به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «اردشیر صالح پور» عصر دیروز(شنبه، نهم آذر) در نشست «واکاوی ابعاد چالش آمار در تئاتر ایران» که در سالن جلسات پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد، گفت: آمار در کشور گزارش کاغذی و مطلوب است که مورد خوشایند مسئولان باشد. متاسفانه حتی این آمار نیز در اختیار پژوهشگران قرار نمی گیرد که بر اساس آن به تحلیل واقع بینانه و درست برسند، هر تحلیلی باید بر اساس آمار صورت گیرد. ما بر اساس آمار کاستی ها را می بینیم و نقاط ضعف و قوت را شناسایی می کنیم. ما به جای پیشرفت همواره در جا می زنیم و گاهی نیز فرو می رویم. با 14 مدیر در مرکز هنرهای نمایشی کار کردم و فقط یکی دو نفر آنها تخصص این کار را داشت.
این مدرس و پژوهشگر تئاتر با بیان اینکه آمار صرف اعداد و ارقام نیست، عنوان کرد: آمار در حوزه علوم انسانی باید با یک پژوهش همراه شود. باید بررسی شود که چرا پژوهش ها ضعیف است. حتی دانشگاه که با علم و دانش سر و کار دارد، رویه سنتی را در پی گرفته است. کاستی ما در زمینه آمار به نگاه سنتی ما بر می گردد.
وی خاطرنشان کرد: هخامنشیان در نظام تاریخ سیاسی ایران 25 دولت شهر داشتند. آلمان و برخی از کشورها این متد را از ما گرفتند. امپراطوری خود به خود ایجاد نشد بلکه بر پایه نظم بود. ایران تنها کشوری است که دو چیز را نداشته است؛ برده داری و بت پرستی و این افتخار بزرگی است. کارگری که در تخت جمشید کار کرده، حقوق پایه داشته است و برای زن بارداری که کارگر بوده، تغذیه ای فراهم می شده است. انگلیسی ها به دلیل نظم پیشرفت کردند و این را از کشور ما الگوبرداری کردند. متاسفانه ما سنت آمارنویسی را از دست دادیم. تا دوره قاجار آمار، اسناد و گزارش را داشتیم. باید بررسی شود که چه اتفاقی افتاده که این سنت دیگر در فرهنگ ما نیست.
این نویسنده و کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه گزارش آماری نداریم چه برسد به گزارش تحلیلی، اظهار داشت: مشخص نیست ما چند نمایشنامه نویس داشتیم و یا اینکه نخستین زن نمایشنامه نویس در ایران کیست. ما این گونه آمار را نداریم و باید در این حوزه هرچه سریع تر فکری شود.
صالح پور با اشاره به کتاب «چهل سال نمایش» اثر علی ایزدی و منوچهر اکبرلو تصریح کرد: هیچ امری محقق نمی شود مگر اینکه از سه فیلتر آموزش، پژوهش و آفرینش بگذرد. از دل پژوهش منبعی برای آفرینش ایجاد می شود. کتاب چهل سال نمایش از این نظر خوب است که ببینیم بعد از چهل سال در حوزه نمایش به کجا رسیدیم. عمر من مصادف با تاریخ تئاتر انقلاب شده است و یک تاریخ شفاهی در این حوزه هستم.
این مدرس و پژوهشگر تئاتر عنوان کرد: کتاب چهل سال نمایش پی نوشت و پانویس ندارد. آمارهایی که دارد، آمارهایی است که نویسنده بر حسب دانش شخصی خود تحلیل و بررسی کرده است. این کتاب اولین کتاب مدونی است که در حوزه آمار نمایش صورت گرفته است. به جریان تئاتر عروسکی در این کتاب پرداخته نشده است. اگر بخواهیم تئاتر بعد از انقلاب را به عنوان شاخص مطرح کنیم، باید به تئاتر عروسکی اشاره کنیم. بعد از انقلاب با جهش چشمگیری در تئاتر عروسکی مواجه شدیم. 27 سال است که جشنواره تئاتر عروسکی را برگزار می کنیم. در واقع جمهوری اسلامی ایران یک جریانی در تئاتر ایجاد کرد به نام جریان تئاتر عروسکی. آمار کتاب چهل سال نمایش خوب و دقیق است اما کامل نیست. در مورد بخشی از تحلیل ها در این کتاب بنده سلیقه دیگری دارم، معتقدم آمار بدون تحلیل یک سری اعداد طاقچه ای است.
نظر شما