به گزارش خبرگزاری شبستان از رشت، تابلوی دکتر «محمدرضا حکیم»، بر یکی از بلوارهای لاهیجان خودنمایی می‌کند و روزانه بسیاری از شهروندان و مسافران این نام را می‌بینند.
اگر گذشت زمان به یادها نسپارد که وی از بنیانگذاران نخستین آسایشگاه خیریه معلولین و سالمندان در رشت بوده است، اما سالمندانی که در آسایشگاه کهریزک نگهداری می‌شوند، با این نام خو گرفته‌اند زیرا آرامگاه ابدی وی در ورودی آسایشگاهی است که خود تاسیس کرده بود.
محمد رضا حکیم، در سال ۱۲۹۷ خورشیدی در شهر لاهیجان به دنیا آمد، تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در این شهر و رشت گذراند و برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی به دانشگاه تهران رفت. نخستین كار دولتی حکیم پس از فارغ‌التحصیلی در شهر مشهد در آسایشگاه جذامیان بود و با تلاش‌های وی، آسایشگاه این شهر بازسازی شد.
حکیم زاده مدتی ریاست بهداری لاهیجان را بر عهده داشت و علاوه بر وظایف پزشكی و بهداری لاهیجان، اولین پرورشگاه و زایشگاه را در لاهیجان ایجاد كرد.
حکیم زاده خانه پدری خود را وقف آموزش و پرورش کرد که دبستان دكتر حكیم زاده لاهیجان دانش‌آموزان زیادی را به خود دیده است. حکیم زاده همچنین در بسیاری از روستاهای دورافتاده، دبستان و درمانگاه ایجاد كرد، اما سرآمد تلاش‌های وی در حوزه آموزش، تاسیس صندوق كمك به دانشجویان لاهیجانی بود كه در خارج از این شهر تحصیل می‌كردند.
حکیم زاده، بعد از چند سال خدمت در لاهیجان به ریاست بهداری همدان منصوب شد و در آن‌جا نیز اثرات خیر وی باقی است. سپس برای اخذ تخصص به فرانسه رفت و در بازگشت به وطن در سمت مدیر مبارزه با بیماری‌های واگیردار خدمت کرد و با تلاش فراوان در ریشه‌كنی بیماری‌ها همت کرد.
بعد از مدتی دكتر حكیم زاده به سمت مدیركل بهداری گیلان منصوب شد و در این زمان، علاوه بر ایجاد مراكز بهداشتی در نقاط محروم گیلان، با توجه به مشكلات افراد سالمند و معلولین بی‌پناه و رها شده در خیابان‌ها، به فكر ایجاد سرپناهی برای این قشر افتاد. اینجا بود که نامش با نام آیت الله ضیابری، آرسن میناسیان و حسین استقامت خیرین نیکوکار گیلانی پیوند خورد.
حسین استقامت، در رشت کارخانه جوراب‌بافی داشت و ۱۷ هزار مترمربع از املاک خود را در محله سلیمانداراب رشت برای تاسیس آسایشگاه در اختیار وی قرار داد. سال ۱۳۴۵، سرانجام با تلاش‌های خیرین مذکور، نخستین آسایشگاه خیریه سالمندان و معلولین کشور در رشت ساخته شد.
آوازه این اقدام بزرگ به تهران و شهرهای دیگر رسید و مسئولان از حکیم زاده خواستند كه در شهرهای دیگر نیز آسایشگاه‌هایی ایجاد كند.
حکیم زاده، سرپرستی آسایشگاه رشت را به ارمنی نیکوکار رشتی یعنی «آرسن میناسیان» سپرد و برای ساختن آسایشگاه سالمندان کهریزک راهی تهران شد، اما عمر پربرکت پدر آسایشگاه‌های ایران، دیری نپاید و دکتر حکیم زاده در سوم آبان ۱۳۵۸ در سن ۶۵ سالگی دیده از جهان فروبست.
مردم گیلان خواستند او را در لاهیجان به خاک بسپرند اما وی در جایی آرمید که به آن تعلق خاطر داشت؛ «صحن ورودی آسایشگاه کهریزک».
نظر شما