خبرگزاری شبستان _شیروان؛ بزرگترین واحد تولیدی الیاف شرق کشور یعنی کارخانه تولید الیاف و اسفنج شیروان که از سال ۱۳۴۳ تاسیس شده و سالیان دراز تحت عنوان الیاف خراسان فعالیت می‌کرد، از ۲۰ سال پیش، در سراشیبی سقوط افتاد و نهایتا تعطیل شد. در ماجرای واگذاری به بخش خصوصی و در آن هنگام، واحد تولیدی عظیم الیاف شیروان به بخش خصوصی واگذار شد و بخش خصوصی از همان ابتدای امر نالان از اینکه این واحد به علت مشکلات موجود سود دهی اقتصادی ندارد و باید برای آن چاره‌ای اندیشه شود؛ بود!
برخی در آن ایام می‌گفتند و همچنان نیز می‌گویند که مالکین این کارخانه، از همان اول فکر و ذکرشان، تغییر کاربری این زمین 14 هکتاری و ساخت و سازهای سودآور در آن بوده چرا که زمین در محدوده شهری قرار داشت و روز به روز نیز با استان شدن خراسان شمالی و احتمال مرکز استان شدن شیروان بر قیمت آن افزوده می‌شد!!
بدهی‌های کارخانه الیاف، پس از خصوصی سازی بالا و بالاتر رفت، 600 کارگر این کارخانه از کار بیکار شدند، اشتغال مستقیم دو هزار نفر نیز به بیکاری بدل شد و سازمان خصوصی سازی برای این کارخانه اعلام ورشکستگی کرد. این در حالی بود که سهامداران خصوصی این کارخانه نمی‌خواستند اعلام ورشکستگی کنند، چرا که پس از این اعلام، کارخانه به دادگستری سپرده می‌شد تا مطالبات کارگران و سازمان‌هایی چون تامین اجتماعی از دارایی‌های کارخانه پرداخت شود.
سهامدارن خصوصی منتظر ماندند تا با لطایف الحیل، مطالبات کارگران و بدهی افراد تسویه شود، مطالباتی که حتی فروش آپارتمان‌های مشهد و دو دستگاه موتور ژنراتور برق اضطراری کارخانه نیز نتوانست آنها را تسویه کند و سرانجام دادگستری حکم فروش لوازم و تجهیزات کارخانه را به جهت تسویه بدهی افراد صادر کرد.
تعطیلی کارخانه و مطالبات معوقه کارگران
کارخانه الیاف تعطیل شد، اما حق و حقوقات تعداد کثیری از کارگران پرداخت نشد؛ مدیر کل کار و امور اجتماعی وقت استان در سال 84؛ در مورد مطالبات کارگران گفته بود که کارخانه الیاف شیروان، که به صورت خصوصی اداره می‌شود به دلیل مشکل نقدینگی و عدم وجود بازار برای خرید محصولات این شرکت، تعطیل شده است.
محمد احمدی افزوده بود که سال گذشته نیز به خاطر وجود همین مشکلات، 500 میلیون تومان وام حمایتی دولت به این واحد پرداخت شد که متاسفانه تاثیری در بهبود وضعیت این شرکت نداشت.
وی گفته بود که کارگران الیاف شیروان از یک تا چهار ماه حقوق نگرفته‌اند و ما نیز به عنوان اداره کار، رای بر محکومیت کارفرمای این کارخانه داده و این کارفرما را به دادگستری استان معرفی کرده ایم که طی حکم دادگستری، قرار بر این شده که وی با فروش کارخانه حقوق معوقه این کارگران را پرداخت کند.
اما با تمام این اوصاف، مشکلات کارگران لاینحل باقی ماند و مطالبات آنها نیز همچنان بر روی هم انباشته می‌شدند، چهار سال گذشت و در سال 87 باز هم برای چندمین بار کارگران کارخانه الیاف شیروان خواستار پرداخت حقوقشان شدند. کارگران می‌گفتند که حدود چهار سال است حقوق خود را دریافت نکرده‌اند.
فرماندار وقت شیروان در جریان این تجمع گفت که در پی تعطیلی کارخانه الیاف شیروان، 65 نفر از کارگران حدود چهار سال است که حقوق خود را دریافت نکرده‌اند.
«فیض» افزوده بود که این کارگران، چند سال سابقه کار دارند و از سویی هنوز به سن بازنشستگی نرسیده‌اند و شاغل کارخانه محسوب می‌شوند، همچنین گفته بود که تعدادی از آنان هم بیش از سه سال است که بازنشسته شده‌اند و از کارخانه حقوق طلب دارند.
فرماندار سابق علت عدم پرداخت حقوق کارکنان را اختلاف سهام داران کارخانه ذکر کرده و گفته بود که این اختلاف، کارخانه را به تعطیلی کشانده است و سهام داران ادعا می‌کنند که توان پرداخت حقوق کارکنان را ندارند ولی این درست نیست و کارخانه برای پرداخت، امکانات مالی مختلفی دارد.
وعده رییس جمهور و قدرت مالکان
«محمود احمدی نژاد» در سال 85 در نخستین سفر هیات دولت به خراسان شمالی در جمع مردم شیروان قول داد که کارخانه الیاف شیروان را دو ماهه راه اندازی کند؛ دو ماه گذشت و به دو سال رسید، دوسال نیز گذشت و در حال حاضر اینک چندین سال است، اما وعده و قول ها همچنان بر روی زمین مانده است.
با اعلام ورود دولت برای حل مشکل کارگران، از محل فروش ساختمان‌های کارخانه در مشهد و فروش دو موتور ژنراتور که در مجموع، بیش از 20 میلیارد تومان ارزش داشتند بخشی از مطالبات کارگران کارخانه الیاف شیروان، پرداخت شد اما باز هم مطالبات دیگری باقی ماند و مهم‌تر از همه اینکه این کارخانه راه نیفتاد.
وعده‌های مسئولانی که برای این مشکل بی نتیجه بود
نماینده مردم شیروان در مجلس هشتم شورای اسلامی، از راه اندازی مجدد این کارخانه و نیاز به زمان، برای راه اندازی آن خبر داده و گفته بود که با توجه به گذشت بیش از 10 سال از تعطیلی کارخانه الیاف در این شهرستان، این کارخانه نیازمند یک و نیم سال زمان برای بازگشایی مجدد است.
«حسین‌نژاد» در آن زمان افزوده بود این کارخانه در سال‌های گذشته به بخش خصوصی واگذار شده که 50 درصد از آن متعلق به بخش خصوصی، 11 درصد متعلق به کارگران و مابقی آن متعلق به سازمان خصوصی سازی است.
وی خصوصی بودن این کارخانه و عدم توان تصمیم گیری مسئولان در مورد این کارخانه را، یکی از مشکلات اصلی راه اندازی مجدد آن اعلام کرده بود و صدور توقیف دستگاه‌های اسفنج از سوی دادگستری و اعطای مسئولیت آن به کارگران کارخانه را از اقداماتی اعلام کرده بود که برای راه اندازی این کارخانه انجام شده است.
نماینده وقت شیروان تاکید کرده بود که اگر کارگران یک شرکت تعاونی تشکیل داده و زمینی را در شهرک صنعتی خریداری کنند و دستگاه‌های اسفنج را به آن محل انتقال دهند، کارخانه اسفنج راه‌اندازی خواهد شد.
وعده مسئولان عملی نشد/ مزایده کارخانه الیاف شیروان
و به رغم وعده‌های مسئولان در ۱۸ سال گذشته، کارخانه الیاف شیروان به مزایده گذاشته شد. در آن ایام برخی مسئولان و فرهیختگان تاکید داشتند که ضرورت دارد مسئولان کشوری با پیگیری موضوع، باعوامل مقصر در عدم ساماندهی این کارخانه با جدیت برخورد کنند و بیش از این اجازه ندهند مردم مظلوم این شهر تاوان سوء مدیریت‌های گذشته را بپردازند.
نظر شما