چهارم آذر، نماد حماسه مقاومت و ایثار مردم اندیمشک

خبرگزاری شبستان// اهواز

خورشید در چهارم آذر 1365 پاورچین پاورچین خود را به وسط آبی آسمان می‌رساند و شعاع نورانی اش را عمودتر می گستراند، پاییز با گرمایی مطلوب جان انسان را نوازش می‌دهد.

خورشید بدون توجه به جُنب وجوش آغازین روز، چادر گرمای خود را بر سر شهر پهن می کرد و رفته رفته جای خود را در دل زمین باز می کرد، مردم که حماسه مقاومت آنان سبب شده بود با جنگ تحمیلی جریان زندگی خود را در اندیمشک ادامه دهند، به کار و تلاش روزانه خود مشغول بودند و خورشید هم سرگرم پرتو افشانی خود بود.

نزدیکی‌های ظهر است که ناگهان صدای ناموزون چند پدافند دیدگانت را به سمت آسمان معطوف می‌سازد، انبوهی از هواپیماهای دشمن بر فراز شهر جولان می‌دهند، لحظه به لحظه بر زوزة هواپیما‌ها افزوده می‌شود، غرش هواپیماها که تا پایین ترین سطح پرواز می کردند، ترس و وحشت را دو چندان می نمود و ناگهان نخستین انفجار در قسمت تعمیرات راه آهن صورت می‌گیرد و دود «دپوی» ایستگاه راه آهن به صورت آتش مخروطی شکلی به هوا برخاست.

ستون های شهر توان ایستادن ندارند، همچون گهواره در مسیر هواپیماها به رعشه درآمده و بر خود می‌لرزند گویی لحظه‌ای دیگر بر قلبت فرو می‌ریزند، دیگر به هیچ چیز نمی‌توانی فکر کنی، این تنها نسیم سرخ بود که عطر شهادت را در آسمان جاری ساخته بود.

ساعت 11 و 45 دقیقه روز چهارم آذر 1365، آتش و سرب بر سر اندیمشک قهرمان باریدن می‌گیرد، در خیابان شریعتی و میدان راه آهن آتش خشم و کینه دشمن شعله ور می‌شود و فصلی دیگر از پایمردی بزرگمردان این دیار رقم می‌خورد.

میدان راه آهن که همزمان شاهد حضور رزمندگان رهسپار جبهه ها بود، هدف بعدی 54 فروند هواپیمای دشمن بعثی و پس از آن، نقاط دیگر شهر همچون خیابان های شریعتی، شهید کردوالی، شهید مصطفی خمینی، شهید عباس پناهی و... مورد هجوم طولانی ترین حمله هوایی بود که نزدیک یک ساعت و 45 دقیقه طول کشید و روزی تلخ اما سراسر ایستادگی و پایداری مردم دیار سرافراز اندیمشک را رقم زد.

سه شنبه ای هول انگیز که با تقدیم بیش از 200 شهید از هموطنان و 75 شهید از همشهریان این خطه خونرنگ پایداری مردم با بصیرت اندیمشک و روز «حماسه مقاومت مردمی» را که تابلویی از مقاومت و ایثار بود، رقم زد.

شهر زیبا اکنون قیافه پیکرهای مجروحی را به خود گرفته، صدای گریه مردم دل هر انسانی را به درد می‌آورد، صحنه‌های تکان دهنده بمباران اوج وقاحت دشمن را به تصویر می‌کشد جسدهای کنار خیابان، قطعات جدا گشته از بدن، گوشت های چسبیده به دیوار‌ها همه و همه آینه صیقل شده شهر را ترک دار کرده است، آوار‌های فرو ریخته که در میان، آن نسترن‌های خون آلود گرفتار آمده اند، حاکی از پرپر شدن شقایق های بی شماری است که شهر را با خون خویش رنگین ساخته اند...

در میان شهدای این بمباران بی سابقه پیکر معطر سردار والای گردان حمزه سیدالشهدای لشکرهفتم ولیعصر(عج) شهید «عزت الله حسین زاده» توجه عده بی شماری را به خود جلب کرده بود، او آرزو داشت از قافله شهدای گردان جا نماند و... سرانجام اجر سال ها حضور شجاعانه در لشکر را از حضرت دوست ستاند و خلعت سرخ شهادت بر تن کرد.

در این حمله هوایی تمام نقاط حساس شهرستان، همراه با نقاط مسکونی مورد تهاجم قرار گرفتند از جمله این مناطق میدان راه آهن، مناطق مسکونی، بازار روز کالا و تره بار، پادگان دوکوهه، پایگاه چهارم شکاری (بین اندیمشک و دزفول) و دبیرستان شریعتی بودند.

به تلافی حملات هوائی عراق در چهارم آذر، ایران در ساعت سه و 45 دقیقه یک فروند موشک زمین به زمین به سوی مرکز اطلاعاتی رژیم عراق در بغداد شلیک کرد.

در این رهگذر به بیان برخی موارد که می تواند سرچشمه این هجوم طولانی را که در طول دوران دفاع مقدس بی سابقه بوده، اشاره می کنیم: 

1-نابودی خط راه آهن که به عنوان حلقه اتصال جبهه های جنوب و میانی با مرکز کشور بوده و نقطه ثقل این خط، ایستگاه راه آهن اندیمشک.
2-نابودی مخازن نفت برای ضربه زدن به مرکز اقتصادی و تولید روزانه نفت و اخلال در سوخت رسانی و قطع پشتیبانی امدادی خودروها و یا دست کم به تأخیر انداختن امر حمل و نقل به جبهه های جنوب.
3-قطع ارتباط زمینی جبهه های جنوب به ویژه در امر پشتیبانی با توجه به حلقه اتصال اندیمشک با سه استان خوزستان، لرستان و ایلام.
4-تهدید جدی پایگاه چهارم شکاری و یا دست کم سنجش میزان آمادگی این پایگاه مهم و حیاتی که در جاده دزفول ـ اندیمشک واقع شده و بر پایه تقسیمات کشوری جزو حوزه استحفاظی دزفول به شمار می رفته اما با شهرستان اندیمشک نیز فاصله چندانی ندارد.
5-از بین بردن نیروهای رزمنده حاضر در شهرستان که همزمان به وسیله قطار از مرکز کشور عزیمت کرده و در ایستگاه اندیمشک در حال خروج بودند.
6-نابودی معادن بزرگ شن و ماسه که سبب ایجاد جاده های مواصلاتی در جبهه های جنوب با بهره مندی از معادن غنی شده بود.
7-نابودی ایستگاه اصلی برق شمال خوزستان در راستای به چالش کشیدن ذخیره های انرژی و قطع برق منطقه وسیعی از شمال استان خوزستان.
8-از بین بردن پل های حیاتی و مهم تل زنگ (ریلی) بالا رود جنوبی (جاده ای) و قطع ارتباط پشتیبانی و نیروی انسانی مرکز کشور با جنوب.
9-از بین بردن نیروی انسانی و تدارکاتی پادگان ها و مراکز نظامی اطراف شهرستان اندیمشک که بالغ بر 20 پادگان و مرکز آموزشی و تدارکات را می توان برشمرد.
10-نابودی مراکز درمانی همچون بیمارستان شهید کلانتری اندیمشک که با همت مردم در دوران دفاع مقدس در محل شرکت ساخت تراورس بتونی راه آهن راه اندازی و محل تیمارداری مجروحان و زخمی های جنگ تحمیلی بوده و با زحمت شبانه روزی کادر پزشکی اعزامی و پرستاری مادران شهدای اندیمشک، منشأ خدمات بسیاری در این زمینه بود.
همچنین آسیب رساندن جدی به بیمارستان شهید بهشتی که در منطقه راه آهن بود، و پذیرای مجروحان می شد و نیز شبستان درمانی که در کنار جاده ترانزیت تهران ـ اندیمشک (جنوب) به منظور در امان بودن از حملات هوایی احداث شد.

اما مهم ترین مسأله ای که شاید بتوان از هجوم طولانی هوایی به شهرستان اندیمشک از آن یاد کرد، شکستن مقاومت مردم اندیمشک و عقبه مهم تدارکات و نیروی انسانی این خطه است، چرا که وجود گردان حمزه با جوانان نیک سیرت که در عملیات مهم ضربه های جبران ناپذیری به ارتش عراق وارد ساخته بوده و مردمی که با تحمل بیش از 50 بار موشکباران و حملات هوایی، هنوز هم در حمایت امام و مولای خویش، تنور جبهه ها را گرم نگه داشته بودند.

مردمی که مقتدای پیر جماران درباره آنان فرمود: این اندیمشک است که مورد تجاوز واقع می شود و به شاید استدلال دشمن بعثی در شکستن حلقه اتصال و عقبه جبهه ها در هجوم به این دیار را استدلال درستی بتوان نامید و هرچند زخم های بی شماری در هجوم طولانی مدت چهارم آذر ماه سال 65 بر پیکر نحیف اندیمشک وارد آمد؛ اما حماسه سترگ پایداری آنان، اقتدا به حضرت زینب (س) را به زیبایی به تصویر کشید که «ما رایت الا جمیلا» و این زیبایی و شکوه ایثار را در طواف شهدای این بمباران که با حزن و اندوه اما با شکوه تشییع می شدند، زمزمه می کردند.

پایان پیام/