ارتباط با قرآن در جامعه کمرنگ شده است/ ثلث آیات قرآن به مساله معاد می پردازد

به گزارش خبرگزاری شبستان از همدان، «آیت الله حبیب الله شعبانی» ، صبح امروز  (یکشنبه 8 دی) در جلسه تفسیر قرآن در دانشگاه صنعتی همدان با بیان اینکه جهان هستی دارای پیچیدگی‌های فراوانی است، گفت: متاسفانه به دلیل آنکه انسان درگیر این عالم شده است، فرصت توجه به حقیقت هستی را از دست داده، و قران کریم نیز از آن به عنوان غفلت یاد کرده است.

نماینده ولی فقیه  و امام جمعه همدان با گلایه از اینکه ارتباط با قرآن در جامعه کم رنگ شده است، ابراز داشت: نه تنها در جامعه، بلکه در بین اقشار تحصیل کرده و دانشگاه ها و حوزه نیز این ارتباط وجود ندارد و مثال آن نیز این است که به چه میزان مباحث قرانی در این مراکز تدریس می شود.

وی با بیان اینکه ثلث ایات قران به مساله معاد پرداخته است، یادآور شد: این تاکید خداوند در قرآن، به این دلیل است که به ما یادآوری کند، معاد وجود دارد و انسان موجود متحرک و الی الابد است .

امام جمعه همدان با اشاره به اینکه این موضوع آنقدر مهم است که ۲۰۰۰ آیه بر آن تاکید دارد، اظهار کرد: قران می فرماید کسانی که منکر قیامت هستند، اگر می توانند تنها یک دلیل برای عدم وجود قیامت بیاورند.

وی با تاکید بر اینکه این عالم، عالم تربیت است، یادآور شد: تربیت به معنای شکوفایی استعداد ها است و همانند اساتید در دانشگاه که هیچوقت به کسی استعداد نمی دهند، بلکه زمینه ساز شکوفایی استعدادهای نهفته در وجود دانشجو می شوند.

وی تصریح کرد: وجودی، پر ارزش‌تر از انسان از نظر ظرفیت در عالم وجود ندارد و همه انسان‌ها دارای این استعداد هستند اما میزان استفاده و بهره گیری از آن در افراد، مختلف است.

نماینده ولی فقیه در استان همدان با بیان اینکه انسان با استعداد ترین موجود در عالم است و این استعداد که تنها مخصوصا انسان است، قابل رشد می باشد، ابراز داشت: برای شکوفایی این استعدادها هیچ راهی به جز قران کریم وجود ندارد.

آیت الله شعبانی با بیان اینکه در دین اسلام این مربی، قرآن است، خاطر نشان کرد: قران مربی بسیار بزرگی است که، خداوند برای تربیت بشر آن را نازل کرده است؛ اما متاسفانه بنا بر گزارش‌ها و روایات، قران کتابی است که در طول تاریخ مهجور مانده است.

وی تصریح کرد: امتی که خدایش حکیم است،  کتابش حکمت آمیز و پیامبرش اهل حکمت است؛ مشخص است که به چه میزان می تواند حکمیانه زندگی کند و قطعا تمام بستر های حکمیانه زندگی کردن را فراهم کرده است، اما اشکال در این است که ما از آن به درستی استفاده نکرده ایم.