تنهایی جهان آرا را حس کردم

آذرنگ گفت: احساس کردم که جشنواره ملی تئاتر فتح خرمشهر مانند یک بچه یتیم بین دو خانواده که ادعای حامی و متولی بودن را دارند، سرگردان است.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «حمیدرضا آذرنگ» امروز (شنبه یازده آبان) در نشست رسانه ای بیست و دومین جشنواره ملی تئاتر فتح خرمشهر که در تالار مشاهیر تئاتر شهر برگزار شد، گفت: 16 نفر از متولدین دهه 50، 13 نفر از متولدین دهه 60 و هفت نفر از متولدین دهه 70 در این دوره از جشنواره شرکت کردند. این نشان می دهد که درست نتوانستیم ارزش های دفاع مقدس را به نسل های بعدی انتقال دهیم. در تقویم مناسبتی همچون آزادسازی خرمشهر نداریم که به این شدت و حدت بشود برای آن شادی کرد.

 

دبیر بیست و دومین جشنواره ملی تئاتر فتح خرمشهر اظهار داشت: در زمانی که خرمشهر آزاد شد، نوجوان بودم. آن قدر مردم ایران خوشحال بودند که انگار گوشه ای از وجود ایران رها شده و سراسر ایران غرق شکوه و شادی بود. محمد جهان آرا و تمام آدم های گمنام اطراف او را دوست دارم. به شرف ام قسم در تمام روزگارانی که از عمرم می گذرد، اینچنین تنهایی را تجربه نکرده بودم. حس می کنم تنهایی جهان آرا را دارم حس می کنم.

 

وی با بیان اینکه آدم های همگرایی نیستیم، عنوان کرد: متاسفانه آدم های خودخواهی شدیم، جهان ما پر از وعده های پوشالی، دروغ و نیرنگ شده است، هنوز منتظرم ببینم کسانی که برای جشنواره ملی تئاتر فتح خرمشهر وعده دادند، چه می کنند. تا آخرین لحظه برگزاری این جشنواره که اختتامیه است، صبر می کنم. بعد از جشنواره رخ به رخ خیلی ها خواهیم بود و امیدوارم آنها جوابگوی فرهنگ و این گونه مناسبت های مهم تاریخی باشند.

 

این کارگردان و بازیگر تئاتر و سینما با اشاره به اینکه برای جشنواره تئاتر فتح خرمشهر غرورم را زیر پا گذاشتم، افزود: جلوی خیلی از مسئولان دست دراز کردم، هنر به ما یاد داده که سرمان را جلوی بسیاری از افراد پایین نیاوریم اما من هرچه کردم برای خوزستان عزیز و مردم جنوب بوده است. فرهنگ و هنر دو بال به ارتفاع رساندن هر تمدنی است. هیچ کس سراغ من که دبیر جشنواره تئاتر فتح خرمشهر هستم، نیامد جز مرکز هنرهای نمایشی که بیشتر از گذشته به من لطف داشتند. امیدوارم منطقه آزاد نیز همت کند و در کنار این جشنواره باشد.

 

وی خاطرنشان کرد: در جایی احساس کردم که جشنواره ملی تئاتر فتح خرمشهر مانند یک بچه یتیم در وسط راه است و بین دو خانواده. خانواده ای که می گوید ما حامی این بچه هستیم و خانواده دیگری می گوید من متولی این بچه هستم و در این بین دعواست. آبادان و خرمشهر خیلی محروم هستند و شایسته نگاه بلند مرتبه هستند. هر کجای دنیا اگر فعالیتی مانند جشنواره تئاتر فتح خرمشهر برگزار می شد، دولت ها به کمک می آمدند.

کد خبر 849094

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha