خبرگزاری شبستان، سرویس اجتماعی، هادی دهقانی: در جامعه ایران افراد دارای مسئولیت اجتماعی بالایی نسبت به یکدیگر هستند شاهد مثال این امر نیز حضور گشترده مردم در کنار آسیب دیدگان موقع رخ دادن بلایای طبیعی مختلف می باشد، هر چند حضور موثر مردم نمی تواند جای نهادهای عمومی و دولتی را پر کند در خصوص نقش سازمانها و نهادهای دولتی در مواقعی همچون سیل و زلزله با حجت الاسلام «کمیل نظافتی» طلبه ای که کلیه خود را به یک کودک هشت ساله اهدا کرد و از آنجایی که خانواده شخص پذیرنده، وضعیت مالی خوبی نداشتند، ماشین خود را هم برای تأمین هزینه عمل پیوند فروخت! گفتگویی داشته ایم که در پیش روی شماست.
فعالیتهای مردمی در هنگام بلایای طبیعی مانند سیل و زلزله را چگونه ارزیابی می کنید؟
مردم ایران همیشه یاریگر یکدیگر هستند، کنشگری مردم از یکدیگر و دستگیری افراد از هم بسیار خوب است و جامعه نسبت به همدگیر احساس وظیفه دارد و همیشه در حوادث و بلایا مردم قبل از مسئولین دست به کار شده و به درمان آلام یکدیگر می کوشند، و مردم دردمند هستند به این عنوان که درد بقیه را درد خود دانسته و در راستای کاهش آن تمام تلاش خود را به کار می گیرند.
آیا در سیل و زلزله اخیر فعالیت نهادها و سازمانهای دولتی را کافی می دانید یا خیر؟
متاسفانه الان حرکات صورت گرفته در مناطق زلزله زده به صورت نمادین بوده چرا که این کار مثمر ثمر و دارای بازه زمانی طولانی مدت نیست و افرادی مثل حاج حسین آقای یکتا و خانم نرگس کلباسی بسیار بهتر از مسئولین مربوطه اقدام کرده اند.
تفاوت عملکرد این افراد را چگونه ارزیابی می کنید؟
درست است که فعالیت این افراد به واسطه پولهایی است که از مردم می گیرند اما آنها به صورت دقیق گزارش می کنند که چند واحد در چه جاهایی را در دست ساخت دارند و با پول دریافتی در حال چه کاری هستند، ولی مسئولین چند واحد را به صورت نمادین می سازند ولی کار اساسی را نمی توان از انها مشاهده کرد، و وقتی بررسی دقیقی صورت می گیرد می بینیم که همین چند واحد نیز دارای نقص اساسی می باشد.
برای اثر بخشی فعالیتهای مسولین چه راهکاری پیشنهاد می کنید؟
من به عنوان یک کنشگر اجتماعی و فردی که در کشور فعال است و سایر فعالیت ها را نیز رصد می کند، به مسئولین امید خاصی ندارم، و به برخی از مسئولین نیز خوشبین نیستم، ولی به برخی از عزیزانی که به صورت خودجوش و مردمی در حال فعالیت هستند، خوشبین هستم و از فعالیت آنها حمایت نیز می کنم.
آیا بودجه های اخصاص یافته برای بحران ها کفایت می کند یا خیر؟
باید عملکرد مسئولین را ببینیم مثلا عملکرد سازمان بهزیستی کاملا قابل قبول بوده و در راس آنهم آقای قبادی دانا قرار دارد که دنیا دیده است و دنیا هم شکارش نمی کند و چند جلسه ای نیز که با ایشان داشتیم دیدیم که صادقانه در حال کار می باشد، و من به عنوان یک طلبه ای که چندان هم شناخته شده نیستم در سال۹۷ توانستم یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان را از مردم جمع آوری کنم و با این پول کارهای اساسی هم انجام دهم چطور وقتی یک طلبه ای مثل من توانایی انجام کار اساسی دارد دولت که هم پشتیبانی ملت را دارد و هم منابع اساسی را در اختیار دارد نمی تواند مشکلات را حل کند؟
عدم توانایی دولت در حل مشکلات را در چه می بینید؟
سوء مدیریت و عدم مدیریت باعث ناتوانی دولت شده است و مسئولین باید به مردم و جوانان اعتماد کنند که در این صورت خیلی از مشکلات ما حل می شود.
نظر شما