به گزارش خبرگزاری شبستان و به نقل از روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، در این برنامه که در سالن فردوسی سفارت کشورمان در ژاپن برگزار شد، تعدادی از علاقه مندان ژاپنی حضور یافتند و «ریوکو واتابه» ایران شناس و محقق دانشگاه توکیو، به ارائه مقاله و سخنرانی پرداخت.
در ابتدای این سمینار، دیوسالار رایزن فرهنگی ایران در ژاپن طی سخنانی ضمن خیر مقدم و ابراز خرسندی از این که بار دیگر زمینه میزبانی از جمع علاقه مندان و فرهنگ دوستان ژاپنی به دعوت رایزنی فرهنگی فراهم گردید، گفت: در روزها و ماه پایانی سال ۲۰۱۹ هستیم که رویداد مهم و ارزشمند سالگرد نودمین سال روابط رسمی دو کشور مبتنی بر روابط تاریخی و فرهنگی بیش از ۱۳۰۰ سال در آن قرار داشت و به این مناسبت برنامه ها و فعالیت های مختلفی در دو کشور به انجام رسید که زمینه بهتر و ارزشمند توسعه هر چه بیشتر روابط و تعاملات را فراهم نمود .
وی اظهار امیدواری کرد تا با همکاری و تعامل فرهنگی و هنری رو به رشد فیمابین شاهد شناخت هر چه بیشتر دو ملت بزرگ ایران و ژاپن از یکدیگر باشیم و این گونه نشست ها را زمینه هایی برای تحقق این مهم اعلام کرد.
در بخش بعدی برنامه، نماهنگ کوتاهی در معرفی ایران به زبان انگلیسی و زیرنویس ژاپنی پخش شد و در ادامه خانم واتابه، طی سخنانی، مقاله خود را ارائه نمود.
تنوع فراوان زبان فارسی بی نظیر است
وی در سخنان خود با توجه به جایگاه زبان و ادبیات فارسی به ويژگی این زبان در روابط نظم و نثر اشاره کرد و گفت: تنوع فراوان زبان فارسی بی نظیر است و انواع نظم، نثر و نگارش های مختلف در طول تاریخ ایران و ادبیات فارسی بسیار قابل توجه و مهم می باشد که کمتر می توان مشابه آن را یافت و در زبان فارسی در حتی جملات عادی، نظم و قافیه دیده می شود.
وی با اشاره به این که در ایران برای نامه‌نگاری فنون ویژه ای وجود دارد و تا امروز کتاب‌های راهنمای فراوانی در این زمینه تالیف شده، به عنوان قدیم‌ترین نمونه نامه ها در دوره ایران باستان، نامه‌هایی را که به زبان سغدی و پهلوی نگارش شده و همچنین کتب مرتبط با این مهم را معرفی کرد.
نام خدا، مهمترین قسمت در آغاز نامه های فارسی است
ایران شناس ژاپنی افزود: نامه‌های فارسی امروزی از قرن هفتم شروع شد که به دلیل سقوط حکومت ساسانی و پیروزی اسلام، تا دوره سامانی اسناد همه به زبان عربی نگارش شده اما از سلسله سلجوقیان، اسناد فارسی دوباره رسمیت یافت و در قرن دوازدهم رشید الدین وطواط و یا بغدادی منشآت را نگارش کردند تا قرن سیزدهم، فن نامه‌نگاری، پیشرفته و کامل شده است.
واتابه ويژگی نامه‌های فارسی را برای شرکت کنندگان ژاپنی در خصوص نام خدا، نحوه شروع، خطاب، تعارفات، متن اصلی و ... تشریح کرد و افزود : مهمترین قسمت در نامه های فارسی دریافت کننده می باشد که با عناوینی بسیار ویژه و خاص مورد خطاب قرار می گیرند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود به نامه نگاری ها و نمونه هایی از آن در دوره معاصر هم پرداخت و افزود : تا امروز سنت، آداب و رسوم فرهنگ و ادبیات فارسی در نامه نگاری ادامه یافته و مهمترین نقطه قوت در نگارش نامه های ایرانی حفظ تعادل و ترتیب در متن نامه است.
در پایان این جلسه تعدادی از علاقه مندان به طرح سئوالات خود پرداختند که پاسخ ها و ارجاعات لازم ارائه گردید.
گفتنی است ،ریوکو واتابه ایرانشناس ژاپنی و فارغ التحصیل دانشگاه توکیو فارغ التحصیل است و به عنوان محقق تاریخ میانه ایران به ویژه از دوره ایلخانی تا دوره صفویه مطالعه کرده و در دانشگاه تدریس می کند. موضوعات تخصصی وی فن انشاء و حسابداری سنتی در ایران است.
نظر شما