خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی- محمد پورعلم : پیش از این بخش نخست گفتگو با «شیرین نورائی» هنرمند سفالگر و سرامیست درباره چالش های پیش روی آموزش سفال و سرامیک منتشر شد. نورائی در آن بخش تصویری از فضای حاکم بر آمورش سفال و سرامیک در کشور ارائه داد و از لزوم آموزش حقوق هنرجو و استاد در این زمینه سخن گفت. آن چه در پی می آید بخش دوم این گفتگوست که بیشتر به راهکارهایی برای مواجهه با چالش پیش رو می پردازد:
پیش از این درباره حقوق هنرجو و استاد در رشته هنری سفال و سرامیک سخن گفتید. در این زمینه مثال می زنید؟
مثلا یکی از موارد، وابستگی بیش از اندازه هنرجویان به استاد است. ما به هنرجویان تاکید کردیم درباره چه مواردی لازم نیست به دیگران وابسته باشند، بلکه می توانند خودشان تحقیق و بررسی کنند و به نتیجه برسند. وقتی هنرجو با جستجویی ساده در اینترنت می تواند به پاسخ پرسشی دست یابد چرا باید برای آن هزینه و زمان اضافه صرف کند.
با توجه به این که سال هاست به آموزش سفال و سرامیک مشغول هستید، چه اشکالاتی را در کار اساتید این رشته می بینید؟
کم کاری اساتید یا ارائه اطلاعات بیش از اندازه و غیرضروری به هنرجویان یکی از نکات مهم است. ممکن است یک استاد به خاطر اطلاعات ناکافی یا نابلدی در یک تکنیک، کمتر از آن چه باید به هنرجو بیاموزد و یا برعکس استادی برای دریافت هزینه بیشتر از هنرجو، با تغییر نام کلاس، یک دوره هشت جلسه ای مقدماتی را تا شش ماه، طولانی کند.
همین پرسش را درباره هنرجویان مطرح می کنم. ضعف علاقه مندان به یادگیری هنر در این عرصه چیست؟
یکی از مهمترین موضوعاتی که در آموزش علاقه مندان به هنر مورد نظر ما بود، آشتی دوباره علاقه مندان به هنر و هنرجویان با فرهنگ بومی خودشان است؛ چرا که امروز هنرجویان با دسترسی به سایت هایی چون pinterest به عنوان آرشیوی بزرگ، بیش از هرچیز در معرض نمونه کارهای متنوع و متعدد از سراسر جهان قرار گرفته اند که نتیجه آن کپی کاری از آثار دیگران و بی توجهی به داشته های فرهنگی خودی است. البته این به معنای کاربردی نبودن این گونه منابع نیست اما به هر صورت استفاده نادرست می تواند هنرجو را تنبل و مقلد بار بیاورد.
به نظر می رسد این مساله درباره آثار حرفه ای تر سفال و سرامیک هم صدق می کند.
بله، دقیقا. این کپی کاری به حدی رسیده که امروز به هر گالری سر می زنیم آثار تکراری بسیاری قابل مشاهده است. مثلا دوره ای فلان موتیف مد می شود و همه همان را به شکل های مختلف می سازند.
راهکار شما برای پیشگیری از این آسیب در کار هنرجویان تازه کار چه بوده است؟
ما از همان ابتدا هنرجویان را به جستجو و مشاهده سفال های تاریخی ایرانی ترغیب کردیم و از آن ها خواستیم تا آن جا که امکان دارد در برداشت از آن ها برای طرح های خود -در عین حفظ اصالت تاریخی اثر- «مولاژ» کار نکنند تا خلاقیت و ذهنیت شخصی شان وارد کار شود و محصول تازه ای خلق کنند.
واکنش هنرجویان به این شکل از آموزش سفال و سرامیک چه بود؟
جالب است که هنرجویان در ابتدا مقاومت زیادی از خود نشان می دادند، مثلا وقتی می گفتیم برای تقویت هماهنگی ذهن و دست حتما از کارتان اتود بزنید برای برخی دشوار بود. اما آرام آرام همراهی هنرجویان با اساتید بیشتر شد و به نقاط خوبی رسیدیم. هنرجویان این دوره اتکاء به خود برای یافتن پاسخ برخی پرسش ها را آموختند. از سوی دیگر از آن ها خواستیم از تمرین هنری خود مستنداتی چون فیلم و عکس تهیه کنند تا روند پیشرفت شان قابل مشاهده باشد.
نظر شما