خبرگزاری شبستان، ماسال_مائده فلاحتکارضیابری: میرزا یونس رشتی معروف به میرزاکوچک فرزند میرزابزرگ، در سال ۱۲۵۹ خورشیدی دیده به جهان گشود و در ۱۱آذر ۱۳۰۰ در ۴۱ سالگی به شهادت رسید.
وی نخستین سال‌های عمرش را در مدرسه «حاج حسن» واقع در صالح آباد رشت و مدرسه «جامع» که آن زمان رونقی داشتند، به آموختن صرف و نحو و تحصیلات دینی گذراند.
ميرزا كوچك خان با وجود عمر ۴۱ساله خود كه طولاني نبود تاثيرهای زيادی به ويژه در ميان مردم محلي داشت، يكي از جنبه‌های حيات ميرزا كوچك خان علاوه بر جنبه‌های نظامی و مبارزه‌هايی كه داشت روحيه مردم‌گرايی و كمك به آنها بود.
متاسفانه در راستای زندگی‌نامه میرزا کوچک خان جنگلی فقط در مورد نهضت وی سخن به میان آمده و سخنی از کارهایی که برای آسایش مردم انجام داده نیست که در این راستا خبرنگار خبرگزاری شبستان بر آن شد تا با دیدگاهی دیگر به جمع‌آوری مطالب در مورد این بزرگ مرد تاریخ بپردازد.
*راه ارتباطی شاندرمن به ضیابر یادگاری میرزاکوچک
حوالی سال ۱۲۹۰ هجری شمسی مردم شاندرمن از وجود راه‌های ارتباطی خاکی به نواحی اطراف (از جمله پونل و ضیابر) محروم بودند و رسیدن به نواحی اطراف، از طریق راه‌های نفررو و مال‌رو از لابلای جنگل‌ها و مناطق پوشیده از درخت‌های تناور، ممکن بود.
قیام میرزا کوچک جریان داشت و مناطقی از گیلان تحت حاکمیت او بود، وی در دوران حاکمیت خود تا آنجا که فشارهای بیگانگان و مخالفت‌های حاکمیت مرکزی امان می‌داد، به ساخت مدرسه، راه ارتباطی، تامین آذوقه قحطی‌زدگان و خدمات عام المنفعه پرداخت.
در منطقه شاندرمن هم یک راه ارتباطی به سمت ضیابر یادگاری نمادین از آن دوران است، این راه در میان قدیمی‌های منطقه به «جاده‌ی میرزا کوچک خان» معروف است.
در آن زمان در شهرستان‌ها خبری از ماشین‌آلات سبک و سنگین نبود، میرزا راه ایجاد این جاده‌ها را اینگونه نشان داد؛ «از خانواده‌ها و مردم کمک بگیرید». خود نیز پیشقدم شد و با بزرگان روستاها و محلات مسیر شاندرمن به ضیابر صحبت کرد که هرکدام اهالی محل خود را توجیه کنند، محبوبیت و مقبولیت میرزا کار خود را کرد.
برخی می‌گویند هر خانواده ساخت چهار متر از طول جاده را متعهد شدند، کار سخت و طاقت‌فرسایی بود، آوردن شن با گونی (پیاده یا سواره از رودخانه)، قطع درختان تناور و بلندقامت، تعبیه آبریز دوطرف جاده و... و اینچنین با مدیریت و هدایت میرزا کوچک جنگلی و همراهی بزرگان و مردم شاندرمن، اولین راه ارتباطی خاکی از شاندرمن به ضیابر ساخته شد و هنوز هم آثار آن راه قدیمی در مسیر شاندرمن به ضیابر مشهود است.
جاده فعلی شاندرمن به ضیابر بعدها با فاصله چند ده متری از جاده میرزا کوچک خان و در اغلب موارد به موازات آن ساخته شده است.
از این دست خدمات عمومی در دوران فعالیت‌های میرزا و نهضت جنگل کم نبود، از ساخت جاده و پل گرفته تا تأمین آذوقه در دوران قحطیِ آن سالها.
این نوشته، از خاطرات شفاهی چند تن از قدیمی‌های ساکن اطراف شاندرمن ( شاپور وزیری متولد ۱۳۰۸ / نادر امانی متولد ۱۳۱۰ / جمشید کیانی متولد ۱۳۱۳ / طاهر اشرفی متولد ۱۳۰۶ و... که عمدتا ساکن روستاهای مسیر شاندرمن به ضیابر می‌باشند) که کاملا از این موضوع مطلع بودند و هرکدام از پدر خود، جزییات نحوه ساخت جاده را شنیده بودند استخراج شده و پس از اطمینان از صحت موارد مطروحه، به رشته تحریر درآمده است.
نظر شما