خبرگزاری شبستان- خراسان شمالی؛ ۲۶ آبان ماه سال 1359 سالروز شکست حصر سوسنگرد از ایادی دشمن است که چندین ماه آن شهر را به اشغال خود در آورده بودند. با حمله دشمن در تاریخ 31 شهریور 1359 توسط لشکر ۹ زرهی به منطقه مرزی چذابه، عناصر تیپ ۳ لشکر ۹۲ زرهی خوزستان به علت نابرابری در مقابل دشمن نتوانستند حملات آنان را دفع کنند و لذا برای کسب موقعیت بهتر، عقب‌نشینی کردند. عده‌ای از پاسداران و نیروهای ژاندارمری با مقاومت خود موفق شدند برای مدت کوتاهی حرکت دشمن را متوقف کنند اما با فشار دشمن به ناچار مجبور به عقب‌نشینی شدند.
تلاش مدافعان بستان و تخریب پل بستان نتوانست از پیشروی دشمن جلوگیری کند و دشمن با نصب پل شناور روی رودخانه کرخه و رمیم، بستان را اشغال و به سوی تپه‌های الله اکبر و پل سابله پیشروی کرد. با پیشروی دشمن در محور بستان- سوسنگرد، این شهر از سمت غرب مورد تهدید قرار گرفت. دشمن در ناحیه سبحانیه قصد داشت با نصب پل روی کرخه وارد سوسنگرد شود لیکن با بمباران شدید هواپیماهای خودی ناکام ماند.
۶ مهرماه سال ۵۹، نیروهای عراقی پس از شکستن مقاومت پاسداران و نیروهای ژاندارمری، شهر سوسنگرد را به اشغال خود درآوردند، عملیات آزادسازی سوسنگرد پس از فرمان حضرت امام خمینی (ره) مبنی بر این‌که سوسنگرد تا فردا بایستی آزاد شود و تدبیر و مدیریت بی‌بدیل مقام معظم رهبری که آن زمان عضو شورای عالی دفاع بودند، انجام شد. پاسدارانی از سپاه خوزستان به فرماندهی شهید «علی غیور اصلی» طی یک عملیات شبیخون شبانه به دشمن در محور جاده حمیدیه سوسنگرد حمله کرد که منجر به عقب‌نشینی واحدهای دشمن به طرف سوسنگرد شد.
از اوایل صبح نیروهای عمل کننده و یگانهای هوانیروز با اجرای آتش شدید بر روی تانک‌های دشمن، موفق شدند تا عصر روز ۹ مهر، دشمن را تا پشت شهر سوسنگرد عقب برانند. با پیشروی رزمندگان، دشمن به تصور این که نیروی عظیمی در تعقیب آنان است تا نزدیکی مرز چزابه عقب‌نشینی کردند. نیروهای عراق مجدداً به سمت بستان حمله کردند ولی مقاومت‌های مدافعین شهر مانع تصرف آن شدند. یک واحد از نیروی دشمن به شهر بستان حمله و طی یک درگیری شدید ۲۴ ساعته با تعداد اندک از مدافعان شهر، بالاخره موفق شدند این شهر را اشغال کنند. دشمن دوباره به سمت جاده حمیدیه حمله کرد ولی با تحمل تلفات وادار به عقب‌نشینی شدند. اما نیروهای دشمن از شمال سوسنگرد (تپه‌های الله‌اکبر) تا دو کیلومتری شهر پیشروی کردند.
حملات متعدد دشمن جهت اشغال سوسنگرد از محورهای مختلف با پایمردی و مقاومت رزمندگان ناکام ماند. حملات هوایی دشمن به شهر و مواضع رزمندگان بطور مداوم ادامه داشت. نیروهای مردمی از جمله گروه‌هایی از فارس، تهران، لرستان ،آذربایجان و خوزستان با مقاومت خود از شهر و مناطق اطراف آن محافظت می‌کردند. دشمن با آتش سنگین توپخانه و نیروی هوایی، سوسنگرد را کوبید و از سمت کرخه خود را به جاده حمیدیه – سوسنگرد رسانید و با تصرف ابوحمیظه (جنوب و شرق)، دهلاویه (غرب) و ارتفاعات الله اکبر (شمال) شهر را از همه طرف محاصره کرد. مقاومت‌های شدیدی به خصوص در ابوحمیظه و دهلاویه از سوی نیروهای پاسدار و مردمی که از استان آذربایجان، فارس، خوزستان و لرستان خود را به منطقه رسانده بودند صورت گرفت اما حجم آتش شدید دشمن و تانک‌های انبوه دشمن هرگونه مقاومتی را ناکام گذاشت. عراقی‌ها با شلیک مستقیم تانک، روستای ابوحمیظه را به ویرانه‌ای تبدیل کردند و بیش از ۵۰ نفر از اهالی بی‌دفاع روستا را به شهادت رساندند. گروه المهدی (عج) تبریز( آذربایجانی‌ها ) به فرماندهی شهید علی تجلایی برای نجات سوسنگرد از دهلاویه عقب‌نشینی کرده و وارد سوسنگرد شدند.
مدافعان شهر متشکل از عشایر عرب بومی، سپاهیان، عناصر ژاندارمری و نیروهای مردمی باقی مانده با نوشتن وصیت‌نامه یا وصیت به همدیگر (حدود ۳۰۰ نفر) در گروه‌های ۹ نفره سازماندهی و در نقاط حساس شهر مستقر شدند. شهر تبدیل به صحنه رزم رزمندگان با تانک‌های بعثی به خصوص در بخش شرقی شهر شد و دشمن در پناه آتش شدید تانک‌ها، خیابان به خیابان جلو می‌راند. هر لحظه بر تعداد مجروحان و شهداء افزوده می‌شد. دیوار فولادین تانک‌های دشمن و رزمندگان شجاع از سپاه، بسیج، ژاندارمری و ارتش به نبرد نابرابر مشغول بودند سرانجام عملیات شکست محاصره و آزادسازی بخش‌های اشغالی شهر با شرکت رزمندگان سلحشور تیپ‌های ۲و۳ لشکر ۹۲، پاسداران، بسیجیان، جهاد سازندگی و نیروهای ستاد جنگ‌های نامنظم و با حمایت هوانیروز از محور حمیدیه-ابوحمیظه آغاز و سرانجام نیروهای اسلام موفق شدند با انهدام وسیع نیروها و تانک‌های دشمن، فاتحانه وارد شهر شده و مدافعین جان بر کف شهر را در آغوش بگیرند.
نظر شما