به گزارش خبرنگار گروه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان، قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، مساجد، محل و پایگاهی برای عناصر انقلابی و مقری برای تجهیز و بسیج امکانات علیه حاکمان ظالم بودند، سیر جنبش‌های سیاسی معاصر و نیز حرکت‌های انقلابی در قرون گذشته، نشان‌دهنده این واقعیت است که این خانه های خدا جایگاه بروز رفتارهای سیاسی مسلمین بوده‌اند؛ این رفتارها در آغاز در چارچوب دعوت تعاون اسلامی آغاز می‌شد، ولی به دلیل نبودن مجراها و نهادهایی برای ظهور دغدغه‌ها و تمایلات سیاسی، خود مسجد به نوعی پایگاه سیاسی تبدیل می‌شد و مبارزات قبل از انقلاب برای رسیدن به نتیجه ای که هم اکنون شاهد آن هستیم گویای این واقعیت است.
از مساجدی که نقش مهمی در شکل گیری و پیروزی انقلاب اسلامی داشت، مسجد دانشگاه تهران بود که یکی از مهم ترین تحصن علما و دانشگاهیان در ۸ بهمن سال ۱۳۵۷ و قبل از زمان ورود امام خمینی (ع) به ایران در همین مسجد شکل گرفت. اعضا و دست‌اندرکاران کمیته استقبال از امام خمینی (ره) پس از فرار شاه در 26 دی 1357 سخت مشغول تدارکات و اتخاذ تمهیدات لازم برای حضور ایشان بودند که در دوم بهمن 1357 از دفتر امام خمینی (ع) در پاریس خبر رسید که ایشان در 5 بهمن به ایران مراجعت می کنند.
این تصمیم، بسیاری از طرح‌های دولت بختیار و به خصوص آمریکا را که با اعزام ژنرال های خود درصدد اخلال در روند انقلاب و حتی کودتا بود، نقش بر آب کرد. بختیار با اعلام اینکه دولت وی نمی‌تواند امنیت لازم را برای حضور امام در ایران فراهم کند، دستور داد از روز چهارم بهمن، فرودگاه های کشور را ببندند تا مانع مراجعت امام به ایران شوند و به کلیه شرکتهای هواپیمایی بین المللی اعلام کرد که به تهران پرواز نکنند.
علاوه بر این به دستور بختیار، تعداد زیادی تانک و زرهپوش در فرودگاه مهرآباد تهران مستقر شدند تا از ورود امام به میهن اسلامی جلوگیری کنند و کلیه فرودگاههای کشور برای سه روز بسته اعلام شد، در نتیجه نزدیکان امام اعلام کردند، به دلیل بسته بودن فرودگاه‌ها، سفر امام به تهران، دو روز به تعویق افتاد.
روحانیت مبارز نیز که طی چند روز درصدد چاره‌جویی بر آمده بودند به پیشنهاد یکی از روحانیون در اعتراض به اقدام دولت بختیار، تصمیم به تحصن در «مسجد دانشگاه تهران» گرفتند. در تاریخ هشتم بهمن ماه 1357 چهل تن از روحانیون تهران و شهرستان ها برای اعتراض به عمل دولت بختیار در ممانعت از بازگشت امام خمینی (ره) به ایران، در محل مسجد دانشگاه تهران متحصن شدند.
20 نفر از روحانیون از جامعه روحانیت مبارز و 20 نفر دیگر از روحانیت شهرستان ها بودند، روحانیت متحصن اعلام کردند تا مراجعت حضرت امام خمینی (ره) به ایران، به تحصن خود ادامه می دهند. تحصن از صبح روز هشتم بهمن و با حضور اولیه چهل تن از علمای مبارز آغاز شد و به سرعت از همان ساعات اولیه دامنه آن با حضور سایر علما و رجال مبارز گسترش یافت و علمای شهرستانی نیز در این تحصن نقشی گسترده داشتند.
مسجد دانشگاه تهران؛ مصداق وحدت حوزه و دانشگاه
در روز 10 بهمن 1357 تحصن روحانیون در مسجد دانشگاه ابعاد وسیع تری پیدا کرد و با پیوستن عده بیشتری به این تحصن، بیش از دو هزار نفر در مسجد دانشگاه تهران گرد هم آمدند. اعضای هیئت دبیران موقت سازمان ملی دانشگاهیان ایران در بیانیه‌ای پشتیبانی کامل خود را از خواسته‌های روحانیون متحصن در مسجد دانشگاه تهران اعلام کردند و اظهار داشتند: «تحصن روحانیت مبارز در مسجد دانشگاه تهران در حقیقت نشانه بارزی است از پیوند روحانیت و دانشگاهیان برای مبارزه با ظلم و خودکامگی و جهاد در راه عدل و آزادی.»
علمای قم، دانشگاهیان تبریز، سندیکای مشترک کارکنان صنعت نفت، جامعه هیأت علمی دانشگاه علم و صنعت، هزاران نفر از محصلین علوم دینی، شورای هماهنگی سازمان های دولتی و ملی، انجمن اسلامی معلمان، جامعه کارکنان وزارت امور خارجه، کارکنان هواپیمایی ملی ایران، دانشجویان، استادان و دانشگاهیان برخی از دانشگاه‌های ایران، اعضای هیأت علمی دانشگاه ملی ایران، اعضای هیئت مدیره نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات، ناشران و کتاب فروشان منطقه دانشگاه تهران، روحانیون آبادان، اهواز و اراک، کسبه، بازرگانان و اصناف و سایر طبقات مردم نیز طی روزهای 8 الی 11 بهمن 1357 از تحصن در مسجد دانشگاه تهران حمایت کرده و به جمع متحصنین پیوستند.
در همان روز بسیاری از جامعه روحانیت مبارز سراسر کشور هم که برای استقبال از امام به تهران آمده بودند، وقتی بسته شدن فرودگاه‌ها و علاوه بر آن، سرکوب مردم توسط نظامیان را دیدند، در مسجد دانشگاه تهران تحصن کردند. انتخاب مسجد دانشگاه تهران برای این تجمع حاوی پیام مهمی بود تا به تمام دنیا ثابت شود زیربنا و ماهیت انقلاب اسلامی ما مسجد، اسلام و حرکت در مسیر الهی است چنان که این تحصن موثر واقع شد.
انتخاب مسجد دانشگاه به عنوان مکان تحصن، گزینش بسیار دقیق و هوشمندانه ای بود که به فشرده شدن صفوف مردم به ویژه دو گروه روحانی و دانشگاهی و سرانجام تسلیم رژیم در مقابل خواست مردم کمک شایانی کرد چرا که روحانیون متحصن در هشتم بهمن‌‌ماه، با صدور اعلامیه‌ای خطاب به ملت ایران اعلام کردند: تا بازگشت امام به کشور به تحصن خود در مسجد دانشگاه تهران ادامه می دهند.
حضرات آیات سید محمد حسینی بهشتی، مرتضی مطهری، عطاءاللَّه اشرفی اصفهانی، سید محمود طالقانی، محمدجواد باهنر، سید علی خامنه ای، محمد امامی کاشانی، محمد یزدی، علی مشکینی، محمد صدوقی و ... از جمله متحصنین در این مسجد بودند.
در نتیجه دولت بختیار در هراس از گسترش دامنه تحصن‌ها و افزایش مطالبات و فشار افکار عمومی، در حالی که بیش از دو روز از تحصن مسجد دانشگاه تهران نگذشته بود از موضع خود عقب‌نشینی و اعلام کرد: فرودگاه مهرآباد از دهم بهمن باز است و به فعالیت‌های جاری خود ادامه می دهد.
نظر شما