خبرگزاری شبستان: سیره و سلوک پیامبر اکرم (ص) و امامان بزگوار اسلام، بر امت اسلامی همواره روشنگر راه و چراغ هدایت بوده است. معصومین امت اسلام بر اساس شیوه زندگی خود مسیر راهی را برای امت خود مهیا کرده اند که قرار گرفتن در این مسیر و الگوبرداری از ائمه اطهار (ع) می تواند راهنمای جامعه اسلامی باشد تا جامعه در رسیدن به سعادت دنیوی و اخروی دچار انحراف نشود.
بر اساس روایات، حضرت امام حسن (ع) و حضرت امام حسین (ع) بیمار شدند. رسول الله (ص) با جمعی از یارانشان به عیادت دو نوه و دو نور دیده خود آمدند. در آن دیدار، رسول خدا (ص) به حضرت امیرالمومنین (ع) فرمودند: «علی جان! اگر برای شفا یافتن و بهبودی فرزندانت می‌توانستی نذری کنی، خدا از سر مهر و کرامت آنان را سلامت ارزانی می‌داشت.»
امام علی (ع) در همان لحظه با خدایش عهد بست و نذر نمود که اگر دو فرزندش سلامتی یابند سه روز روزه بدارد. پس از امام علی (ع)، حضرت زهرا (س) نیز نذر کرد و آن گاه فضه خادمه ایشان همان نذر را نمود.
چیزی نگذشت که دو امام بزگوار شفا یافتند و خانواده برای ادای نذر مهیا شدند؛ اما در خانه غذایی برای روزه‌داری یافت نمی‌شد. امام علی (ع) مقداری جو تهیه نمود. حضرت زهرا (س)، یک سوم آن را آرد کرد و نان پخت. هنگام افطار، مسکینی بر در خانه آمد و گفت: « سلام بر شما ای خاندان محمد (ص)، مستمندی از مستمندان مسلمین هستم. غذایی به من بدهید، خداوند به شما از غذاهای بهشتی مرحمت کند.»
آنها همگی مسکین را بر خود مقدم داشتند و سهم خود را به او دادند، در حالی که چیزی جز آب نداشتند. روز دوم را هم‌‌چنان روزه گرفتند. موقع افطار وقتی که نان جو را برای غذا آماده کرده بودند، یتیمی بر در خانه آمد. این بار نیز ایثار کردند و غذای خود را به او دادند و بار دیگر با آب افطار کردند. روز بعد را نیز روزه گرفتند. به هنگام غروب اسیری بر در خانه آمد. باز سهم غذای خود را به او دادند. پس از انجام نذر هنگامی که صبح شد حضرت امیر (ع) در حالی که دست دو پسر بزرگوارش را گرفته بود به خدمت پیامبر اکرم (ص) رسید. هنگامی که پیامبر آنها را مشاهده کردند، دیدند از شدت گرسنگی می‌لرزند. پیامبر (ص) اشک ریختند و فرموند: «این حالی را که در شما می‌بینم برای من بسیار گران است».
سپس برخاستند و با آنها حرکت کردند. هنگامی که وارد خانه حضرت زهرا (س) شدند ایشان را در محراب عبادت دیدند، در حالی که از شدت گرسنگی ضعیف شده و چشمهایش به گودی نشسته بود. پیامبر گرامی (ص) اندوهگین شدند. در همین هنگام جبرئیل امین نازل شد و گفت:
«ای محمد این سوره را بگیر. خداوند با چنین خاندانی به تو تهنیت می‌گوید» سپس سوره «هل أتی» (انسان یا دهر) را بر ایشان خواند.
صفحه های تاریخ ورق می خورد و به روز 25 ذی الحجه که می رسد، داستان خاندان پاک نبوی در ذهن تداعی می شود و اوج فرمانبرداری و عبودیت خانواده در مسیر هدایت امت اسلامی چراغی روشنگر می شود.
در تمام جوامع بشری خانواده رکن اصلی و اساسی و عمود خیمه به حساب می آید. بسیاری از آموزههای خلقی و رفتاری و دینی در درون خانواده شکل می گیرد و فرد برای حضور در جامعه مهیا می شود.
از ابتدای آفرینش انسان خانواده رکن و اساس حرکت و پیشرفت بوده است. در دین مبین اسلام نیز بارها به تشکیل خانواده و استحکام آن اشاره شده است. شان نزول آیه « هل اتی » و توجه بسیار دین اسلام به خانواده نشان می دهد، اسلام تا چه میزان به دنبال گسترش و استحکام بنیان خانواده در بین امت خود بوده است.
خانواده به عنوان اصلی ترین و کوچکترین نهاد اجتماعی هر جامعه ای می تواند اولین پله و سنگ بنای توسعه هر کشوری باشد. توجه به خانواده در جامعه می تواند تبیین کننده آینده هر کشور و جامعه ای باشد. تولد هر انسان و پرورش وی در آغوش گرم خانواده شکل می گیرد و اولین سر نخ های سعادت و شقاوت هر شخص در خانواده به دست می آید.
آنچه که امروز در جهان غرب به بی بند و باری و لجام گسیختگی و بحران هویت نام گرفته است، سرمنشائی جزعدم توجه به بنیان خانواده ندارد. جهان غرب با شکستن حریم ها در کانون خانواده ها، حال به بن بستی رسیده است که تمام پل های پشت سر خود را خراب شده می بیند و برای بازگشت به اصل خویش راهی جز فروریختن دنیای مادی و ایدئولوژی دنیوی خود و بازسازی اصول معنوی را نمی یابد.
هر چند نهاد خانواده می تواند محکم ترین زیر بنا برای هر جامعه ای باشد، اما این نهاد به دلیل نفوذپذیری و فرهنگ پذیری بالا می تواند آسیب پذیرترین نقطه برای نفوذ فرهنگ بیگانه باشد. جهان غرب برای نفوذ به جوامع دینی کانون خانواده ها را نشانه گرفته است، تا از طریق تلاش و گسست این کانون، همگرایی جامعه را به شکست رهنمون کند.
بدون شک توجه به رهنمودهای موجود در دین اسلام و سنت و آئین پاک ائمه اطهار (ع) و عمل به آنها و همچنین توجه به وجه تسمیه روز خانواده، می تواند ضامن سلامتی و پیشرفت جامعه باشد.
جامعه اسلامی برای پیمودن مسیر پیشرفت خود ناگزیر است که کانون های خانوادهها بر اساس اصول اسلامی بنا شود تا جامعه از انحراف و تباهی دور شده و در مسیر تعالی و رسیدن به درگاه پر سعادت ربوبیت قرار بگیرد.
خانواده ماوا و مامنی است برای گریز از تنهایی و انحراف، چتری است برای حمایت و آغوشی است برای حفاظت از تنگناهای دنیا.
پایان پیام/
نظر شما