به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «سعید رضاخان»، نقاش پشت شیشه ای است که با مجموعه آثارش در ارتباط با پرندگان ایران شناخته می‌شود. آثاری که با شیوه رئالیسم در پشت شیشه نقش می شوند و به واقع مجموعه ای جالب و خاص از پرندگان ایران هستند. مجموعه ای که نمونه دیگری در جهان ندارد و سندی از گوناگونی تنوع زیستی کشورمان است،خلق آثار نقاشی پشت شیشه موضوعی است که با این هنرمند به گفتگو نشسته ایم که در زیر می آید:
تاثیر هنر بویژه نقاشی پشت شیشه را در معرفی گونه های زیستی مثبت می دانید ؟
در کل بله. مثبت است. با این وجود می‌تواند مانند یک شمشیر دولبه عمل کند. یعنی همان گونه که باعث جلب توجه و حمایت عمومی می‌شود ؛ می‌تواند باعث بروز مشکلاتی برای یک گونه یا حتی اکوسیستم شود.بطور مثال رقابت میان عکاسان برای گرفتن عکس از یک گونه خاص در یک فصل خاص می تواند تهدیدی جدی برای آن موجود باشد. می تواند امنیت منطقه را از میان ببرد. حتی می‌تواند باعث جلب توجه شکارچیان شود. کسانی که به دنبال نمونه های تاکسیدرمی شده از یک گونه خاص هستند به منطقه رو می آورند. اما در کل هنر در خدمت گونه‌های زیستی است.
چرا پیش از شما کسی در نقاشی پشت شیشه به گونه های زیستی نپرداخته بود؟
ما از دوره زندیه گل و مرغ را در پشت شیشه داریم و مرغی که از آن نام می برم ؛ تمام پرندگان را شامل می‌شود. به کرات بلبل ، طاووس و کبک را در نقاشی های پشت شیشه می بینیم. با این وجود حالت حقیقت گرایی را که برگرفته از کلیدهای شناسایی بصری باشد و یا اینکه هنرمند ناخواسته، بصورت دقیق شبیه به خود پرنده کار کند را نمی بینیم. البته این نکته را هم باید مد نظر داشته باشیم که کلیدهای شناسایی در میان نقاشان پشت شیشه جایگاهی نداشته است و شاید به همین دلیل است که با این نوع از کار روبرو نمی شویم.
چگونه می‌توانیم از نقاشی پشت شیشه به عنوان فرصتی برای معرفی تنوع زیستی ایران استفاده کنیم ؟
نقاشی پشت شیشه ظرفیت های کشف نشده بسیاری دارد. از جمله آنها همین نشان دادن گونه‌های زیستی است و این یک سود دوجانبه است. یعنی هم استعدادهای هنری بسیاری در این رابطه کشف می شود و هم اینکه می توانیم تاثیر مثبتی بر روی جامعه و جلب توجه عموم به گونه های زیستی ایران بگذاریم.
آیا تا امروز این تاثیرگذاری بر روی مخاطبین شما صورت گرفته است ؟
بله. بسیاری از بینندگان آثارم که با تنوع زیستی ایران آشنایی چندانی ندارند با تعجب به تابلوهایم نگاه می‌کنند و برایشان کمی سخت است که بپذیرند در کشورشان این همه زیبایی وجود دارد و چنین مطلبی شاید از کم کاری هنرمندان ما باشد.
هنر و بویژه نقاشی پشت شیشه تا چه اندازه می‌تواند در صحنه جهانی جاذبه های زیستی ایران را معرفی کند؟
در صورتی که درست کار کنیم و درست تبلیغات کنیم این معرفی می‌تواند در سطح وسیعی صورت بگیرد. زیرا در ایران نمونه‌های خاص زیادی داریم که شاید در کمتر نقطه‌ای از جهان بتوانیم آنها را ببینیم و این به هنر و نحوه ارائه هنرمندان ما باز می‌گردد. در نقاشی پشت شیشه به دلیل شفافیت و درخشانی جنس شیشه کار در آن بسیار جلوه گری می کند و اثر بسیار زنده و حتی قابل لمس به نظر می‌رسد. بویژه اینکه چنین کاری جدید و خاص است. به نحوی که مانور تبلیغاتی زیادی بر روی آن می توان داد. ممنون از وقتی که به ما دادید.
نظر شما