می کرد و برایم جای سوال داشت که چگونه با وجود خستگی فراوان همچنان به فعالت خود ادامه می دهند. همچنین از حرکات حیوانات تاثیر فراوانی گرفتم.
یاسر خاسب درباره گروه تئاتری خود، "بدن دیوانه" توضیح داد: گروه ما، تمرین های سالانه را در کارگاه آموزشی و در دل طبیعت دنبال می کند که به اجرا یا جشنواره خاصی محدود نمی شود. از طرف دیگر برای رسیدن به ایده اجرایی، موسیقی کمک کننده کار ماست همچنین مسائل و اتفاقات زندگی بر طرح ایده ها، موثر است.
وی افزود: برای هر نمایش، تمرینات سنگین و فشرده ای را دنبال می کنیم. برخی مواقع نیز از حضور دوستان "کر و لال" در تمرینات کمک می گیریم و در مواردی نظرات آن ها را اعمال می کنیم.
خاسب خاطر نشان کرد: در حال حاضر بیشتر بر مسئله "تولد و مرگ" متمرکز شده ام. از آنجا که همزمان با تولد من، پدرم از دنیا رفت، این موضوع در زندگی شخصی ام بسیار ملموس بوده است. معتقدم همه چیز در دنیا، چرخه ای گذرا دارد.
وی تأثیرگذاری بر احساسات مخاطب را از اهداف گروه نمایشی اش دانست و ادامه داد: در تلاش هستیم تا به تماشاگر اجازه غافل شدن از نمایش را ندهیم که با تمام وجود و بدنش، به تماشای کار بنشیند که در این صورت اگر مخاطب تنها لحظه ای پس از نمایش به تفکر بپردازد، هدف ما محقق شده است.
خاسب ضمن اشاره به یک اجرا در کشور خارجی در کنار دریا و در دل طبیعت گفت: در ایران فضای طبیعی مشابه کشورهای دیگر وجود دارد اما متاسفانه مورد غفلت واقع شده و نمی دانم که چرا نمایش های فرم، در طبیعت اجرا نمی شود.
در ادامه محمودرضا رحیمی به بررسی تئاتر فیزیکال پرداخت و گفت: فیزیک از دو فعالیت "کشاورزی" به عنوان حرکاتی برای برداشت محصول و "نیایش" وارد تئاتر شده است. این دو خواستگاهی هستند که جریان فیزیکی در تئاتر از آن ها برخاسته است. با پیگیری و رصد در طول تاریخ به رسومات دیگری می رسیم که بر هنر نمایش متاثر بوده اند.
رحیمی افزود: به طور مثال نمایش های "گلادیاتوری" در تمدن رم شکل گرفت چراکه این تمدن، از ترس یونان و ایران چاره ای جزء جنگاوری نداشت و به این صورت، این شیوه نمایشی به وجود آمد.
وی افزود: در ادامه همین روند موج شدیدی از تئاتر فیزیکال در کشور آمریکا شکل گرفت، به گونه ای که بدن را بیان کننده همه مسائل می دانستند.
این استاد دانشگاه یکی از مهمترین مسائلی که در تئاتر فیزیکال مورد توجه قرار می گیرد را "طبیعت" دانست و متذکر شد: هنرمند برای رسیدن به " فن بدن" باید در طبیعت قرار بگیرد واز آن بهره مند شود.
محمودرضا رحیمی همچنین درباره زبان بدن گفت: رقص، زندگی و خواسته بدن است که زبان اجتماعی و نیازهای مردم در آن قرار می گیرد. اساسا زبان بدن مختص داستان های زیستی است اما از آنجایی که صحبت فلسفی به میان می آید، قدرت "نطق" نیز وارد عمل می شود.
رحیمی درخصوص نحوه عملکرد "یاسر خاسب" تاکید کرد: در شرایط فعلی "خاسب" مباحثی را به تئاتر وارد می کند که پیش از این وجود نداشته است. درنتیجه شگفتی هایی به دنبال دارد اما جریانش مجزا از خط کلی است. خوشبختانه "یاسر خاسب" در نمایش های اخیر، از پوسته فانتزی بودن خارج شده و مردم را می بیند و آن ها را به اثر خود اضافه می کند.
محمود رضا رحیمی همچنین در مورد اجرای "هدیه مرموز" اظهار داشت: "هدیه مرموز" تمرینی است که نشان می دهد هر یک از اعضای بدن می تواند شخصیت مستقلی داشته باشد و معتقدم یاسر خاسب این تمرین را به بهترین نحو ارائه کرده است.
این استاد و کارگردان تئاتر در پایان یادآور شد: اخیرا در برنامه ها و نشریه های تئاتری، می شنوم که گفته می شود برای تئاتر باید تماشاگر تربیت کرد که بسیار تاسف برانگیز است چراکه مخاطب خودش اثر را انتخاب می کند و هنرمند حکم آموزگار را ندارد که چیزی را به مردم تعلیم دهد.
پایان پیام/
نظر شما