خبرگزاری شبستان/ یاسوج:
در هفت کیلومتری شهرستان گچساران، پیرمردی زندگی می کند به اسم عمو یونس که شبها و روزها به دور از خانواده خود تمام همت خود را صرف باغ پرتقالی نموده که اکنون بعد از سالها وقت و مخارجی که بر دست او گذاشته، دچار آفت شده و محصول خوبی نداده است.
پیرمرد ناراحت و عاصی از خرج و زحمتی که بابت باغ کشیده و اما ثمره خوبی به بار نیاورده، می گوید: برای نصب یک ترانس برق ۴۶ میلیون خرج کردم که مجبور شدم قرض بگیرم و هنوز بدهکارم.
او می گوید: سالهاست که پای این باغ زحمت کشیدم، ولی بخاطر بی آبی که تابستان های گذشته بود، درخت های پرتقال مریض شدند و میوه خوبی ندادند و حتی با وجود چندین کارشناس کشاورزی و بررسی درخت ها، پی به مشکل آنها نبردند.
عمو یونس می گوید: با وجود اینکه باغ را حصارکشی و دیوارکشی کردم، ولی به خاطر ناامنی و دزدی معتادان و اوباش، مجبورم به غیر از روزها، شبها را هم اینجا سپری کنم.
عمو یونس برای لحظاتی بغضش می ترکد و در این بین تنها چیزی که می فهمم این است: نگرانی او به خاطر فرزندانش است که قرار بود، با درآمد این باغ به آنها سروسامانی دهد.
و همسری که در همه این سالها مشوق و یارش بوده است و او مجبور بوده، دور از عزیزانش روزگار بگذراند.
ساعتی پای دردل باغبان پیر و مهربان می نشینیم. دغدغه او نه تنها مشکلات خودش، بلکه گرفتاری مردم روستایی است که نزدیک باغ او زندگی می کنند.
او می گوید: شاهد بوده که پدری با فقر شدید حتی نتوانسته صبحانه ای برای کودک خود که صبح به مدرسه می فرستد، تدارک ببیند.
زنی تنها را دیده که به خاطر خرج خود وبچه هایش مجبور شده کاری که برای مردان هم سخت است، انجام دهد تا شکم خود و فرزندانش را سیر کند.
من در بین حرفهایش به این می اندیشم که این پیرمرد تنها به خود نمی اندیشد و کاش همه ما در این اوضاع بد اقتصادی به فکر هم بودیم.
باغ عمو یونس پراز مرغ و خروس هایی است باحصاری بلند که مکان آنها را از باغ جدا کرده و گویی ملک مستقلی به مرغ و خروس ها اختصاص داده است.
غروب می شود. ما باید عمو یونس را با باغ پرتقالش تنها بگذاریم. از او می پرسم چه انتظاری از مسئولان دارد؟
باغبان پیر، تنها انتظاری که از مسئولان مربوطه شهرش داشت، این بود که لااقل وام کم بهره ای به او تعلق بگیرد، تا حتی الامکان بتواند بدهی خود را بپردازد.
نظر شما