خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی- محمد پورعلم : روزهای جمعه شاید برای علاقه مندان به هنرهای تجسمی، مهمترین روز هفته باشد؛ روزی که به طور معمول نیمی از گالری های فعال تهران و استان ها نمایشگاه های تازه افتتاح می کنند. از همین رو عصر جمعه زمان دید و بازدید هفتگی اهالی هنرهای تجسمی به بهانه رونمایی از آثار تازه هنرمندان است.
از میان نمایشگاه هایی که هر هفته در گالری های تهران برپا می شود اما برخی مخاطبان بیشتری به خود جذب می کنند. یکی از نمایشگاه هایی که روز گذشته یازدهم بهمن ماه در تهران افتتاح شد و علاقه مندان بسیاری را به خود خواند، نمایش آثار تازه «داوود زندیان» در گالری ایرانشهر بود.
زندیان که از سال 65 تاکنون ساکن نروژ است، دو سالی می شود که آثار خود را به طور مداوم در ایران به نمایش می گذارد. از نمایشگاه گروهی «اج» در گالری آریانا گرفته تا «پرده خیالی نگاری عاشورا» در موزه هنرهای معاصر اصفهان و نمایشگاه انفرادی نقاشی های زندیان در گالری ایرانشهر، همگی زمینه هایی برای آشنایی دوباره مخاطبان ایرانی با مجموعه های این هنرمند بوده است.
حالا گالری ایرانشهر بار دیگر بهمن و اسفند امسال میزبان آثار این هنرمند است. مجموعه ای تازه از آثار او که طیفی از موضوعات را دربرمی گیرد. نقاش در این آثار به طور واضح از علاقه اش به خاطرات سال های جوانی و نوستالوژی آن روزها پرده برمی دارد. اشیاء تکرار شونده در نقاشی هایش تقریبا همگی یادآور روزهایی اند که گویی به سرعت گذشته و نابود شده است. از سوی دیگر وضعیت معلق کاراکترهای نقاشی زندیان در میان اشیاء نوستالوژیک، بر خاطره محو اما قدرتمند گذشته صحه می گذارد. چنان که امیر نصری می گوید: « در نقاشی‌های داوود زندیان هر خاطره‌ای همچون یک مقبره عمل می‌کند. در هر مقبره انبوهی از تصاویر در هم تنیده‌اند. این تصاویر با بازگشت به گذشته و ستایش قطعاتی از آن پذیرش مرگ، فقدان و «زمان از‌دست‌رفته» را به تعویق می‌اندازند. گذشته همچون یک کل منسجم نمودار نمی‌شود، بلکه در قطعات، گسست‌ها و اشیاء خودش را آشکار می‌سازد. گذشته همچون روحی سرگردان نیست که گاهی در اینجا یا آن‌جا باشد؛ گذشته بخشی از حافظه اشیاء است. اهمیت اشیاء در نقاشی‌های زندیان به خاطر همین تاکید بر گذشته است. اشیاء تجسم روح گذشته و بخشی از آن هستند.»
نقاشی های زندیان اما مولفه ای دیگر هم دارد و آن گرمای آثار است؛ به گونه ای که با نگاهی گذار به نقاشی ها می توان به روح شرقی درون هنرمند پی برد. زندیان چنان رنگ های گرم را با یکدیگر ترکیب می کند که همه نمادهای به ظاهر غربی آثار او تحت تاثیر قرار می گیرند و یکپارچه می شوند.
نگاهی به گذشته هنرمند و فراز و فرودهای نقاشانه اش شاید بتواند از این تضاد ظاهری در آثارش پرده بردارد. داوود زندیان هنرمند متولد 1332 در تهران است که از همان اوان کودکی در فضای هنر و نقاشی قرار گرفت. او که در ابتدا نقاشی مکتب قهوه خانه را آموخت، در سال های پس از آن به هنرمندی ماهر در بازنمایی مضامین سنتی و عاشقانه در قالب هایی چون خیالی نگاری بدل شد. در این دوره است به سینما و انیمیشن علاقه پیدا کرد و آثاری هم در این زمینه خلق کرد. اما رویداد مهم زندگی زندیان در این دوره را باید مهاجرت خانوادگی به اصفهان دانست که زمینه گرایش او به گونه ای متفاوت از نگارگری را فراهم کرد. در کنار این ها البته باید به علاقه همیشگی اش به نقاشی فیگورها اشاره کرد؛ گرایشی که تاکنون نیز در آثارش ملموس است.
آن چه امروز در آثار«داوود زندیان» هویداست، مجموعه تجربیات او در طول سال های متمادی نقاشی در سبک ها و گونه های متنوع است که به نوعی سبک شخصی و بیان فردی امروزین منجر شده است. چنان که در استیتمنت نمایشگاه می خوانیم: «شیوه نقاشی هنرمند بسیاری از مشخصات نقاشی معاصر را داراست: بیانگری در طرح و رنگ، روایتگری، طرد قواعد مرسوم پیشین در باب سبک و انسجام ساختار، ترکیب بندی و رنگ، کنارهم نشینی ساحت ها و زوایای دید متفاوتو عدم تمایل به آرمانی کردن تصویر»
گفتنی است نمایشگاه انفرادی نقاشی های داوود زندیان که روز گذشته جمعه یازدهم بهمن ماه در گالری ایرانشهر افتتاح شد تا پنجم اسفندماه در این گالری برپاست و علاقه مندان می توانند همه روزه به جز شنبه ها از ساعت 16 تا 19 به این فضای هنری مراجعه کنند.
نظر شما