روایتی از سرگذشت شهید محسن رضایی/حكم مربي گري درجه يك از فدراسيون كوهنوردي جمهوري اسلامي

خبرگزاری شبستان/اراک: ترویج فرهنگ ایثار، شهید و شهادت و گرامیداشت یاد و خاطره شهدا بر همگان واجب است و همه ما باید به هر روشی که می توانیم با خواندن وصایای شهدا به حرکت در مسیر این بزرگ مردان ادامه دهیم و راه امام، انقلاب و شهدا را در پیش بگیریم.

شهدا با ایثار و از خود گذشتگی خود به ما درس ایمان، اخلاص، از خودگذشتگی و ولایتمداری و ولایتپذیری دادند و ما نیز باید این فرهنگ را به نسل های آینده که آن روز ها را درک نکردند انتقال دهیم تا این انقلاب به دست صاحب اصلیش امام زمان (عج) برسد.

استان مرکزی، سرزمین خورشید انقلاب حضرت امام خمینی(ره ) است که در دوران انقلاب و هشت سال دفاع مقدس پیشتاز در حرکت های انقلابی و دفاع از مرزها بوده و در این راه 6200 شهید را تقدیم انقلاب اسلامی کرده است.

شهید محسن رضایی یکی از این شهدا است که از همان دوران کودکی در مسیر ارزش های دینی و انقلابی گام براشت و جان شیرین خود را فدای انقلاب و امام و میهن اسلامی کرد.

این شهید بزگوار در فروردين سال 1345 همزمان با شكفتن گلها و رويش سبزه ها غنچه در خانواده اي زحمتكش، متدین و ولایتمدارديده به جهان گشود.

پدر محسن بنا بود و از عرق جبين و قوت بازو رزق خانواده را كسب مي كرد. منزلشان در كنار پل مشتاقي بود و به خاطر نزديكي خانه با مسجد امام حسين (علیه السلام) از همان كودكي راه مسجد را ياد گرفت و هنگام نماز جماعت مکبر نماز بود.

مسجد امام حسين (علیه السلام) در آن زمان از جمله مساجد فعال و پر جنب و جوش شهر بود که به برگزاری جلسات قرآن و دعا در مسجد و  جلسه قرائت قرآن دوره اي در منازل اهالي محل می پرداخت که محسن به همراه پدر در این جلسات شرکت می کرد.

محسن از همان کودکی از بچه های فعال مسجد بود و همواره در نماز های جماعت و جلسات قرآن شرکت می کرد؛  او دوران ابتدايي را در مدرسه طلوعي واقع در خيابان آيت الله طالقاني به تحصيل پرداخت و دوره راهنمايي را هم در مدرسه عدالت (داريوش) گذراند.

پدر محسن به خاطر كهولت سن نمي توانست به كار بنايي ادامه دهد از اين رو در منزلشان يك مغازه احداث كرد و از اين پس آنجا كار ميكرد. محسن هم از مدرسه كه مي آمد به مغازه می رفت و كمك پدر بود. هنگام غروب مغازه را مي بستند و با هم به مسجد می رفتند، شهید محسن رضایی هنوز به سن تكليف نرسیده بود كه همه نمازهایش را اول وقت می خواند و در ماه رمضان هر سال روزه مي گرفت.

محسن علاوه بر کارهای فرهنگی و دینی به ورزش نیز علاقمند بود و همراه برادرش و بچه هاي محل به كوه مي رفت و به كوهنوردي علاقهمند شد و این ورزش را ادامه داد تا زمانی که به یک مربی ممتاز و شناخته شده در این رشته تبدیل شد.

دوران تحصيل او در دبيرستان با انقلاب اسلامي همزمان بود. ايشان در دبيرستان شهيد بهشتي (شاهپور) درس ميخواند. به خاطر جوي كه در مسجد به واسطه حاج آقا ميري حاكم شده بود اكثر اهالي محل با انقلاب همراه بودند و در راهپيمايي ها و تظاهرات ضد رژيم ستم شاهي شركت مي كردند.

بعد از پيروزي انقلاب اسلامي مسجد امام حسين (علیه السلام) به يكي از پايگاه هاي مهم بسيج تبديل شد از آن پس محسن و بسياري از جوان هاي محل در پايگاه فعاليت  مي كردند.

پس از شهادت شوهر خواهرش به دست منافقین محسن گفت «نمي خواهم اسلحه غلام حسين زمين بماند» از اين رو ايشان به عضويت در سپاه پاسداران اراك در آمد از اين پس تمام وقت در اختيار سپاه بود. بچه هاي سپاه و بسيج را آموزش كوهنوردي مي داد.

این شهید بزرگوار با شروع جنگ گوش به فرمان رهبر و ولی امر خود حضرت امام خمینی(ره) بود و به خاطر دفاع از میهن راه جبهه را پيش گرفت دائماً در جبهه های حق علیه باطل بود.

محسن جواني خوشرو، پرتلاش و پرشور بود که در تيرماه سال 1365 و در عمليات كربلاي 1 در هنگام آزادسازي شهر مهران دعوت حق را لبيك گفت و به دجه رفیع شهادت رسید.

حدود 20 روز بعد از شهادت حكم مربي گري درجه يك او از فدراسيون كوهنوردي جمهوري اسلامي به دست خانواده اش رسید.

وصیت نامه شهید محسن رضایی

با سلام و درود به رهبر کبیر انقلاب و با درود بر پیامبر اکرم حضرت محمد (ص) بشارت دهنده، ترساننده و چراغ هدایت و با درود طاهر و یاران پاک و برگزیده او و با درود بر فرزند شهیدش که خون خود را در راه پروردگار عطا فرمود و برای بشریت و انسان راه جدیدی در جانبازی و ایثار و شهادت گشود. درود بر حسین (ع)، امام حق و چراغ هدایت و کشتی نجات و پرچم دار خط شهادت و جهاد.

 درود بر و بر یاران وفادار و درود بر آن بانوی بزرگ که پیام خون پاک برادر و پرچم مظلومیت حسین (ع) را بر دوش گرفت و پیشاپیش مجاهدان در راه خدا گام برداشت. درود بر شهدایی که در راه حسین (ع) گام برداشتند و به سوی الله رفتند. بله، حسین (ع) تنها قهرمان حماسه تاریخ بزرگ پیروزی خون بر شمشیر نبود بلکه او کانونی بود که هر سال بلکه هر روز خورشید انقلاب از آنجا پرتوافشانی می کرد که از هر سرزمینی، کربلایی و از هر روزی، عاشورایی بسازد.

و ای کاش می دانستم و می شناختم. آیا زنده ای مانند امام حسین (ع) وجود دارد که میلیون ها سال زندگی کرده باشد و میلیون ها انسان از او پیروی کنند؟ الله اکبر و سبحان الله.

چه عظیم بزرگ است ایمان به خداوند و جهاد در راه او. چه افتخار بزرگی است مرگ برای خدا و چه والاست زندگانی آنان که در راه پیروزی حق کشته شدند تا نهال جمهوری اسلامی آبیاری شود.