« کمال شفیعی » در پاسخ به این سئوال که جامعه کتابخوان چه ویژگی هایی دارد به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان گفت:در ژاپن مردم عمدتا ساعات مطالعه دارند. بالاترین سن افراد در کشورها مربوط به کشور ژاپن است. سن امیدواری در این کشور به حدود 90 تا100 سال می رسد در حالیکه در کشور ما این سن به 75 تا 80 سال می رسد. بنابراین می بینیم که در طول عمر، سه دهه با ژاپن فاصله داریم. یکی از علل این تفاوت به میزان مطالعه کشور ما و ژاپن بر می گردد.
این شاعر و نویسنده با اشاره به تاثیر گذاری مطالعه بر روی روح و روان افراد، بیان کرد: تحقیقات نشان می دهد که هر چه میزان مطالعه بیشتر باشد ، فرد کمتر دچار بیماریهای روحی و روانی همچون افسردگی می شود. هرچه از مغر کمتر کار کشیده شود احتمال زوال عقل بیشتر است. به اندازه ای که از جسم کار می کشیم چندین برابر بیشتر باید از مغر کار کشید. فردی که اهل مطالعه است عمدتا بهتر و بیشتر بهداشت روانی را رعایت می کند. نرخ بالای باسوادی نرخ بالای سلامت جسمانی و روانی را در پی دارد. بنابر این جامعه ای که افراد آن اهل مطالعه هستند دارای سلامت است.
وی تصریح کرد: وقتی یک مجموعه را تعریف می کنیم ،نمی توانیم از یک بخش توقع تعالی داشت در حالیکه بخش دیگر ناقص باشد. زیر ساخت های توسعه فرهنگی و بالندگی تمام نسبت هایش باید درست و منطقی باشد. به هر حال یکی از عوامل رشد جامعه سلامت روحی و روانی افراد جامعه است. افراد جامعه در صورتی فعال و پویا خواهند بود که از سلامت عقلانی و جسمانی برخوردار باشند و مطالعه تا اندازه زیادی بر روی سلامت افراد اثرگذار است.
نویسنده کتاب هایی همچون «در سکوت ماسه ها»، «کفشم زمانی گاو بود» ، «ابرها مسافرند» ، «مورچه های پاپتی» و «هر گلابی یک چراغ» اظهار داشت: باید طوری برنامه ریزی شود که بیش از غذای جسم، به غذای روح اهمیت دهیم. همانگونه که هر روز غذا می خوریم ، به همان میزان باید به فکر سلامت روح و روان خود باشیم. این امر تعالی و رشد و افزایش عزت نفس مردم جامعه را در پی خواهد داشت.
شفیعی با بیان اینکه ریشه سلامت اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی جامعه در گروی داشتن سلامت روانی است، عنوان کرد: مطالعه کتابهای خوب تاثیر بسزایی در سلامت روان دارد. با نامگذاری صرف هفته ای به نام کتاب، کمکی به وضعیت سلامت روانی جامعه نمی شود. اگر قرار است سلامت اقتصادی و فرهنگی داشته باشیم در درجه اول باید از سلامت روانی برخوردار باشیم. سلامت روانی هم در گروی این است که مردم را به سمت کتاب، سینما و تئاتر سوق دهیم. متاسفانه ما در رمینه مطالعه و کتابخوانی فرهنگسازی نکردیم و این مساله خطرات زیادی را برای جامعه در بر خواهد داشت. یکی از این خطرات افزایش آلزایمر و بیماری های روحی و روانی در کشورمان است. بخشی از این بیماریها به عدم مطالعه و عدم استفاده از مغز بر می گردد.
نظر شما