خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی- محمد پورعلم : در روزهای گذشته بخش هایی از گفتگو با «دلاور دوستانیان» مستندساز حیات وحش ایران منتشر شد. او که امسال با مستند «آهسته و آرام» در سیزدهمین جشنواره سینماحقیقت حضور داشت در بخش های پیشین درباره ویژگی های فنی این مستند سخن گفت. آن چه در پی می آید موضوعات مرتبط با شیوه مستندسازی مستقل دوستانیان با نگاهی به «آهسته و آرام» است:
گفتید که امکان تامین هزینه یا جذب سرمایه برای به تصویرکشیدن دغدغه های خود در مستندهای حیات وحش را ندارید اما شما تا به امروز هشت مستند ساخته اید. راهکار شما برای این وضعیت چه بوده است؟
در چنین شرایطی من ساخت وسایل حرکتی را خودم به عهده می گیرم. مثلا در مستند «آهسته و آرام» لنزی که نیاز داشتم در بازار 120 میلیون تومان بود اما توانایی خرید آن را نداشتم پس خودم با ابزارهایی که دارم کارکرد آن را بازسازی کردم تا تصاویر مختلف را فیلمبرداری کنم.
قاعدتا باید کار پیچیده ای باشد...
نه، آن چه می سازم اصلا عجیب و غریب نیست اما از آن جا که مردم عقل‌شان به چشم‌شان است، دوست ندارم آن ها را نمایش دهم.
سکانسی در مستند هست که از ارتفاع فیلم برداری شده، از بالای درخت ها آغاز می شود و حرکت می کند. این با سکانس های دیگر خیلی تفاوت دارد. آیا تعریف خاصی دارد یا یک جورهایی به رخ کشیدن توانایی فیلم برداری شماست؟
البته من گاهی اوقات در فیلم هایم خودنمایی هم می کنم اما روی دیگر این سکانس تکنیکی است. ما خانه را همواره در شب می بینیم. می‌خواستم تصویر آن در روز را هم به مخاطب نشان دهم.
آن صحنه هوایی را با پهباد گرفته‌اید؟
نه خودم وسیله‌اش را ساخته‌ام.
ابزارهایی که خودتان می‌سازید هم کار را ارزشمندتر می‌کند و هم ارزش این را دارد که در مستندی جداگانه به آن پرداخته شود.
به هر حال آن ها استاندارد نیستند، مثلا وقتی لنزها را با چسب و مقوا می‌چسبانم.
به هر حال آن چه می سازید کارکرد ابزار حرفه ای را دارد و موجب می شود اثر شما در کنار سایر آثار با بودجه های بیشتر به جشنواره سینماحقیقت راه پیدا کند.
بله، خب. من تنهایی فیلم می‌سازم، عوامل حرفه‌ای هم ندارم اما فیلم در کنار سایر فیلم‌هایی که ممکن است امکانات بیشتری داشته‌اند به جشنواره می آید. این باعث خوشحالی است.
اگر تماشاگر تیتراژ پایانی «آهسته و آرام» را نبیند، تصور می کند این مستند محصول فعالیت یک تیم حرفه ای است اما در واقع همه این ها محصول فعالیت تکنفره شماست.
در نهایت این هم خودخواهی است که من اسم خودم را به طور جداگانه برای پژوهش، کارگردانی، فیلمبرداری، تدوین و... بنویسم اما خب واقعیت همین است. دوست ندارم با فونت درشت یک بار اسم خودم را بنویسم.
نظر شما