به گزارش خبرنگار شبستان، دکتر صدرالدین طاهری، استادیار دانشگاه اصفهان در نشست تخصصی هنر و هویت ایرانی و اسلامی که صبح امروز (یکشنبه 6 آذر ) در پژوهشگاه فرهنگ و هنر ارتباطات از سوی گروه مطالعات هنر و ادبیات برگزار شد به بررسی مهمترین آرایه های هنر ایران و ریشه های آغازین شکل گیری هنر ملی و اثرگذاری آن بر شکل گیری هویت ایرانی و اسلامی پرداخت و عنوان کرد: ریشه هنر اسلامی در هنر ایران باستان است.
وی افزود: زمانی که به هنر ایران باستان در کتیبه ها و آثار موجود می نگریم می بینیم که هنر ایرانی هنری است که تاثیرگذاری خود را در همه دوره ها حفظ کرده است نمونه آن منشور کوروش است که در عرصه اندیشه و هنر گفتمان جدیدی را در دنیای باستان ایجاد کرده است.
وی خاطرنشان کرد: هنر هخامنشی در پارسه محل زایش هنر ملی ایرانی است و اگرچه باید عنوان کرد که هنر ملی ما دیرپاتر است اما ما هر وقت که مورد ظلم و ستمی قرار می گیریم به ریشه های این هنر دیرپا چنگ می زنیم هنری که باعث عظمت هویت فرهنگی ماست.
دکتر طاهری ادامه داد: در سنگ نگاره های پارسه ما هرگز انسانی را نمی بینیم که خم شده باشد یا اینکه قدش کوتاهتر از دیگران باشد انسانها در این سنگ نگاره ها همواره به صلح و دوستی یکدیگر را نوازش می کنند و مورد مهر قرار می دهند ما حتی در برخی از این سنگ نگاره های می بینیم که اشراف زادگان پارسی در کنار شاهزادگان دیگر دست آنها را به گرمی می فشارند.
فرهنگ ایرانی فرهنگ احترام، صلح، دوستی و زیبایی شناسی است
وی در ادامه این مطلب عنوان کرد: بنابراین می بینیم که فرهنگ ایرانی فرهنگ احترام، صلح، دوستی و زیبایی شناسی است چنانکه در آثار موجودشاهدیم که ایرانیان همواره به اقوام دیگر احترام می گذارند و این هنر هنوز هم پابرجاست چرا که هنری بر محور انسان مداری و یکتاپرستی است.
وی به تداوم هنر ایرانی در دوره اسلامی اشاره کرد و یادآور شد: در دوره اسلامی که ریشه در هنر کهن ایرانی دارد ما گاهی اوقات می بینیم که بسیاری از نمادها روشن نیستند اما این مساله به مثابه این است که اگرچه گاهی بخش هایی از هنر اصیل ایرانی به فراموشی سپرده شده اما این هنر به مانند چشمه ای سنگها روی آن را پوشانده اند اما بعد از مدتی بار دیگر آب زلال و روشنی از آن سرازیر می شوند.
وی با تکیه بر این اصل که هنر ایرانی اسلامی هنری بر پایه زیبایی شناسی است اضافه کرد :زیبایی در هنر اسلامی نکته ای اجتناب ناپذیر است برای سرزمینی که همواره زیبایی های ملتهای دیگر را می پذیرد خود آوردگاه همه زیبایی ها می شود اما باید به این نکته توجه داشته باشیم که خرده فرهنگهایی که زادگاه این زیبایی ها هستند نباید در تداوم و گذر زمان به فراموشی سپرده شوند چرا که اینها پشتوانه فرهنگی ما محسوب می شوند.
وی ادامه داد: گاهی اوقات در گذر زمان و با چیرگی یک قدرت بر ایران ما شاهد این نکته هستیم که هنر ملت چیره بر هنر ایرانی تا اندازه ای قالب می شود اما بعد از استقلال مجدد هنر ایرانی بار دیگر آوردگاه و راه خود را باز می یابد نمونه این مساله تاثیرپذیری از هنر مغولی و چینی در دوره سلجوقی است که با گذر زمان ما دیگر شاهد چهره هایی با این سبکه و سیاق نیستیم.
استادیار دانشگاه اصفهان تصریح کرد: ساختار نگارگری ایران بر مبنای پیش از اسلام است و در این زمینه ما به اینکه مفتخریم هیچگاه اصول غربی را پیش نگرفته ایم در هنر ما همواره فرهنگساز بوده ایم و از این طریق هویت ملی ما حفظ شده و تداوم پیدا کرده است.
وی عنوان کرد: هدف ما این است که خرده فرهنگهای موجود در دل فرهنگ کلان ایرانی اسلامی حفظ شود و ما برای رسیدن به این هدف باید با چشمی واقع بین و بینشی قوی و آگاهی عمیق به تاریخ و هنر این مرز و بوم نظر بیفکند.
پایان پیام/
نظر شما